Haftalar geçti sevgili olmamızın üzerinden, sağlıklı bir ilişki yaşıyoruz. Tom çok ilgili davranıyor ve bu hoşuma gidiyor. Çoğu günlerimiz beraber geçiyor, beni yalnız bırakmamaya çalışıyor. Beraber yemeklere, konserlerine, lunaparka, sahile, her bizi çağırdığında Dora'nın yanına, bir sürü yere gidiyoruz, eğlenceli vakitler geçiriyoruz. Yine konser günlerinden biri, en önlerdeyim. O kadar kalabalık ki, onların arasında olmadığım için şükrediyorum. Büyük ihtimalle ezilirdim de.
Sahneye çıktıkları anda alkışlar koptu, herkes isimlerini bağırıyordu. Benim aklımda ise yine ilk gelişim vardı, çok mutluydum o zaman da şimdiki gibi. Bende ellerimi kaldırıp birbirine vurmaya başladım. Tom'un üzerimde olan bakışlarına karşılık gülümsedim, o da aynı şekilde. Bir kaç konuşma.. şarkılar... o kadar rahatlatıyordu ki beni. Hiç bitmesin istiyorum, özellikle Tom'un gitarla çıkardığı o güzel sesler, hayatımın sonuna kadar dinleyebilirim.
Bitirdiklerinde indiler sahneden, ben de kulise gittim. Çaldığım kapının ardından "gir" sesi gelince açıp içeri geçtim. Halsizlikle koltuğa yayılmış olan Tom'un yanına ilerledim.-Çok iyiydi, yine. ~Petra
Oturduğumda kolunu omzuma atmasıyla başımı göğsüne yasladım.
-Beğendin yani? ~Tom
-Her seferinde aynı soruyu sorma Tom, içinde sen bulunduğun için tabii ki de beğendim. Hepiniz her zamanki gibi mükemmel iş çıkardınız. ~Petra
-Teşekkürler. ~Georg
Yorgunlukla kendini koltuğun uç tarafına bırakan Gerog'a çevirdik başımızı.
-Sana mı diyor? ~Tom
-Hepiniz dedi. ~Georg
-Sen girmiyorsun o topluluğa. ~Tom
-Niyeymiş o? ~Georg
-Öyle istedim. ~Tom
-Senden güzel gitar çalmamı kıskanıyorsun. ~Georg
Tom orta parmak çektiğinde gülmemi tutamadım.
-Heeğe, anan. ~Tom
-Öyle. ~Georg
-Siktir git. ~Tom
Atışmalarının arasında bana döndüler.
-Hangimiz daha iyi? ~Tom
Birkaç kez ikisine de baktım.
-Bill! ~Petra
Aynanın karşısındaki Bill yaklaşıp kaldırarak elini uzattığında çaktım.
-Petra işte, çok iyi biliyor. ~Bill
-Pft! ~Georg
-Ama sevgilisi ben olduğuma göre en iyiniz benim demektir. ~Tom
-Yoo. ~Georg
-Evet. ~Tom
-Hayır. ~Georg
-Evet. ~Tom
-Hayır. ~Georg
Bu hallerine gülüyordum. Yanımızdan uzaklaşmış olan Bill'in sesi duyuldu.
-Gustav burda uyunur mu! ~Bill
İkisi de atışmayı bırakıp kıkırdayarak yerlerinden kalktı. Bende gittiğimde soyunma odasında Bill tarafından zorla uyandırılan Gustav'a baktım.
-Off! ~Gustav
Biraz daha durduk orada, sonrasında eve gitmek için çıktık. Arabaya gidene kadar bir sürü hayrana imza verme, fotoğraf çekinme gibi şeyler oldu ama sonunda ulaşabilmiştik.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
𝑆𝑝𝑖𝑘𝑒𝑟 - 𝑇𝑜𝑚 𝐾𝑎𝑢𝑙𝑖𝑡𝑧
FanfictionBelki o gün buluşmasaydı gözlerimiz ikimizde yaşamazdık hiç birini. Ya da sırf bir kaç güzel an için değer miydi kötü geçen günlerimiz?