Erez -erkek versiyon-

2-

24.10.23
Erez Şahin

Değişim; direkt kelimesi bile insana ana konudan başka düşüncelere neden olan, insana hem merak hem de korku uyandıran bir lügat. Hayatımda değişmesini istediğim tek durum vardı; anne ve babamın biraz daha yaşaması, onun haricinde mutlu, huzurlu hissediyordum.

Şimdiyse abimle otobüs yolculuğu yaparken kalbim bu değişimin getirilerini kaldıramıyor. Gitmek istemediğimden mi yoksa zihnimdeki kötü düşüncelerden mi, bilmiyorum; abimin kıyafetinin etek kısmını sıkıca tutmuş, elim terlese de bırakmıyorum. Birkaç sefer elimi tuttu, üzerini öptü, sevdi. Aramızda anlaşmalı bir sessizlik varmış gibiydi, ikimiz de hiç konuşmuyor, sadece arada sesli nefesler alıyoruz.

Hastane durağına yaklaştığımız an gözlerim doldu, gözlerimden akmayan yaşlar bana isyan edercesine burnuma yöneldiğinden burnumu çektim, abim de anında bana döndü.

"Abisinin gülü," derken kolunu omzuma atarak beni kendine çekti ve başımın üzerinden öptü.

Hiç konuşmak istemedim, isteyeceğimi de zannetmiyorum. Ben mutluyum, ailem benim için paha biçilemez bir hazine. Nereden çıktı bu karışma havaları?

Durakta indiğimizde abimin gömleğini daha çok sıktım, anında beni kendine çekti. Zorlanarak yürüsek de kolunu omzumdan çekmedi, ben de beline sarılmayı ihmal etmedim. Hastaneye girerek danışma bankosundaki çalışanlardan doktorun odasını öğrendik. Kocaman, git git bitmez hastane değildi. Aksine ara sokaklarda kalmış, küçük bir konak gibiydi.

"Abi, kapısında 'Kadın Doğum ve Çocuk Araştırma Konağı' yazıyordu, vurulan başbakan buraya nasıl getirildi?" Saatler sonra ilk defa konuştuğumdan ilkin sesim pürüzlü çıksa da ardından toparlamıştım.

"O gün mitingi vardı, buraya yakın açık alandaydı ve yapılan suikastte yaralanınca buraya getirilerek ilk tedavisi yapıldı. O zamanlar öyle çok hastane yoktu, bir tane şehir bir de araştırma hastanesi vardı; onlar da bir buçuk saat kadar uzaktaydı." Abimin açıklamasına başımı salladım. O güne dair her şeyi en ince ayrıntısına kadar hatırlaması beni büyülüyor.

Beraber doktorun odasına geldiğimizde tam dört farklı ailenin kapının önünde beklediğini gördük. Yaşıtım dört çocuk, kendi ailelerinin yanında beklerken hepsinin anne ve babası başlarındaydı. Abime daha çok sığındım. Sadece ebeveynler değil, yanlarında başka insanlar da bekliyor; onlar da aile üyeleri olmalı.

Kapı açıldı, beş tane pembe elbiseli orta yaşlı kadın ve hepsinden genç, beyaz önlüklü, uzun boylu bir adam çıktı. Kadınları duvara sıralayıp kendisi de onlar gibi bize dönerek ellerini önünde birleştirdi.

"Öncelikle Şahin, Ala, Oduncular, Girişken ve Yaman aileleri tam olarak burada mı?" Herkesten onaylı mırıltılar çıktığında doktor boğazını temizledi. "Bundan on altı yıl önce, 10 Ocak'ta hastanemize müracaat eden 4 gebe hanımların saat öğlen 12.00 ve 14.30 arasında dünyaya getirdikleri beş bebeğimizden ve annelerimizden çokça özürler diliyorum. Benden önceki doktorumuz bu hatayı senelerdir göz ardı ederek yanlış hayatların devam etmesine neden olmuş. Araştırdığım arşivlerde ortaya çıkan bu durumu anında düzeltmek adına aileler ile iletişime geçtim. Ne yazık ki Şahin ailesinin anne ve babası vefat etmiş durumda."

Herkesin yüzü bize döndüğünde biz gelmeden önce aralarında konuşup tanıştıklarını anladım.

"Yine de Perez Şahin'in bilgilendirmesine göre iyi saklanmış DNA'nın da bulunduğu saç tellerinin olduğunu öğrendik, yani test her türlü gerçekleştirilebilir. Sizden sonsuz özürlerimi diliyor, test için herkesi kan verme alanına bekliyorum."