💋प्रणय हवा हवासा 💋

भाग...४२

आबा मुंबईला कामानिमित्त पाटील साहेबाबरोबर गेले होते, मलाही शहरात कामं असल्याने मी शहरात आलो होतो, कामं उरकल्या नंतर मि अंजली कडे पोहचलो, पाटील साहेबांच्या डोळ्यात आलेले पाणी मला बरंच काही शिकवून गेले होते, अंजली मला विचारत होती
काय रे काय झालं काही नाही अंजली परवा आम्ही येणार आहोत, मि सांगेल तेच करायचं. पण काय करायचं, ते मि परवाच सांगतो. तरीही राज.
विश्वास आहे ना माझ्या वर,कळेलच तुला लवकरच आणि मिही सांगेल चालेल राज, तुझ्या साठी काहीही करू शकते, नको काळजी करू. मग आता काय इच्छा आहे, अंजली बोलली. नको ग वेळ नाही आता, परवा येणारच आहे. वाट पहातेय मी या तुम्ही परवा.
संध्याकाळी आबा येणार नव्हते त्यामुळे मनसोक्त मनमोकळेपणे गप्पा मारत होतो, ताई मुद्दामच चिडवत होती,मोना पसंत आहे ना आमचा भाऊ.
मला काय विचारता मिता, तुमच्या भावालाच विचार.
काय रे भैया जमेल ना.
गप ग ताई,
मिटल नाही वाटत भांडण,
काही नाही ग गिता, बरेच दिवस मैत्रीणींची भेट झाली नाही, गळाभेट नाही, गप्पा मारायला मिळाल्या नाहीत, टिंगल टवाळी करायला मिळाली नाही त्यामुळे होतेय चिडचिड भेट झाली की होईल खुष तु नको मनावर घेऊ, मोना डिवचत होती.
बायको तस काही नाही बरका, तु असताना कुणाचीच आठवण येत नाही. एवढी शिकलेली सुंदर, मनमिळाऊ बायको असल्याने नाही आठवण येत कुणाची. भांडण झालंच नाही मिही बोललो.
तु असताना अजूनही मैत्रीणीआहेत भैय्याला
हो ग देवयानी, काजल, शर्वरी, कोमल, अवंतिका, सिमा, हिना,गिता अशा अनेक मैत्रीणी आहेत, पण माझ्याकडे जास्तच लक्ष देतो,तसही मैत्रीणी हव्यातच, बायको बरोबर भांडण झालं कि येतात कामाला. मोना अधिकच चिडवत होती
हो का बायको बोलुन तरी देते का मला त्यांच्या बरोबर.
बरोबर आहे तिच भैया, एवढी सुंदर बायको असताना कशाला हव्यात मैत्रीणी मिताताई चिडवत होती.
हो ग ताई पण यदाकदाचित बायको रूसली तर.
रूसतच नाही तर कशाला हवेत असले चाळे, गिता ताई ही चेष्टा करत होती.
हो ग सुंदर आहे पण डोक्यात मेंदु नाही, स्वार्थी आहे बायको,
बघ ना मिता सकाळ पासून काय झालंय कळतचनाही, असाच करतोय नवरोबा, तुम्ही जायची वाट बघतोय वाटत, तुम्ही गेल्या कि रान मोकळे.
उद्या जाणारच आहोत ,मग करा काय करायचं ते.
तुला नाही कळणार ताई तस काही नाही, मी मुद्दामच चिडवतोय तिला.
चला जेवण करायला, बस झाल तुमचं.आई बोलवत होती.
जेवण करताना मि मुद्दामच, बायको हे दे, बायको ते दे करत मोनाला चिडवत होतो.
आता तुझं झालं का सुरू ,ऊगीचच चिडवत असता माझ्या सुनेला, तु मनावर नको घेऊ, चिडवु दे मोनिका आई बोलली.
नाही आई मि नाही चिडणार, बोलु दे.
सर्व जणी जेवण करून भांडी साफ करून झाल्यानंतर ताई मुद्दामच चिडवत होती,
मग आता काय कोठे झोपणार वहीनी, नसेल करमत तर.
मिता गिता पुरे आता, किती सतावणार तिला.
नाही आई हव तर एकत्रच झोपतो आम्ही, तसही दहा दिवस अडचण केली ताईनी मोनाही चिडवत होती.
आज गिताताई व मिताताई जाणार होती, मग सर्व उरकून बॅगा भरून तयारी करून त्या तयार होऊन निघाल्या होत्या. आम्ही सर्वजण शहरात आलो होतो व निरोप देत होतो.
भांडण मिटलं कि फोन कर मोनिका.
तुही जास्त आगाऊ पणा करू नको भैया, ऊगीचच वहीनीला त्रास नको देऊ, लक्ष ठेव मोनिका आगाऊ पणा केला कि मला फोन कर बघतेच मि.
नाही ग मिता लटक भांडण करत होता, तस काही नाही,
मग असु दे.
येतो आम्ही,
मोना व मी निशी कडे पोहचलो होतो, मि गप्प गप्प होतो,
काय रे काय झालं, गप्प आहेस निशी मुद्दामच चिडवत होती
काही नाही ग निशी परत आठ दिवस झालेत, मला कुटायला नाही मिळाल, नागड करून झवायला नाही मिळाले, आमे तोंडात घ्यायची सवय आहे, ऊपवासच घडला. वळवळ होत असेल मग होते चिडचिड दुसर काय.
दुसर काही सुचनारच नाही, स्वार्थी, बिनडोक, लबाड, हलकट, ते सोडुन दुसर काही असु शकत, हे तुला कस कळणार हो कि नाही निशी.
तेही बरोबर आहे पण नक्की झालंय काय.
काय नाही ग कळतच नाही, काल जाताना बाबा फारच भावनाविवश झाले होते, तेव्हा पासून डोक फिरलय. मोना सांगत होती.
तसही मला सांग निशी काय कमी आहे बाबांना, नोकरी, पद पैसा, समाधान, जे हव ते घेऊ शकतात, नेहमी आनंदी असतात, झाले भावुक, कधी कधी होत अस, नविन काय झालं.
हो ग मोना तुही बरोबर बोलतेय नक्की काय होतंय राज हव तर आताच, आम्ही दोघीही आहोत, मनसोक्त कर हव तेवढं,
तुही बिनडोक आहे निशी मोना सारखीच. मेंदू बधिर झालाय तुमचा, तुम्हाला नाही कळणार, तसही झवायच सोडुन दुसर काही सुचत नाही ग तुम्हाला,बधिर आहात दोघीही.
अरे पण तु सांगीतलं तर कळेल ना आम्हाला. आम्ही काय जोतिषी नाही.
ज्योतिषाची गरजच नाही, माणसाला मन असल की सगळं कळत, तसही दगडावर डोकं आपटून काय उपयोग.
नाही समजलं की काय करणार. दोघीही एकमेकींना सांगत होत्या
उरोज दाबादाबी, पुचचीत लवडा घालून कचाकच झवणे, नागड होऊन मस्ती करणं, तोंडात तोंड घालून किस करणं, एकदा, दोनदा मनसोक्त तृप्त होण. हे सोडुन दुसर काहीच नाही सुचणार तुम्हाला.
ति तर गरजच आहे ना आपली निशी बोलली.
हो ग पण ते सोडुन दुसर काही असु शकत नाही का.
भुगा झालाय मेंदूचा, लक्षातच येत नाही, दुसर काय असुच शकत नाही मोना काळजीने बोलली.
हो का मग विचार करा उद्या पर्यंत. मला सांगा. पण मला नाही वाटत तस काही होईल बिनडोक आहात दोघीही.
मग तुच सांग ना काय हरकत आहे. तसही सांगणार आहे ना, नाही कळले आम्हाला, तुला कळत ना, तसही आपण वेगळे आहोत का.
उद्या पर्यंत विचार करा, नाही कळल तर निट सांगतो, तेही प्रात्यक्षिक करून, करा विचार, पैसे नाही लागत विचार करायला.
दोघीही विचारात पडल्या होत्या, काय असु शकते, हे  ते, की अजून काही..
ते जाऊ दे आता काय करायचं, बोलुन निशी मुद्दामच कामुक चाळे करण्यात मग्न होती, मोनाही मुद्दामच उरोज मोकळे करून हवा तेवढा ममा पी बाळ, का रागावतोय, हव तर..
नको मला हव तर अंजली कडे जाऊन करेल मी हे सगळं पण आता इच्छा नाही.
हो का मग जाच तु, दोघीही मला पकडून थांबवत होत्या,
मला ईच्छा झाली की तुम्हाला रगडून काढतोय नको नको म्हणत पर्यंत, काळजी का करताय पण आता नाही..
हो का विचार करतोय आम्ही..
करा की विचार कळेल ना किती वेड्यागत वागताय तुम्ही दुसरयाचा विचारच नाही.
उद्या पर्यंत विचार करा मग सांगा, नाही तर मि सांगेलच पण शिक्षा होणारच मोने तुला..
बराच वेळ झाल्यावर मोना व मी घरी आलो होतो, मोना विचारात पडली होती व मला विनवत होती, काय आहे सांग ना काय करू मला नाही समजलं. आई असल्याने मी गप्प बसलो होतो, पण मोना नाराजीनेच गप्पा मारत होती.
संध्याकाळी आम्ही शतपावलीसाठी बाहेर पडलो होतो परत एकदा मोना विचारत होती, काय झालं नवरोबा, सांग तर खर
उद्या सांगणारच आहे ना बायको, धिर धर विचार कर.
दुसर्या दिवशी दुपारी आम्ही दोघे बंगल्यावर निघालो होतो, मि गाडी चालवत होतो व मोना मला लाडिकपणे बिलगून बसली होती, व मुद्दामच चाळवत होती, पण मी शांत होतो, हात गळ्यात टाकून उरोज पाठीवर रगडत होती,
दम निघत नाही वाटत. बायको.
हो रे आठ दिवस झाले फारच खाज सुटलिय पुचचीत.
हो का मग. आहे की नाही स्वार्थी तु..
तेच तेच का बोलतोय. सांगतही नाही, मला कळतही नाही.
कळेल तुलाही..
बंगल्यावर न जाता मि मुद्दामच गाडी अंजलीच्या रो हाऊस वर  घेतली होती, मोना व मी अंजली कडे पोहचलो होतो व हाॅलमधये बसलो होतो,
मि अंजलीला घेऊन किचनमधे गेलो होतो व तिला सांगत होतो. आजच्या दिवस त्रास होईल सहन कर तयार रहा.
हो रे तयारच आहे मी...

क्रमशः...