💋प्रणय हवा हवासा 💋

भाग...७६

अनघानेही योगिता ,नयना, तिच्या अजून चार मैत्रीणीना  बोलवल होत. पण योगिता अजून आली नव्हती व निशी येणार होती,
काही वेळाने निशी आली होती व योगिताही स्वप्नालीला बरोबर घेऊन आली होती.
अनघा ओळख करून देत होती, हि योगिता, नयना, हर्षाली, सुश्मिता, राणी, संयोगिता, अन गाईज हा राज, हि मोनिका माझे बिझनेस पार्टनर .
मोना पहातच राहिली होती. व शेजारी ऊभी होती.
अनघा नयना कडे तीक्ष्ण नजरेने बघत होती ,साडी घातलेली गोरीपान आकर्षक नयना अधिकच तजेलदार दिसत होती व पोट दिसत होते. साडीच्या निरया ऊचलुन दिसत होत्या.
सर्व जणी एकाचढ एक नटून थटुन आल्या होत्या. झगमगत्या प्रकाशात केक कापायची तयारी केली होती.
मोना एक बाजुला व अनघा दुसर्या बाजूला ऊभी होती.
केक कापून मोना पहिल्यांदा मला केक भरवत होती, लगेच अनघाही भरवत होती, निशीही पुढे येत असाच खुष रहा बोलत केक भरवत होती, नयनाही जवळ येऊन केक भरवत शुभेच्छा देत होती, मैत्रीणीतर अक्षरशः बेजार करत होत्या.
देवयानी तर संगीताच्या तालावर मोना व मला डान्सची फरमाईश करत होती, धुंद संगीत चालू होते कधी मोना, कधी अनघा, देवयानी, काजल कोमल सर्व जणी आनंद लुटत होत्या व एकमेकीची टिंगल करत होत्या मिही कुणाला नाराज करत नव्हतो. पार्टी रंगात आली होती, योगिताही जवळ येऊन नाचत होती,
संयोगिता अधिकच खुलुन माझ्या बरोबर डान्स करत होती,पण मोना ऊत्साहाने कानात पुटपुटत होती .
काय नवरोबा मजा आहे तुझी. बर्याच मैत्रीणी मिळाल्यात वाटत. करा चंगळ पण मि आहे हे विसरू नकोस.

नाही ग बायको मि तर काहीना ओळखत नाही.
तेवढ्यात स्वप्निली मोनाला आग्रह करत दुर घेऊन त्यांच्या बरोबर डान्स करत होती.
अनघा नयनाला बाजुला घेऊन काही तरी विचारत होती. खुष होऊन नयना तिला प्रतिसाद देत होती.
बराच वेळ झाल्यावर डिनर साठी आम्ही सर्वजण एकत्र बसून ताव मारत होतो व गप्पा मारत होतो पण अनघा थोडी नाराज दिसत होती पण दाखवत नव्हती, लटकेच समाईल देत होती.
पार्टी ऊरकुन मोना देवयानी, व इतर मैत्रीणीना निरोप देत होती.
अनघाला हळूच कानात मि विचारत होतो.
काय झालं नाराज दिसतेस.
काही नाही रे.
काही तरी झालंय म्हशी. खोटं बोलु नकोस.
आमची कुजबुज ऐकून मोना जवळ येत होती.
नंतर सांगते..
काय रे काय झालं.
काही नाही मोना.
तेवढ्यात निशी कानात पुटपुटत होती.
बोकया गुडनयुज आहे मि आई होणार आहे आता कचाकच ठोकण बंद. येत जाईल पण जरा दमान.
काय निशी तु गरोदर आहेस ,पण कसं शक्य आहे ते. ॠषभ तर.
तेच तर सिक्रेट आहे मोना बाळ झालं की सांगते.
अभिनंदन
निशी काळजी घे, मावशी होणार मि आता मोना आनंदी होती.
अनघा मुद्दामच मोनाला विचारत होती माझं कामं आहे राज कडे तो नंतर आला तर चालेल. तसही रात्री तु विश केलं असेल.
काही काय अनघा.
नाही ग टिंगल केली मी मोना. तुझ्या सारखं विश नाही करणार पण महत्त्वाचे आहे.
ठिक आहे लवकर ये रे राज मि निघते मोना व निशी गेली होती व मैत्रीणीही गेल्या होत्या.
अनघा अधिकच तणतण करत होती.
काय झालं म्हशी अशी का करतेस.
काही नाही रे ति नयना.
काय झालंय नयनाला.
मला खुन्नस देत होती, बघ पोट ऊचललय माझं, गरोदर आहे मी अस बोलुन माझा हात तिच्या पोटावरून फिरवत होती.
असेल ति गरोदर, तु का पॅनिक होतेय अनघा.
मिही आश्चर्याने नयना कडे पहात होतो.
तस नाही रे पण मि कधी.
तुही राहशिल ग का काळजी करतेस.
तस नाही रे शंका येते माझ्या तही काही प्राॅबलेम असेल तर.
तस नाही ग योग्य वेळ आली की तुही गाभण राहशिल.
टिंगल करतोय माझी.
नाही ग अनघा हव तर.
ते काही नाही आता मि तुला नाही सोडत गाभण राहिल्याशिवाय, चल लगेच. ऊघडी नागडी करून पुचची सुजत पर्यत झव तु.
अग ऐक जरा. तुही नक्की आई होशील काळजी करू नकोस.
अनघा
कसबस अनघाला शांत करून झाल्यानंतर मि तिला बंगल्यावर सोडले होते.
ऐक ऊद्या दुपारी तु नक्की ये माझं कामं आहे.
हो ग येतो पण तु आता शांत हो.
घरी आल्यावर मोना चौकशी करत होती.
काय कामं होत अनघाच.
काही नाही ग ऊद्या सांगते म्हणाली.
एवढ काय अर्जंट होत मग.
ते जाऊ दे.
लगेच मोनाला बेडवर आडवे पाडले होते.
हेच हव असत तुला. मि हव तस सहन करील पण जर का दुसरीकडे लक्ष दिलं.
दुसर्या दिवशी काॅलेजवरून आल्या नंतर मि अनघा कडे गेलो होतो, अक्षरशः पिसाळलयागत अनघा मला टॅबलेट खायला देत होती.
कसल्या गोळ्या आहेत.
पावर वाढते, पुचची सुजली तरी पाणी पडत नाही, खा तु मेले तरी चालेल पण मला सोडू नकोस ,लाल कर, सुजव माझी पुचची.
हा मार्ग नाही ग.
हाच एकमेव मार्ग आहे कचचुन झवलयाशिवाय नाही गाभण राहत मी तु खा एकदा ट्राय करायला काय हरकत आहे.
हो ना करता मि दोन गोळ्या घेतल्या होत्या.
पिसाळलेली अनघा मला नागड करून तिही नागडी होऊन.
ठोक मला, सुजव माझी पुचची ति नयना रांड मला चॅलेंज देतेय.
कचाकच सोटा हलवत होती व ऊताणी पडून.
ये रे बोकया ऊड ना काही झालं तरी सोडू नकोस.
सोटा योनीत घुसवुन मि अनघाला स्वर्गीय सुख देत होतो तिही  खालुन नितंब उचलून दणादण दणके देत राक्षसी अवतार धारण करत होती व हट्टाला पेटली होती. कंट्रोल करायचं अवघड जात होते पण थकून अनघा निपचित पडली होती. काही केल्या पाणी लवकर पडत नव्हते त्यामुळे मिही थकलो होतो
थांबत थांबत धक्के देत होतो तशी ति मोठ्याने आआआआआआआ....आईग....सससससस...आआआआआआ..
नको सोडुस ठेचून काढ पुचची.
कोरडी योनी सोलुन निघत होती, मलाही त्रास होत होता पण ति सोडायला तयार नव्हती .
आआआआ....सससससस...किंकाळत अनघा सहन करत होती
बस्स झालं ना आता.
नको रे पाणी योनीत सोड.काही झालं तरी.
मेटाकुटीस येऊन एकमेकांच्यावर पडून राहिलो होतो सोटयाचा शेंडा लाल झाला होता. चोळून चोळून अनघाचे आमे लाल झाले होते.
अग काय हे.
काही नाही होत तु लढत रहा.
शेवटी अनघा अक्षरशः बेहोश होऊन निपचित पडली होती मिही थकून गेलो होतो व वरून पडून राहिलो होतो.
बर्याच वेळाने मि पिचकारी सोडली होती.
अनघा हा मार्ग नाही ग.
मग काय आहे ते तरी सांग. पण मि गाभण राहिले पाहिजे मगच समाधान होईल माझं.
काय अवस्था झाली आपली त्याचा तरी विचार कर.
हो रे कळतंय मला पण.
निघेल काही तरी मार्ग पण तु धिर धर.
किती धिर धरायचा सहा महिने होत आले तु मला झवतोय तरी.
हो ग दोन दिवस थांब.
काय होईल जे सहा महिन्यात नाही होऊ शकत ते दोन दिवसात कसं शक्य आहे.
तस नाही तु ऐकशील तर खर.
ऐकते पण दोन दिवसात मला ऊत्तर मिळाल पाहिजे.
हो पण पिसाळलयागत करू नकोस, शांत रहा.
बघ हा दोन दिवस..

क्रमशः