घरी आल्या नंतर मोनाही माझ्या वर खुष झाली होती.
पकका बिझनेसमन शोभतोय तु. किती हुशार आहेस नवरोबा हे आज कळलं.
आम्ही फक्त आजचा विचार करत होतो पण तु दुरचा विचार करून निर्णय घेतला. बाबा तर खुपच कौतुक करत होते,
आहे की नाही माझा जावई हुशार अस बोलुन मला चिडवत होते.
ते सगळं खर आहे पण लग्नाला होकार देतील का ते बघ आधी..
देतीलच मला खात्री आहे..
ते सगळं ठिक आहे मोना पण आजच्या हुशारीला काही बक्षीस वगैरे नाही का.
दिलं असतं रे पण काय करणार अजून दोन दिवस इलाज नाही.
झवण सोडुन काही सुचतच नाही का तुम्हाला..
म्हणजे अजून कोणी आहे का मैत्रीण. का ति अनघा..
नाही ग मोना ति निशी, तु, दोघीही एकसारख्याच विचार करत असता..दुर्दैव माझं तो निशीचा ठोकया ॠषभ आलाय, अन तुझी पाळी, काय करणार. पण काही हरकत नाही तु नुसता किस दिला असता तेच बक्षीस समजलो असतो मी. पण ते तुझ्या डोक्यात येतं नाही,
हो का मग देते ना, पण सोटा वळवळ करीन त्याच काय..
तेही बरोबर आहे.
नुसता किस नाही मोठं बक्षीस मिळणार आहे दोन दिवस धिर धर..
फोन वाजत होता व मि बोलत होतो.
कुणाचा फोन आहे..
ऑफिस मधून आहे..
अनघा बोलतेय.
मि नंतर फोन करतो..
काय रे काही महत्वाचं आहे का.
हो बायको मि आलोच..
बाहेर येत मि परत अनघाला फोन केला होता.
आजच्या हुशारीला काय हवंय तुला माझ्या कडून. तुला हव ते देऊ शकते मी या आनंदात.
सगळं तर दिलंय म्हशी, शरीर, पुचची, किस, आमे सगळंच करून झालंय त्याच्या पेक्षा वेगळं काही आहे का.
आहे ना वेगळंच आहे ऊद्या सकाळी लवकर ये पावसाळा आहे निसर्ग सुंदर सजलाय, फिरायला जायचंय तेही तुझ्या बाइक वर, हेच अपेक्षित आहे ना तुला.
काय..
अरे खरंच. लवकर ये उदया पण आल्या आल्या ऊडू नको म्हणजे झालं, नाही तर सगळी तयारी परत करावी लागेल.
मि आल्या नंतरच तयार हो ना अनघा, बाबुरावचा काही भरोसा नाही तु दिसली की...
काय नवरोबा एवढं महत्त्वाचं होत का एकांतात जाऊन बोलत होता.
नाही ग मोना ति टेकडी शेजारची जमीन आहे ना ति विकत घ्यायचा विचार चाललाय,,जरा रेंज कमी आहे होती आवाज नीट येत नाही म्हणुन बाहेर जाऊन बोललो एवढंच.
मग ठीक आहे, तसही लक्ष ठेवून रहावं लागणारच आहे मला
त्या अक्षराकडे पहातच राहिला होता, तिचाही फोन असु शकतो, काय सांगाव टेंडर साठी काही पण करायची तयारी आहे तिची.
तरीही मी तिला टेंडर देणार नाही मोना, बिझनेस महत्वाचा.
अशा अक्षरा राजपूत येतील जातील पण संधी एकदाचं येते कळलं..
तसा हुशार आहे पण कधी कधी करतो वेडेपणा, चालेल मला..
मोनाचा फोन वाजला होता व आबा बोलत होते मुद्दामच मोना बाजुला जाउन बोलत होतो व हसत होती, हातवारे करत बोलत होती.
काय ग काय बोलले आबा.
सिक्रेट आहे,
असु दे मला काय करायचंय.
तस नाही रे ऊद्या दिवसभर सुट्टी हवी होती ना तुला. द्या परवानगी सुनबाई त्याला, एवढंच बोलले बाकी काही नाही.
हो का मग द्याल का परवानगी बाॅस..
विचार करून सांगते घाई कशाला करतोय.
पाहिलं ना माझ्या परवानगीशिवाय काही करू शकत नाही तु.
तेही खर आहे अशा गोष्टीला बायकोची परवानगी हवीच.
नक्की काय आहे कळेल का मला नवरोबा
मलाही माहित नाही मोना ऊद्या कळेल तुला..
सकाळी लवकरच मोना मला झोपेतून ऊठवत होती,
ऊठा महाशय जायचय ना लवकर..
छान तयार होऊन मि निघालो होतो.
काम फत्ते करूनच ये.
तुझा आशिर्वाद असला कि काम होत बायको..
हलकेच किस करत, चल निघ आता, मोना बाय करत होती.
अनघाच्या बंगल्यावर आलो होतो व अनघा दरवाजा उघडत होती.
नुकतिच आंघोळ करून अंगावर पारदर्शक गाऊन घालून अनघा आली होती.
काय रे काय पहातोय.
काही नाही ग.
मला वाटलं हल्ला चढवून ऊडशिल पण तु.
नाही ग अनघा तयार होऊन आली असती तर उडालो असतो ना..
तु तर बोलला ना आल्या नंतर तयार हो, तयारही झाले असते नटले असते.
फिरायला जायचंय ना मग गप्प बस, तयार होऊन लवकर ये.
हो रे पण तुला पाहून कायमच खाज सुटलेली असते छकुलीला,
दिवसभर आहोतच ना बरोबर आपण.
हो पण असं बाहेर. करणं शक्य आहे का.
होईल ग तु आटोप लवकर..
मि लाल शर्ट घातला होता अनघाही लाल कलरची साडी ,रूंद गळयाचा बलाऊज ,हलकासा मेकअप, मोकळे केस पाठीवर रूळत होते, खरंच अनघाला पाहून बाबुराव वळवळ करू लागला होता, पण मि भावना आवरत होतो.
आता तर ऊडशीलच ना..
जरूर पण लगेच नाही ग, वेळ वाया जाईल..
अनघा उत्साहाने गाडी वर बसली होती व दुर गेल्या नंतर अनघा मला चिकटली होती, मुद्दामच ऊरोज पाठीवर घासत होती, हनुवटी खांद्यावर ठेऊन कानात बोलत होती,
कसं वाटतंय ठोकया, एवढीही लाजाळू नाही मी तशी बिनधास्त आहे मी पण आपण दोघेच असताना. तसही ईज्जत सांभाळून वागाव लागतं पण ईकडे पाहणार कोणी नाही..
गप्पा मारता मारता आम्ही दोघे चाललो होतो व निसर्गाच्या सान्निध्यात गाडी पुढे जात होती.
किती सुंदर आहे हा परिसर अस वाटत पहातच रहावं.
मोनिका व तु कायमचं येत असता का ईकडे.
हो ग छान एकांत मिळतो. फिरायला मजा येते.
पोहचलया नंतर आम्ही नवरा बायको प्रमाणे हात हातात घेऊन, कधी गळ्यात हात घालून निसर्गाचा आनंद घेत फिरत होतो, अनघाही खुष होती एकमेकांची मस्करी करत होतो हसत खिदळत फिरत होतो, हळूच कंबरेवर,पोटावर हात फिरवत होतो अनघाही प्रतिसाद देत होती, मुद्दामच ऊरोज दाबत होतो, अनघाही टिंगल टवाळी करत होती. दाट गर्द झाडी होती त्यामुळे सहज कोणी ईकडे फिरकत नव्हते फार फार तर एखादं प्रेमी युगुल नजरेस पडायचं
आभाळ भरून आले होते वातावरण बदलले होते व पाऊस सुरू झाला होता, पावसात भिजण्याचा आनंद वेगळाच होता, आम्ही दोघेही मनसोक्त पावसात मस्त भिजत होतो.
अनघा तर अक्षरशः वेडी होऊन पावसाच्या सरी अंगावर घेत होती.
किती मजा येते ना भिजायला. पहिल्यांदा मि असा आनंद घेतेय.
बराच वेळ पाऊस सुरू होता, अनघा चिंब भिजून गेली होती व गोरेपान मदमस्त शरीर भिजलेले केस चेहर्यावरून ओघळणारे थेंब, भरगच्च ऊरोज अधिकच मादक दिसत होते शरीराला चिकटून बसलेली साडी,मदहोश होऊन मि अनघाला पहात होतो,
अस काय पहातोय..
अशी पहिल्यांदाच पहातोय तुला, वेडं लावलंय मला तु म्हशी
पाऊस पडतच होता.
आम्ही एकमेकांना जवळ ओढून घेत, सावरत पुढे चालत होतो. चालताना अंगाला अंग घासत होते तसतसं अंग शहारत होते व आम्ही दोघे एकमेकांकडे पाहत न बोलता चालतं होतो पॅट फुगीर होत होती व सोटा कडक होत होता अनघा पहात होती पण मी मुद्दामच ऊरोज दाबत होतो व कामागनी भडकावत होतो आवाज बारीक करून अनघा बोलत होती व तिच्याही शरीरात आग लागली होती. श्वास गरम झाला होता. मलाही राहवत नव्हत अबोल होऊन पावसाच्या सरी झेलत होतो,
कधी उघडणार हा पाऊस. कामुक होऊन अनघा बोलत होती.
ऊघडूच नये.तुला मजा येते ना.
येतेय पण..
झाडाखाली सपाट खडक पाहून आम्ही दोघे बसलो होतो व चिंब भिजत होतो पाऊस पडतच होता मंद गार वारा व पाऊस सुरू होता.
अनघा व मी कामुक होऊन एकमेकांना कुरवाळत होतो व अनघा कामातुर झाली होती मिही ऊरोज दाबत होतो व जीभ गालावर फिरवत पावसाचे थेंब अलगद चाटत होतो. हळूहळू साडी वर खेचत होतो, गोरयापान, भरगच्च मांड्या वरून हात फिरवत होतो, अनघाही पॅटची चेन बककल काढत पॅट खाली सरकावत होती.सोटा हातात घेऊन चोळत होती पाऊस सुरूच होता, भडकलेला कामागनी अधिकच भडकत होता...
क्रमशः...
