💋प्रणय हवा हवासा 💋

भाग...८२

चल ग अनघा आज तुझ्याकडे जाऊन मस्त जेवण करून गप्पा मारू.
दोघीही गाडीत बसून गेल्या होत्या.
मिही अंजली कडे जाण्याचा विचार करत होतो पण मन रमत नव्हतं शेवटी मी रागानेच अनघाच्या बंगल्यावर पोहचलो होतो.
हसत हसत अनघा दरवाजा उघडून मि आत गेलो होतो .
बेडरूममध्ये मोना व अनघा बसल्या होत्या .
काय ग काय होतय तुम्हाला अशा का वागताय माझ्याशी.
कुठे काय. आम्ही नाॅर्मल आहोत तुलाच काय झालंय.
सोटा वळवळ करत असेल तर जा ना जिला झवायला मजा येते तिच्याकडे आमची काही हरकत नाही.
नाही ग हाडळींनो तस काही नाही.
तसेच आहे जा मजा कर.
गप्प बसा आता नाही तर.
काय करशील. जबरदस्ती करशील.
तुमचा काही तरी गैरसमज होतोय.
पक्की खात्री आहे आम्हाला
तुला काय वाटलं कळलंय सगळं आम्हाला.
तुमचा शिवाय नाही ग करमत मला.
आमच्या शिवाय भरपूर आहेत तुझी करमणूक करायला.
रागानेच मि मोनाला मिठीत घेत होतो.
अजिबात नाही दुर हो. माझी इच्छा नाही जबरदस्ती करू नकोस.
मोने खरंच विश्वास ठेव तस काही नाही ग.
तिला सोडून मि अनघाला झटलो होतो.
दुर हो नाही तर आबांना सांगतेच.
नाईलाजाने मि अनघाला सोडले होते व निघालो होतो.
जेवण करून जा,पण झवुन नाही.
नको मला तुमचं जेवण.
ऊपाशीच आहे तु तसा जाऊ नकोस नाही तर आबांना सांगते.
शेवटी आम्ही तिघेही जेवण करत होतो पण माझं लक्ष नव्हतं मि विचारात पडलो होतो नक्की काय चुकलं ते.
पण काही गंभीर घडलच नव्हते त्यामुळे मि वैतागून चिडचिड करत होतो.
पंधरा दिवस झाले होते व काही कळत नव्हतं.
अनघाकडे जाऊन मि अनघाला मिठी मारून बेडरूममध्ये घेऊन आलो होतो व अनघा नको नको म्हणत असताना मी तिला कुस्करत होतो
प्लिज राज नको रे.
आता नाही तर कधीच नाही येणार अनघा मी.
तु नाही आला तर आबांना सांगते मग तर येशील, पण आता नाही तसही तुझा मुड नसेल ना.
तेच झालय म्हशी तुही अशी का करतेस परत गरज नाही का माझी.
आहे ना माझी इच्छा झाली की लगेच फोन करीन.
सगळीकडून कोंडी झाली होती मि बेचैन होतो, रात्री न रहावुन मी मोनाला बाहुपाशात घेऊन बेडवर आडवे पाडले होते.
फक्त झवायला हवी का मि तुला. काहीही किंमत नाही रे तुला माझी.
आहे ना बायको पण अशी का करतेस.
चांगली बोलत असते, कायमच बरोबर राहायला आहे मी अजून काय हवंय तुला,नाही मुड मला आता.
बराच वेळ तु तु मै मै करत होतो व झोपी गेलो होतो
सकाळी उठल्यावर मोना व मी काॅलेजला निघालो होतो व रस्त्यात नमिता रोहनला शाळेत सोडायला निघाली होती. आम्हाला पाहून नमिता थांबली होती.
मामा कसे आहात.
मि मजेत आहे मामा हया कोण.
किती छान आहे ना मामी
अजाणतेपणे रोहन बोलत होता.
नाही रे रोहन माझ्या बाॅस आहेत रोहन अस नाही बोलायचं.
लहान मुलांना नाही कळत नमिता असु दे काही हरकत नाही मोना बोलली
नमिता तुझ्या कडे वेळ असेल तर मला तुझ्याशी बोलायचं आहे
हो आहे ना अवश्य बोला ना मॅडम
येथे नको बाजुला जाउन बोलु.
मि मुद्दामच रोहनला शाळेत सोडायला गेलो होतो.
नमिता आणि मोना बोलत होत्या
परत आल्यावर मोना नमिताला साॅरी म्हणुण माफी मागत होती. गैरसमज करून घेऊ नको नमिता वेळच तशी होती परत एकदा साॅरी.
नाही मॅडम पण मि नाही माफ करू शकत.
तस नको करूस अजून एक संधी देऊन बघू.
ओ के नो प्रॉब्लेम मॅडम पण परत असं होता कामा नये.
नाही होणार.
मोना अधिकच रागावली होती.
किती हरामखोर, नालायक, निच, हलकट लोक असतात या जगात,
मि अधिकच घाबरलो होतो पण मोना रागाने लालबुंद होऊन बोलत होती व अनघाला फोन करून ऑफिसमध्ये बोलवत होती.
हो हो मोनिका येते मि पण काय झालंय.
काही नाही तु लवकर ये.
अग पण काॅलेजला.
ते काही नाही तु ऑफिसमध्ये चल शहाणपणा करू नकोस.
ऑफिसमध्ये अनघा मी व मोना पोहचलो होतो.
संयोगिता आत ये मोना दरडावत होती.
समोर येऊन उभी राहिली होती.
दरवाजा लावून घे संयोगिता.
अनघाही बुचकाळुन गेली होती व आश्चर्याने बघत होती.
लाज नाही वाटत तुला संयोगिता अस सांगायला, तुला काय वाटलं मला कळत नाही.
काय ग काय झालंय मोनिका
काही नाही ग हि नालायक, लफडेबाज काहीही आरोप करतेय, मला सांगत होती अनघा व सरांचे अनैतिक संबंध आहेत, अन नमिता आणि सरांचेही संबंध आहेत, सर तिच्या मुलाच्या शाळेत जातात, दवाखान्यात घेऊन जातात.
मोनिका हि मलाही सांगत होती तुझे आणि राजचे अनैतिक संबंध आहेत व नमिताचया बाबतीत हेच बोलत होती.
तुला लाज कशी वाटत नाही ग ह्या अशा कळी लावून तु तुझी नोकरी गमावली आहे संयोगिता.
ति नमिता किती प्रामाणिक आहे अक्षरशः तिच्या मुलाची शपथ घेऊन सांगितलं अस काही नाही
अन काय ग तुला काय वाटलं तु काहीही करणार आणि आम्ही सहन करणार.
साॅरी मॅडम परत नाही करणार अस.
किती जणांना खेळवलय आता पर्यंत संयोगिता तु.
कुणालाच नाही मॅडम.
मग तु अस का केलंस.
जळते ना तु नमिता वर लक्षात ठेव आता तर अधिकच विश्वास बसलाय तिच्या वर, लायकी आहे का तुझी बाॅस व्हायची, चल निघ परत येऊ नकोस ऑफिसमध्ये.
माफ करा मॅडम परत नाही करणार अस हव तर माफी मागते, पाया पडते, करिअर खराब होईल माझं.
लावालावी नको ते आरोप करताना अक्कल गहाण ठेवली होती का संयोगिता.
नाही मॅडम,संयोगिता माझी बाॅस आहे हे सहन होत नव्हते त्यामुळे मि बोलले प्लिज माफ करा एकदा,
बघ अनघा हि आपली निवड तरी हा नको नको म्हणत असताना आपण हिला सिलेक्ट केलं. चुक आपलीच आहे.
तुम्ही अस नका करू मॅडम हव तर नमिताची माफी मागते.
राहु दे तिला परत असं होता कामा नये संयोगिता जा तु मि शांतपणे बोललो.
एवढ महाभारत झालं तरी तु तिला कामावर ठेवतोय.
माफ केलं कि परत चुका नाही करणार ति पण हाकलले तर सुडाने  बाहेर काहीही सांगत सुटेल ति.
अरे पण तुला किती त्रास होत होता याच काय.
तो गैरसमज करून तुम्ही दिलाय म्हशींनो. तुम्हाला माफी नाही.
काय.
साॅरी रेडया परत नाही होणार अस.
परत परत तुम्ही तेच करणार. बघतोच तुम्हाला, चला बंगल्यावर.
मोना व अनघा निमुटपणे ऐकत होत्या.
लफडेबाज आहे ना मि बाहेर शेण खायची सवय झाली आहे माझ्या सोटयाला. दाखवतोच तुम्हाला.
नाही रे माफ कर आम्हाला.
चला निघा आता रागानेच मि बोलत होतो..
साॅरी ना रेडया....

क्रमशः...