💋प्रणय हवा हवासा 💋

भाग...५५

आठ दिवस मनाप्रमाने ठोकून घ्यायला मिळणार म्हणुन अनघा फारच खुष होती, संध्याकाळी मला फोन करून बोलत होती.
उत्साहाने बोलत होती,किती मजा येईल मला आठ दिवस शब्दात नाही सांगु शकत राज, फारच वळवळ करते छकुली अशी रगड कि सुजलयाशिवाय सोडू नकोस, दाणा असा घासुन काढ कि....मि तर आठ दिवस कपडेच घालणार नाही, अन तुला तर अजिबात सोडणार नाही.बाबुराव लाॅलीपाॅप सारखा चोखून काढते गोटया चावल्या शिवाय मला चैन पडणार नाही अस काहीही बोलत होती.
हो ग तुझ्या मनाप्रमाने होईल, अशी ठोकतो कि दमछाक झाली पाहिजे तुझी, मोठमोठ्याने किंचाळली तरी चालेल पण छकुलीचा बोगदा बनवूनच सोडतो,आमे तर चोखून चोखून लाल करतो, ओठ तर सुजलयाशिवाय सोडणार नाही ग.
पण धिर धर म्हशी.
कशाला रेडया हव तर आताच ये.
वाट पहातेय मी पण शेठ आहेत ना आता बंगल्यावर.
रात्री उशिरा पर्यंत आम्ही फोनवर बोलून झोपलो होतो.
सकाळी उठल्यावर आठ वाजता अनघाचा फोन आला होता.
ऐक ना शेठ ऊद्या कामानिमित्त आठ दिवस दिल्लीला जाणार आहेत. महाबळेश्वर कॅन्सल ,आठ दिवस बंगल्यावरच आपण एंजाॅय करू, चालेल तुला  कि जायचं महाबळेश्वरला.
नको नको बंगल्यावरच मजा येईल ,
खरंच ,नाराज तर नाही ना तु.
नाही ग अनघा एकांत मिळेल हव तस,करता येईल अन..
अन काय रे.
तुझी छकुली चाटायला मिळेल,
हे काय नवीन आता ,किती वेडी करणार आहे तु मला,
कळेल तुला.
बरं मग मि परवा संध्याकाळी येतोय,
परवा सकाळी का नाही
रात्र जागवायला मजा येते म्हशी.
काय रे किती वाट पहातेय मी अन तु हव तर आबांना फोन करून सांगते,आठ दिवस राज येणार नाही म्हणुन.
ते तर करावं लागणारच आहे, सगळी कामं ऊरकुन घेतो आज ऊद्या मग काय मि तुझा ठोकया अन तु माझी रांड.
आहेच तुझीच रांड
मिही वेगळयाच मुड मध्ये होतो,
आबांनी सांगितलेली सर्व कामं दुपारी तिनं वाजेपर्यंत ऊरकली होती, बरेच दिवस अंजलीला झवलो नसल्याने मला तिची आठवण झाली होती,
अनघाचा फोन आला होता,
ऊरकली का कामं. मला फारच आठवण येते तुझ्या सोटयाची.
आजच्या दिवस आराम करू दे त्याला,
नाही ऊरकली कामं, मुद्दामच खोटे बोलत होतो व  अंजलीच्या रो हाऊस पोहचलो होतो,बेल वाजवली तशी अंजली दरवाजा उघडून आतुन कडी लावून घेऊन आनंदाने अंजली मला मिठी मारून मिठीत घेत होती .
आज आठवण झाली वाटत,
नाही ग अंजली कामं असतात,
फार भुक लागलीय मला काही तरी खायला दे अंजली,
मला तुझ्या चोटाची भुक लागली त्याच काय.
वेड्या सारखं अंजली मला कुरवाळत होती व चेकाळली होती  पॅटीत हात घालून सोटा चिवडत होती, ओठांवर किस करत होती जराही वेळ न दवडता मी सोटा योनीत घुसवुन ठोकायला चालू झालो होतो, आआइइइइइइ.....ससससससस......किंकाळत अंजली माजावर आली होती, दणादण दणके देत होतो तशी अंजली जोरजोरात सुस्कारे टाकून प्रणयात रंग भरत होती,
तृप्त मनाने आम्ही दोघे शांत झालो होतो व अंजली मला खायला देत शेजारी बसली होती.
ऐक ना निशीचा ठोकया ॠषभ आज रात्री दुबई वरून येतोय काही दिवस जरा जपून, हव तर मि आहे
तुझा कधी येणार आहे परत.
अजून दोन महिन्यांनी.
पण काय उपयोग मला तर त्रासच देतो तो.
संध्याकाळी घरी आलो होतो.आबा मला सांगत होते उद्या शेठने आठ दिवसासाठी बंगल्यावर राहायला सांगितलंय ते दिल्लीला जाणार आहेत आज.
पण आबा.
हो रे पण अनघा एकटीच आहे ना तिला सोबत होईल भिती वाटणार नाही.
सकाळी दहा वाजता अनघाचा फोन आला होता
ऐकलं ना आबांनी काय सांगीतलं.
हो म्हशी फारच हुशार आणि चालू आहे तु,
मग कधी येतोय.
संध्याकाळी आलोच झवाडे.
मोनाला फोन करून विचारत होतो
काय बायको मजेत असशील ,आठवण येते का माझी.
अजिबात नाही, मिही मजेत, छकुली तर खुष आहे ,
हो का मग नाही येत मि लग्नाला बंगलोरला, रहा मजेत,
नाही ह तुला यावच लागेल, तसही सोटयाची फारच आठवण येते.
येतोय मी. बाय...
दिवस भरात अनघाचा बर्याच वेळा फोन आला होता
कधी येणार ईकडे .सारखी सारखी विचारत होती
संध्याकाळी आठ वाजता..
संध्याकाळी मार्केट मध्ये जाऊन मि मोगरयाचे भरपूर गजरे विकत घेऊन निघालो होतो तेवढयात अनघाचा फोन आला होता,
कुठे आहेस, कधी येणार, काय नेसु, मेकअप करू का,
का तशीच..
हो हो किती उतावीळपणा. छान साडी नेसून तयार हो. मेकअप कर तुला काय करायचं य ते कर.
काय खरंच
हो ग बाई ठेव फोन मला तयारी करायची आहे.
कसली रे.
कळेल तुला आल्यावर.
पण कसली
तुला झवायची ठेव आता..
ठिक आठ वाजता मि बंगल्यावर पोहचलो होतो व अनघा नव्या नवरी सारखी नटून थटुन तयार झाली होती .
हिरवी  साडी, केसांचा बुचडा, टाईट बलाऊज, खरोखरच अनघा रूपाची खाणं रूपगर्विता, लावण्याची खाण मि अक्षरशः पहातच राहिलो होतो,
मागं फिर अनघा. सरप्राईज आहे तुझ्या साठी
मोगरयाचे गजरे मि केसात माळवत होतो. मोगरयाचा सुगंध अनघाला बेहोश करत होता.
लांब गजरे ऊरोजावर दोन्ही बाजूला रूळत होते.
वाॅव किती छान आहेत ना.
किती रसिक आहे तु, कस काय सुचलं हे
कळत मला म्हणुन तर.
ऐक ना अनघा,
आपण मस्त बाहेर जाऊन हाॅटेल मध्ये जाऊन तुझ्या आवडीचं  जेवण करून येऊ ,
कुणी ओळखले तर पंचाईत होईल राज.
ओळखू दे काही फरक नाही पडत .
नाही ग आहे एक मस्त फॅमिली रेस्टॉरंट ,तु नको काळजी करू.
तुला कसं माहित. मला तर एकदाही शेठ बाहेर घेऊन गेले नाहीत कि कुठली हौसमौज केली नाही, नुसता पैसा असुन काय उपयोग त्याचा उपभोग घेता आला पाहिजे ना,
मि करतोय ना.
हो पण गाडी वर नाही ह..
का ग म्हशी
कुणी पाहील तर.
नाही ग पाहील तर पाहील. तसही आपण बिझनेस पार्टनर आहोतच की. अन गाडी वर फिरण्याचा आनंद घेऊन तर बघ.
सजलेली अनघा मागे बसली होती व मि गाडी चालवत होतो.
चिकटून बस एवढीही अक्कल नाही तुला,बिनधास्त बस ..
तशी अनघा अक्षरशः मला चिकटून बसली होती व हात खांद्यावर ठेऊन बसली होती अग कबुतर पाठीवर घासल पाहिजे, छान वाटतं,
तशी अनघा ऊरोज पाठीवर घासत होती व अस बसायचं असतं का. मोना अशीच बसते का.
रेस्टॉरंट मध्ये फॅमिली रूम मध्ये जेवण करत होतो मि लाडिकपणे अनघाला घास भरवत होतो तिही मला भरवत होती भावुक होत होती
काय ग म्हशी.
काही नाही रे असा आनंद नशिबात नाही माझ्या त्याच वाईट वाटलं
आता होतोय ना आनंद. त्याचा आस्वाद घे.
ऐक ना
काय ग
मला ना आईसस्क्रीम खायचंय
येथे नको बंगल्यावर पारसल घेऊ. दोघं मिळून..चाटत चाटत.
हे काय नवीन
तु बघत रहा.
बंगल्यावर आलो होतो अनघा बेसावध होती तेवढ्यात मि तिला उचलुन घेतलं होतं व बेडरूममध्ये आलो होतो.
बेडरूममध्ये गेल्या नंतर अनघा शहारत होती..,

क्रमशः