Efsun

~8

Bu kez biraz uzun bir aradan sonra yeniden merhaba okur ballarımız..

Gösterdiğiniz ilgi için hepinize yıldızlar kadar öpücük, çokça sevgi öncelikle bunu söylemek isterim.

Ardından diğer bölümleri oylamadıysanız birkaç saniyenizi ayırıp oy verirseniz de çok memnun olurum.

Satır arası yorumlarınızı çok merak ediyorum, siz ne düşünüyorsunuz, ne tepki veriyorsunuz oralardan takip etmek isterim. Bölümleri okurken onlara da dikkat ederseniz bizi çok çok mutlu etmiş olursunuz. Lafı daha fazla uzatmadan bölüme geçelim o zaman, haydii..

                                                                                                       ♡

25 Ağustos 2009 - Adana

Burnuna dolan yemek kokularıyla odasından çıkıp mutfağa gitti Ercüment. Annesi iki gündür evde hummalı bir hazırlık yaparken babası da bozuk olan sehpayı tamir ediyordu. Ablası ise odasında dergilerde ki erkeklere bakıp şarkı dinlemekle meşguldü.

"Neden böyle bir hazırlık yapıyorsunuz anne?" diye sordu daha fazla dayanamadan.

Annesi elini önünde ki havluya kurulayıp onu merakla izleyen oğluna gülümsedi.

"Babanın arkadaşı, Tuğrul amcanlar gelecek oğlum. Bade diye kızları vardı hani ama sen hatırlamazsın. Onları ilk gördüğünde çok küçüktün."

Hafızasını yokladı Ercüment. Bade diye biri yoktu, daha önce görmüş müydü onu da hatırlamıyordu.

"Baharım, sehpa eskisinden sağlam oldu. Bir daha kıramaz bizim oğlan," diye seslendi babası Reşat amca.

Ercüment sehpayı kırmamıştı. İzlediği dizide ki gibi asker sporları yaparken birazcık üzerine çıkıp birkaç hareket denemişti.

Bahar elinde ki son tabağı da masaya yerleştirirken gururla gülümsedi yaptığı masaya. Nergis üzerine siyah elbisesini giymiş, salona gelmişti.

O Ercümentin aksine Badeyi hatırlıyordu. Görüştükleri kısa zaman aralığında yaramaz diye çok kızsa da bir o kadar da çok sevmişti küçük cadıyı.

"Anne çok acıktım ben, yemek yiyeceğim."

Elini sarmalardan birine uzattığı sırada elinin üzerine bir şaplak yedi.