World Of Rich: One Step Closer

LIVING TOGETHER WHILE RECOVERING

Napa-sulyap si Elaine sa kanyang relo. Ang bilis naman ng oras, it's already 00:11 midnight. And the person who greet her first is the man who she saved.

"You look unhappy." Dane said.

Sinulyapan niya ang lalake sa ka mabilis na iniba ang topic.

"Sinong tumangka na patayin ka?"

"My enemies, gusto nila akong patayin para makuha ang gusto nilang kunin."

Napa-tango lang si Elaine habang sinusubuan ang lalake.

"Then, gaano kana katagal doon sa tabing dagat?"

"Around 15 minutes before you arrived. Napagod ako lumangoy papunta sa tabing dagat from the yacht."

"Yate? Wala akong nakitang yate sa dagat kanina." Umupo siya ng tuwid sa gilid ng kama.

"En. Dahil umalis din agad ang bumaril sa akin pagkatapos akong ilaglag sa dagat. They thought I was dead." He said.

Tinitigan ni Elaine ang lalake, ngayon lang niya napansin. The guy has a sharp eyes na tinirnuhan ng malalantik na pilik. Gwapo ang lalake, ang itsura nito ay talagang agaw pansin kung ilalagay ito sa maraming lalakeng gwapo. From the double eyelids to his sharp chin. From the pointed nose to heart shaped lips. He's too perfect for being a man.

"I see, she said." Well, kahit sabihin pang gwapo ang lalake. She's still too young to seriously admire these kind of man.

"You're done eating so you should rest. Take paracetamol first dahil baka lagnatin ka." Dugtong pa niya.

Inabot niya dito ang gamot para mainom nito. Pagkatapos ay iniwan na niya ito at niligpit niya ang kanilang kinainan.
Pagbalik ni Elaine sa lalake ay tulog na ito. Lumipat naman siya ng kwarto at doon na naligo bago matulog.

The next day, Nagising si Elaine sa malakas na kalabog sa kabilang silid. Mabilis siyang napa-bangon at napa-takbo sa kabilang silid.

"What's wrong?" Tanong niya agad kahit na sa may pintuan pa lang siya.

She's wearing a night silk terno dress na sando ang itaas at short ang pang-ibaba. Her long black hair is a bit messy dahil nga kakagising niya lang. Halatang bagong gising lang ang itsura niya.

"I want to use the bathroom but I feel cold." Paos na wika ng pasyente niya.

Lumapit siya dito sa ka dinama ang noo nito. He's hot.

"You have fever. Wait here, I'll get clothes for you." Tinalikuran niya ito at naghanap ng jacket at pajama sa cabinet ni Lucas.

Nakakita naman siya ng sweater at pajama at tsaka mabilis na tinulungan ang lalake mag bihis. Sinuri niya rin ang sugat nito.

"Can you wear your pajama by yourself?" Seryosong tanong niya.

"I can't bend down" iwas tingin na sagot nito.

Lihim si Elaine na napa-lunok. Bahagya niyang tinapik ang dulo ng ilong sa ka niya iniluhod ang isang tuhod.

"Raise your left leg.." Aniya na sinunod naman ng lalake. "Next" dugtong pa niya. "Try to stand up." Tiningala niya ito bago siya tumayo.

Sa wakas! Matagumpay niyang naisuot dito ang pajama na bagamat bitin ay okay na rin. Abot dibdib lang siya ng lalake. Tangkad masyado.

"Now let's go to the bathroom. I will just help you to enter and I will wait for you outside okay?" Inalalayan niya ito.

"I'm not a child" palatak nito.

"I know, I know.. I'm just telling you just in case you asked me to-
"
not even a cripple." Namumulang wika ni Dane.

"Right!" Napa-pitik pa si Elaine sa hangin.

Nang makapasok ang pasyente niya, inihanda naman niya ang gamot na iinumin nito. May lagnat ang lalake pero, pakiramdan niya he still tough. Why is that? At isa pa, Sino ang pasyente niya?
Narinig niyang bumukas ang pintuan ng CR kaya napa-lingon siya dito. Naka-kalakad ito ng maayos bagamat dahan-dahan lang siguro dahil nilalamig or nahihilo. Nilapitan niya ito.

"I don't know what is the medicine for high fever except paracetamol, are you infected?

" seems so, but fever is a normal reaction of the body to fight back infections." Sagot nito. "So Paracetamol is fine. But if you have some fruits that might help me too."

So demanding, kung ito naging pasyente sa ospital kawawa ang nurses nito.

"I don't have that here. But maybe I can buy some outside." Sagot ni Elaine.

Kung Hindi lang niya ito pasyente at hindi siya naa-awa dito, baka pinalayas na niya ang lalake.

"Don't forget to list down my debts, I will pay for it." Sabi pa nito sa paos na boses.

"Got it! So enough talking.. I will prepare some foods for us. Then I will buy fruits for you outside." Ang kulit!

"I'm just trying to tell you that I don't like being indebted to someone." Seryosong sabi ni Dane.

Tinitigan ito ni Elaine nang maka-upo na ito sa kama. Medyo namumutla pa ang lalake pero parang namumukhaan na niya ito. Hindi niya lang maalala kung saan niya ito nakita.

"What?" He tilted his head.

"Sigh... Nothing. I'll leave you here then. Don't leave the house!"

"Why would I leave the house? I'm not even fully recovered." Banat nanaman nito.

Ay wow! Yung to-do concern ka tapos sasagutin ka lang ng balagbag.

"Well, right then goodbye!"

Pasyente.. Yup! Pasyente nya ito ngayon. Need niya mag pasensya. Birthday nya ngayong araw so she needs to be happy without negative thoughts. Again, noodles lang ang kinain nilang dalawa ngayong umaga. Pagkatapos ay nag-paalam siya dito para maka-bili ng kakailanganin nila.

Na sa may palengke na siya ng tumunog ang kanyang cellphone..