Onbreekbaar

Deel 1

Camille

Vandaag is de dag! Het is de dag dat ik eindelijk ga afstuderen. Ik heb er zoveel zin in. Ik sta voor mijn kleerkast en neem de blauwe jurk die ik enkele weken geleden speciaal voor de proclamatie en het bal heb gekocht. Even kijk ik ernaar en komt het besef naar boven. Het besef dat na vandaag het middelbaar er officieel opzit. Ik glimlach en ga naar de badkamer om me om te kleden. Ondertussen krijg ik een bericht op m'n gsm. Het is Vince. Mijn hart maakt een sprongetje en ik lees wat er staat. 'Ik kan niet wachten tot deze dag voorbij is <3'

Ik glimlach en voel de vlinders in mijn buik rondfladderen. Na het bal, dat na de proclamatie plaatsvindt, blijf ik slapen bij Vince. Het is al even afgesproken en het kwam ook goed uit aangezien mama vanavond plots een afspraak had. Ze komt natuurlijk wel eerst naar de proclamatie, dat zou ze voor geen geld van de wereld willen missen. Ik ga naar beneden en ben verbaasd als ik mijn vader aan de ontbijttafel aantref. "Papa?" vraag ik verbaasd. Hij kijkt op en glimlacht.

Ik loop naar hem toe en geef hem een stevige knuffel. "Ik kon de proclamatie van mijn meisje toch niet missen?" lacht hij. Wanneer ik de knuffel los zie ik dat mama al tranen in haar ogen heeft. "Ach mama toch. neem straks maar genoeg zakdoeken mee" zeg ik terwijl ik haar ook knuffel. Dan eet ik snel iets en al gauw staat Emma voor de deur met haar auto. Normaal gezien komt Vince me ophalen met zijn brommer, maar met mijn jurk en hakken wilde ik deze keer niks riskeren.

Ik ga de deur uit en zwaai uitbundig naar Emma. "Hey meid" zegt ze als ik instap. Ik kijk haar aan en het valt me op dat ze geen jurk aanheeft. Niet dat ik dat had verwacht, ik heb Emma in de 10 jaar dat ik haar ken nog nooit een rok of jurk zien dragen. Ze ziet me staren en vraagt wat er is. "Niks, ik had gewoon gehoopt dat je voor deze keer wel een jurk zou aandoen" zeg ik met een knipoog erbij. Ze lacht luidop en schudt haar hoofd. "Dat gaat nooit gebeuren Cams." Ik haal mijn schouders op. "Ooit krijg ik je zover" zeg ik grijnzend. Dan start ze de auto en rijden we voor de laatste keer ooit naar het SAS.

"Gaan we morgen iets doen?" vraagt Emma als we geparkeerd staan. "Ik heb al met Vince afgesproken dan" zeg ik met een verliefde blik. Emma rolt haar ogen en zucht. "Jammer. Ik had gehoopt dat we samen nog iets konden doen voor je op reis vertrekt" zegt ze. "Oh Emmatje toch. Je gaat me daarna nog genoeg zien" zeg ik terwijl ik naar haar lach. We gaan de school binnen en al snel zien we Vince in de verte. "Ik laat jullie even" zegt Emma terwijl ze wegloopt. Ik lach wanneer Vince naar me toekomt. "Hey lieverd" zegt hij. Ik neem hem vast bij zijn hemd en kus zijn lippen. Opnieuw fladderen de vlinders in mijn buik.

Na de kus kijk ik hem aan van top tot teen. Hij ziet er zo goed uit in zijn blauwe pak. "Heb je er zin in?" vraag ik. Hij knikt en neemt mijn hand vast. Samen gaan we voor de allerlaatste keer naar de klas. Daar zie ik Emma al zitten op haar plek. Ik ga naast haar zitten en glimlach naar haar. "Ga je de hele dag zo blij zijn?" Ik knik en mijn glimlach word nog breder. Dit wordt de leukste dag ooit.

De dag gaat snel voorbij en voordat ik het weet gooi ik de afstudeerhoed omhoog die we hebben gekregen van mevrouw Smith. Na de proclamatie komt mama me feliciteren voordat ze vertrekt en ook papa gaat er al vandoor. Ik vind het eigenlijk niet zo erg. Ze waren er bij het belangrijkste moment en dat betekent al genoeg voor me. En doordat zij al doorgaan mag ik eindelijk bij Vince blijven slapen. Wanneer mijn ouders weg zijn komt Vince achter me staan. Hij kust mijn nek en draait me om. "Klaar om te dansen?" Ik glimlach en knik enthousiast. Ik neem zijn hand en we gaan samen naar de theaterzaal waar het bal gehouden wordt.

We dansen de hele avond lang en we wijken geen seconde van elkaars zijde. Na nog een uptempo liedje ben ik moe en ga ik even iets te drinken halen. Vince gaat naar zijn vrienden terwijl ik me een weg baan tussen alle dansende mensen naar de dranktafel. Vlak naast die tafel zie ik Emma zitten. Ik neem een watertje en ga naast haar zitten. "Ik ben verbaasd dat je er nog bent" zeg ik. Ze heeft me niet gehoord door de muziek dus ik herhaal het luider. "Ik wou niet gaan voordat ik afscheid had genomen" verklaart ze. Ik kan mijn glimlach niet verbergen. Emma mag dan wel heel stoer doen, uiteindelijk heeft ze een heel klein hartje.

"Niet zo lachen" zegt ze als ze mijn gezicht ziet. "Sorry maar je bent zo schattig. Je doet alsof we elkaar nooit meer gaan zien" lach ik. Ze rolt met haar ogen en kijkt naar de dansvloer. Het liedje verandert en Emma en ik kijken elkaar aan. Dit is ons lied. Dit is het lied waar we vroeger op dansten en schreeuwden tijdens onze sleepovers. De glimlach op mijn gezicht wordt nog breder en ik sta recht. Ik steek mijn hand uit naar haar en vraag; "mag ik deze dans van u?" Nu moet ze ook lachen. Ze neemt mijn hand vast en we lopen naar de dansvloer waar we de longen uit ons lijf schreeuwen op 'Shake it off' van Taylor Swift.

Hey iedereen!! Eindelijk een nieuw verhaal! Ik ben heel excited over deze :) Er gaan van alle ships aan bod komen en ik kan niet wachten op jullie reacties!! Dit was deel 1, ik heb geen vaste dag om te posten dus jullie zien vanzelf wel wanneer er een nieuw deeltje verschijnt :) xxx