Deel 17

71 3 2
                                    

Emma

"Wat? Nee Camille. Dat wil ik niet" zeg ik geschrokken. "Emma, jij en Scott maken constant ruzie door mij. Dat is voor niemand leuk" zegt Camille. Ze staat recht en ik doe hetzelfde. "En het is ook niet altijd makkelijk om jullie samen te zien. Jullie hebben jullie privacy nodig en met mij hier gaat dat gewoon niet" zegt ze. Ik schud mijn hoofd. Dit is alles behalve de bedoeling. 

"We praten straks verder, ik ga even een wandeling maken. Yemi heeft me gestuurd dat dat goed is voor mijn gezondheid" zegt ze lachend. Ze doet haar sjaal aan en gaat naar buiten. Ik blijf verbijsterd staan. Dan ga ik boos naar Scott. "Dit is allemaal jouw schuld!" Roep ik boos. Ik neem een kussen van de bank en gooi het naar zijn hoofd. Hij schrikt en kijkt op. 

"Wat nu weer" zucht hij. "Camille wilt ergens anders gaan wonen. En dat allemaal door jou" zeg ik boos. Ik neem het tweede kussen en gooi het weer naar hem. "En wat is daar zo erg aan Emma? Waarom is het zo erg dat ze op zichzelf wilt wonen en dat wij onze privacy terugkrijgen?" Hij staat recht en komt voor me staan. 

"Emma ik weet niet wat er is maar sinds Camille hier is doe je helemaal anders. Het enige waar je nog om geeft is Camille. En ik weet dat ze uit een coma komt en het is verschrikkelijk dat ze 5 jaar van haar leven gemist heeft maar ik ben er ook nog. Wij zijn een koppel maar ik denk dat de mensen eerder gaan denken dat je samen bent met Camille" zegt hij. 

Ik kan me niet meer onder controle houden en voordat ik het weet heb ik hem in zijn gezicht geslagen. "Ik had nooit gedacht dat je zo egoïstisch kon zijn" zeg ik tegen hem. "Camille is mijn beste vriendin, ik ken haar al jaren. Jij hebt het recht niet om haar weg te jagen uit mijn huis." 

"Ons huis! Het is ons huis!" roept Scott nu ook. Ik deins achteruit van zijn stem. "Je lijkt echt te vergeten dat ik hier ook woon Emma. Je lijkt gewoon te vergeten dat ik besta. En eerlijk? Ik heb hier geen zin meer in" zucht hij. Hij doet zijn jas aan en gaat de deur uit. De tranen springen in mijn ogen en ik zak neer tegen de muur. 

Heey bestiesss!! Hopelijk vinden jullie het verhaal leuk tot nu toe :))) Vanaf nu ga ik iets minder posten aangezien school weer gaat beginnen. Ik blijf waarschijnlijk 2 keer per week posten tenzij dat dat niet lukt dan wordt het 1 keer per week :) dankje om te lezen xxx

OnbreekbaarWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu