Onbreekbaar

Deel 20

Camille

Wat zegt ze nu? Emma verliefd op mij? Nee dat kan niet. "Caro jij ziet spoken" lach ik. "Misschien. Maar ik zie hoe ze naar je kijkt. En ik heb gezien hoe verdrietig ze was toen je in coma lag. Dat was niet gewoon uit vriendschap hoor." Ik geloof niet wat ik hoor. Dit kan toch niet. Zou Emma echt iets voelen voor mij? We zijn wel close, maar dat betekent toch niks? Of wel? Ik ben helemaal in de war. "Ben je serieus? Of maak je een grap? Want als het een grap is, vind ik het echt niet grappig."

Caro schudt haar hoofd en haalt haar kleren uit de zak. "Ik kan fout zijn hè, maar Vince zei ook dat jullie vroeger al heel close waren. En nu ik naar die foto's kijk...80 procent is met Emma en dan 10 procent Vince en 10 procent andere vrienden" grijnst ze. Ik kijk nog eens naar de foto's en besef dat ze gelijk heeft. Het zijn er inderdaad veel met Emma. Maar dan nog. "We zijn gewoon vrienden. Emma en ik. Dat is alles. En daarbij ze is samen met Scott." "Zeker van?" Vraagt Caro.

"Ik moet naar huis" zeg ik plots. Caro kijkt even verbaasd maar glimlacht dan. "Oké. Ik vond het leuk vandaag" zegt ze terwijl we naar de deur wandelen. "Ik ook" glimlach ik. "Moet ik je thuis afzetten?" Ik schud mijn hoofd. "Ik ga wel te voet. Dan kan ik nadenken" zeg ik. Ze knikt en grijnst. Ik ga naar buiten en ze sluit de deur achter me. Terwijl ik naar huis stap denk ik na over Emma en mezelf.

Ze heeft me elke week opgezocht in coma voor 5 jaar lang, wanneer ik wakker was kwam ze elke dag langs terwijl ze daarvoor 2 uur in de auto moest zitten en toen ik nergens heen kon heeft ze me meteen in huis genomen. Nu ik het allemaal op een rijtje zet lijkt het inderdaad veel. Maar Emma geeft gewoon veel om mij. Ze ziet mij gewoon als haar beste vriendin, toch? Ik zucht diep. Plots herinner ik me iets. Ik blijf abrupt staan door de herinnering. Toen ik uit mijn coma ontwaakte...ik hoorde een stem. Het was Emma.

Emma is de reden dat ik wakker ben geworden. Ik moet even gaan zitten door dit. Nu begin ik zelf te twijfelen over mijn gevoelens voor haar. Ik heb haar altijd als een gewone vriendin beschouwd. Of niet? Zie ik Emma als meer dan gewoon een vriendin? Nee toch? Ik heb geen gevoelens voor haar. Dat kan niet. Of wel? Ik leg mijn hoofd in mijn handen. Stel dat ik wel gevoelens heb voor Emma, kunnen die toch nooit beantwoordt worden. Ze is samen met Scott, denk ik dan toch. Ik besluit gewoon naar huis te gaan. Als ik aankom zie ik dat de auto van Scott terug is. Ik vind het raar en besluit door het raam te kijken en dan zie ik iets heel verrassend.