Onbreekbaar

Deel 25

Camille

Als Emma me belt voor de derde keer besluit ik mijn gsm uit te zetten. Ik wil nu niet praten met haar. We zijn bij net bij het begin van de tweede Twilight film als de bel gaat. Ik schrik op. "Wie is dat?" Vraag ik. Caro kijkt me geheimzinnig aan. "Wie denk je?" Emma. Het is Emma. Caro gaat de deur opendoen en ik hoor haar stem. Ik moet hier weg.

Ik ga naar mijn kamer en ga zitten. Wat als ze binnenkomt? Wat moet ik dan zeggen? Niets, zij is degene die hier opeens is. Maar wil ik wel horen wat ze te zeggen heeft? Ik zucht. Plots wordt er op de deur geklopt. Shit. Ik sta op en doe de deur open. Emma kijkt recht in mijn ogen. Ik laat haar binnen en ga terug zitten.

Ze sluit de deur achter zich en het is stil voor de eerste paar seconden. "Ik had verwacht dat je al je nieuwe kleren ging komen tonen aan mij" lacht ze. Ik kijk haar aan en glimlach zwak. Het is terug stil en ik kijk naar de grond. "Scott is thuis geweest" zegt ze. "Ik heb het gezien" antwoord ik droog. "Ah echt?" Ik knik.

"Hij heeft me ten huwelijk gevraagd" zegt ze. Ik rol met mijn ogen. "Ik heb het gezien, proficiat" zeg ik, niet gemeend. "Je moet me niet feliciteren. Ik heb nee gezegd" zegt ze. Ik kijk haar verbaasd aan en snap er niks van. "Ik heb het toch zelf gezien? Jullie gaven een knuffel en leken zo blij" zeg ik verward.

"Dat was een vergissing. Het is officieel gedaan tussen mij en Scott. Het werkte niet meer, het heeft nooit gewerkt. Of toch niet zoals het moest" legt ze uit en ze kijkt me aan. Ik sta recht en ga voor haar staan. "Hoe moet het dan wel werken?" Slik ik terwijl ik in haar ogen kijk. "Gewoon. Iemand die mij goed behandeld en lief is en grappig is" zegt ze.

Ik kijk recht in haar ogen en we staan plots heel dicht bij elkaar. "Iemand zoals jij" fluistert ze zacht. Ik slik en voel mijn wangen rood worden. Ik zet nog een stapje naar voor en sta nu echt heel dichtbij. Enkele centimeters scheiden ons nog. "Zoals ik?" Fluister ik zacht. Ze knikt en neemt mijn hoofd vast. "Ik.." begint ze. "Jij en ik..."

Plots gaat de deur open. Emma laat me los en ik stap zo'n 4 meter naar achter. Caro staat in het deurgat en aan haar gezicht te zien merkt ze dat ze net een moment heeft onderbroken. "Ah uhm sorry, ik wou even komen kijken of alles oké was. En dat is blijkbaar het geval dus ik ga maar weer" zegt ze met een glimlach. Ik kijk naar Emma en zie dat ze, net als ik waarschijnlijk, rode wangen heeft. Caro doet de deur dicht en we zijn weer alleen.