Onbreekbaar

Deel 24

Emma

Ik heb geen idee waar ik Camille moet zoeken. Ik besluit haar te bellen. Ik ga door mijn contacten en zoek 'Camille <3'. Ik druk op het belicoontje en houd mijn gsm tegen mijn oor. "Komaan Camille. Neem op, neem op, neem op" zeg ik zacht. Haar stem klinkt in mijn oor. "Met Camille, ik ben er even niet. Spreek iets in na de biep" hoor ik.

"Camille, wil je me alsjeblieft terugbellen? Ik moet je spreken. Dringend." Ik begin te stappen, geen idee naar waar. Ondertussen blijf ik Camille bellen. Maar na een tijdje gaat het meteen naar voicemail. Ze heeft haar gsm uitgezet.

Ik vloek in mezelf en ga zitten op een willekeurig bankje in het park. Ik zucht diep en weet niet wat te doen. Waar zou Camille zijn? Ze was gaan shoppen. Misschien moet ik gaan zoeken op de Meir. Ik sta terug op en ga er naartoe. Ik ga de hele straat af maar ze is nergens te bespeuren.

Maar dan krijg ik plots een bericht van Vince. 'Als je Camille zoekt, ze is bij ons thuis.' Ik glimlach en loop de straat uit. Zo snel als ik kan ga ik naar Caro en Vince. Als ik daar ben durf ik eerst niet aan te bellen. Wat als Camille opendoet? Wat moet ik tegen haar zeggen? Even twijfel ik. Was dit wel een goed idee?

Ik zet de gedachten van me af en bel aan. Het duurt even voordat iemand open doet en dan staat Caro in de deuropening. "Hey Emma" zegt ze met een glimlach. "Ik vermoed dat je hier bent voor Camille?" Ik knik en kijk haar hoopvol aan. "Ze is binnen" zegt ze en ik volg haar naar de living.

Daar zie ik alleen Vince zitten. "Camille is naar boven gegaan" zegt hij. Ik knik en blijf even staan. Ik begin echt te twijfelen. "Emma, ik weet zeker dat ze wilt praten met jou" zegt Caro. Ik kijk van haar naar Vince en ook hij knikt me bemoedigend toe. "Het is boven de eerste deur rechts" glimlacht hij.

Ik ga naar boven en blijf staan voor de eerste deur rechts. Ik adem in en uit en wacht nog even voor ik naar binnen ga. Ik klop aan en wacht op antwoord. De deur gaat open en ik zie Camille staan. "Hey" zeg ik met een glimlach. Haar gezicht staat triest en verandert niet als ze mij ziet. "Hey" zegt ze en ze laat me binnen.