Are We Meant for Each Other? (COMPLETED)

Chapter Twenty Four: What really happened.

Jasper Amarillo's Point of View

"She was mine, and I have all the right to be with her again" Yun naman ang totoo eh, akin si Ady, he was never Micko's at kung sino pang lalaking nakasama nya. '

"Napakadali sanang sabihin nyan kung hindi mo sya iniwan, at hindi nya nakilala si Micko" sagot ni Tami habang nakaupo sa isang tabi at hinahalo ang hot coffee nya. 

"Eh, niloloko lang naman sya ni Micko eh, at isa pa, iniwan ko man sya, bumalik naman ako  para sakanya. " Paliwanag ko, gusto ko talagang makapiling ulit ang babaeng totoo kong minamahal at wala akong pakealam kung ang makakalaban ko pa ay ang bestfriend ko. 

"Jas, hindi sayo umiikot ang mundo ni Ady okay? Wag kang feeler.Hindi ibig sabihin iniwan mo sya ng mahal na mahal ka nya, eh kayang mong bumalik ng ganun parin sya. Tao rin naman sya, nagbabago at nag iiba ang pananaw. " Pag-eexplain ni Tami habang nakangiti sa kalangitan, at parang madaming naaalala. 

"Kaya ko syang suyuin kahit kelan, hindi ko na sya iiwanan ulit, kasi tapat ako sakanya, at hindi ko sya kailanman lokohin" Determinado kong sagot. 

"TAPAT ka sakanya??" TANONG ni Tami with questioning eyes. 

"Oo, naman. all these years, mahal ko sya at hindi ko sya pinagtaksilan. " 

"Ibig sabihin hindi mo minahal si Agatha ever since?" Tami blurted out. 

Agatha, Sweet, cute, Agatha, 

My childhood sweetheart, My wife, That Woman. 

Naaalala ko parin yung mga time masaya kaming magkakaibigan. AKo, si Micko, at si Agatha. Magkakaibigan ang parents namin, kaya naging magkakaibigan din kami. Nung bata palang sya, may leukemia na si Agatha and everytime na masusugatan sya ay antagal bago tumigil ang pagdudugo. Micko was always there for her. Sya ang naggagamot sa lahat ng sugat ni Agatha.  Ako naman ang joker samin, kasi tahimik lang si Micko nun. Si Agatha naman ang tutor namin at nagbabati din samin ni Micko everytime mag-aaway kami. Kami lagi ang magkakasama, magkakabonding at magkakatawanan. 

BUt one day, I had to move away from them. Lumipat kase kami ng bahay. the same as kase, magha-highschool na ako. Sobrang umiyak nun si Agatha and she kept on saying na lilipat din sya dun pero hindi sya pinayagan ng parents nya. I can still remember the time when we were in the airport. 

"Do you really have to go??" Tanong ni Agatha ng maiyak iyak parin. Tumango lang ako bilang tugon. 

"Bro, ingat ka dun, Bibisita kami once in a while." Dagdag ni Micko while patting my back,

"Ikaw na bahala kay Agatha ha, alam mo naman yan. Lampatutay. HahHHAhhahha" Agatha suddenly turned red dahil sa sinabi ko at ginulo ko pa buhok nya. 

Tumalikod na ako at nagsimula ng magalakad sa departure area. when suddenly, 

"JASPER!!!" 

Humarap ako at laking gulat ko ng niyakap ako ni Agatha from behind. 

"Mahal kita Jasper, Mahal na Mahal. Mamimiss kita. Mag-iingat ka dun ha. Promise ko sayo, magkikita ulit tayo. Hintayin mo ako ha. " Sabi nya habang tuloy tuloy ang pag luha. 

Hinarap ko sya at tinignan sa mata. 

"Syempre naman mahal din kita! Little sister kaya kita. Mamimiss din kita no. Wag kana umiyak, hindi bagay sayo, andyan naman si Micko eh. Mabait yan. ahahhaha. Sige, uuna na ako Aga. " 

Pagkasabi ko noon, ay inalalayan na ni Micko si Aga paalis. Yun pa yung mga time na kapatid lang talaga ang turing ko sakanya, hanggang ngayon naman eh, mahal ko sya bilang sister. 

Nung umalis ako, nabalitaan kong, naging magkarelasyon sina Micko at  Aga. Good for them Ito naman yung mga time na magkakilala palang kami ni Ady, Haaay. Those Taekwondo sessions, the cheesecakes, and the realization na mahal ko sya, Those were the happiest days of my life., Not until... 

"Ano?!!! Seryoso ba kayo sa sinasabi nyo??" I shouted inside the cafe while kausap ko ang nanay ni Agatha.

"One year lang Jasper, yun ang taning ng doctor sakanya. Sabi kasi nya ikaw ang mahal nya, Mahal na mahal ka nya Jasper. At sa tingin ko, sasaya ang kanyang mga huling sandali kung kasama ka nya. Maawa kana Jasper. Agatha's dying. She needs love from you..." Pag-eexplain ng nanay ni Agatha. 

"But, Tita., why not Micko, diba naging sila??" 

"Never naging sila, pinaligaw lang ni Agatha si Micko, pero never nya itong sinagot, yun ay dahil ikaw Jasper ang mahal nya. Ikaw. Maawa ka na Jasper. " Bigla syang lumuhod sa harapan ko. Making me shocked at napilitang pumayag sa gusto nya.,

"Ano bang gagawin ko??" 

" Be her boyfriend. Love her. Love her just try. Hindi naman sya mahirap mahalin eh. Maiintindihan naman to ng Mommy mo, and you can continue your studies in the U.S. "

I agreed. Pinagbigyan ko sya, Sumunod ako sa gusto nila., Mukhang okay lang naman sa parents ko. At ano ba naman  ang samahan mo ang little sister mo sa kanyang kamatayan. Ano ba naman yung bantayan mo sya at mahalin mo sya ng lubos. 

Pero, ang nakakalungkot na part. Ay ang magpaalam ako kay Ady. Hindi ko kayang iwanan sya ng walang kaalam alam kung saan ako papunta. Ayoko syang umaasa sa isang pangako na kahit kelan naman ay hindi magkakatotoo. Napakasakit isipin na ang babaeng iningatan mo, at doble o triple pa ang pag ingat sayon ay iiwan mo nalang ng ganun ganun. But I was left with no choice!!! Anong gusto mong gawin ko?? Hayaang mamatay si Agatha, ng malungkot at feeling nya walang nagmamahal sakanya. Magpakaselfish ako at magmahalan lang kay Ady when I know na si Agatha, ayun, nasa binggit ng kamatayan at walang masandalan.

I need to choose. I need to leave one behind. Mahirap man para saakin, kailangan kong iwanan ang babaeng nagsilbi ng BUHAY ko. Kailangan kong maging matatag. Dahil kung hindi, ako ang mamatay ng pinakauna. 

Three years have passed. Maraming nangyari within those years. Pumayag akong magpakasal kami ni Agatha sa judge. Napakasaya nya noong ikinasal kami and I think yon ang reason kung bakit humaba pa ang buhay nya for another 3 years. Nawala sya dahil sa complication ng lekuemia nya. Hindi na kinaya ngkatawan nya ang ginagawa ng leukemia sakanya. She died. I was free. 

I was free. AND I'M HERE TO RETRIEVED WHAT WAS MINE. AND WILL ALWAYS BE.