DARK DESIRE 1: Please Harder, Sir!

KABANATA 18

["I missed you"]

Matinis ako napatili. Hindi ko inaasahan na ang mensahe niya ang bubuo ng araw ko ngayon umaga. Hay ang sarap sa feeling ng in love.

"Ano yan teh kilig na kilig" Wika ni Ayen. Sa ayos nito ay bagong gising lang din katulad ko. Tulad ng nakasanayan kalat na naman ang make up niya. Minsan talaga napapaisip ako kong sa bar ba ang work niya o sa Halloween.

"Ingat ingat baka kinabukasan makita kita naglulupasay  at nagsisi-iyak" mataray nito wika sa'kin.

Nagsalubong ang mga kilay ko.

"Ang nega mo! Alam mo ba yon!" Inis ko bulyaw sa kanya. Sa init ng ulo ko ay padabog ako pumasok sa banyo para maligo. Maaga pa naman ako dahil namimiss na ko ng boss ko! Pero syempre ayoko talaga malate dahil kahit ako rin ay excited na ko makita siya ulit.

Paglabas ko pa lang sa banyo ay bumungad na sakin ang nakapamewang babae nasa harapan ko. Malakas ako bumuntong hininga at nagtungo sa kama para abutin ang isusuot ko. Manenermon na naman ba to? Minsan nakakasawa na ang sermon niya akala mo kong sinong nanay ko eh matanda lang ng isang taon!

"Magtapat ka nga sa'kin Dahlia, kayo na ba?"  Huminga ako ng malalim at binalingan siya ng tingin. Kahit alam ko ang tinutukoy niya ay nagpatay malisya lang ako.

"Nino?" Wala sa sarili wika ko. Malakas siya'ng napabuntong hininga at nanatili nakataas ang isang kilay niya.

"Alam mo kong sino tinutukoy ko" nakagat ko ang ibabang labi ko para pigilan ang emosyon nagpapabigat sa dibdib ko.

"Hindi ko alam"  nakitbalikat na wika ko Hindi ko naman talaga alam kong kami ba o hindi. Aaminin ko may nangyare na samin pero wala parin ako alam kong ano bang meron sa relasyon namin dalawa. Kailangan ko pa bang isipin ang bagay na yon? Sa totoo lang gusto ko maging masaya. Kahit pa may takot ako nararamdaman ay nilalabanan ko parin to.

Dapat maging kontento ako sa kong anong meron kami.

"Hindi mo alam? Panong hindi mo alam wala ba kompermasyon  sainyo dalawa?" iritable tanong niya. Alam ko nagaalala lang ito para sa'kin pero buhay ko to at ako parin ang magdedesisyon sa kong anong meron ako.

"Hindi ko na yon iisipin pa" Hindi makapaniwalang napatingin siya sakin.

"Ano?Dahlia hindi naman sa naghihimason ako pero kasi ayoko—"

"Ayen, wala na ko pakialam kong anong meron sa relasyon namin, hindi ko na yon iisipin pa basta ang alam ko masaya ako kasama siya" malakas siya'ng napabuntong hininga. Halata naman sa mukha niya tutol siya kong anong meron samin ni Arckeerun.

"Hayy ewan ko sayong babae ka padalos dalos ka nalang parati, pero sana sa bandang huli hindi ka masaktan" Gagawin ko ang lahat para hindi ako masaktan. Sino bang tanga ang gusto masaktan hindi ba? Pero parti na siguro sa pagmamahal ang masaktan kahit hindi mo naman kagustuhan.

NAKANGITI ANG MGA labi ko patungo sa opisina ni Mr. Arckeerun Genova hindi ko muna iisipin ang mga pinagsasabi ng kaibigan ko ang mahalaga masaya ako kasama siya. Huminga ako ng malalim bago ako pumasok sa loob ng opisina nito. Hindi maalis ang ngiti sa labi ko habang pinagmamasdan  ko siya sa table nito na tahimik na pumipirma  ng mga papeles na nasa harapan nito. Kahit saan anggulo tignan ay umaapaw parin ang kagwapuhan niya.

"Good morning sir" Lumapit ako sa kanya para iabot ang iba pang copy para sa investor nito.

"Ahm This coming Saturday sir you have a meeting with Abdulrahman in Qatar"

"Finally, you're in a right time" Mabilis niya'ng hinila ang pulsuhan ko dahilan para mapaupo ako sa hita niya. Hindi ko napigilan ang pagkabigla ko. Nakagat ang labi ko para pigilan ang kilig na gusto kumuwala sa katawan ko.

"Sir...." he places  his finger on my lips to keep me silence.

"Shhh...You're my rest in this tiring day" Napalunok ako ng maramdaman ko ang mainit at mabango nitong hininga na tumatama sa balat ng akin leeg. Hindi ko mapigilan magusot palda ko suot.

"Ahm Sir!" Mabilis ako umalis sa kandungan niya. Hindi ko magawang titigan siya dahil sa namumulang pisngi ko. Bakit ba ko nahihiya! Bakit ngayon pa kong kailan naibuka ko na ang mga hita ko para sakanya!

"Why? Are you ok?" Agad ako napaiwas ng tingin dahil sa bakas ng pag-aalala sa mukha nito. Tumikhim ako at nanatili sa ibang dereksyon ang paningin ko.

"I'm not Sir"Seryoso ko wika huminga ako ng malalim at bumaling ng tingin sa kahel nitong mga mata ang nagpapahinto ng tibok ng puso ko. This past few days maraming akong katanungan sa isip ko, pagkatapos ng nangyare samin dalawa wala parin kompermasyon patungkol sa relasyon namin. Gusto ko magtanong pero may kong ano pumipigil sa'kin.

Bakit ba ako magrereklamo eh sa una pa lang ay ginusto ko na to.

"P-Pwede  ba Sir sa oras ng trabaho mo wag mo ko kukulitin at lalandiin" napataas ang isang kilay niya habang titig na titig sa akin. Ako naman ay todo iwas baka bigla bumigay ang tuhod ko kapag magsalubong na naman ang paningin namin sa isa't isa.

"Why? Is there a problem"  nakagat ko ang labi ko at wala sa sariling nilalaro ko ang mga daliri ko dahil sa hindi malaman dahilan. Bakit ba ko natatakot? Bakit ko ba hinahayaan kainin ako ng takot na to. Kong meron man kami o wala hindi na importante yon.

"K-kasi—"

"Kasi??" He raised his eyebrows at me.

"Kasi baka magpalandi din ako sayo ayoko non baka may makakita satin" pinatili ko ang kalmado boses ko ayoko mapansin niya'ng tensyonado ako. Ilan sandali lang ay nagsalubong ang mga kilay ko nang marinig ko ang mahinang tawa niya hindi ko mapigilan titigan siya ng matagal. The most favorite part of him when he laugh. Minsan ko lang ito nakikita sa kanya and I want to see it every day.

"Bakit ka tumatawa may nakakatawa ba?" Kunwari inis ko but his laugh turn me to smile. What a perfect laugh from him.

"Nothing , can i kiss you?" I confusedly blink for a second. Nakagat ko ang labi ko para pigilan ang ngiti mula dito. Hindi naman kailangan pa itanong yan

"At bakit naman?"mataray na tanong ko. Minsan maging pakipot din tayo.

"Because you're look adorable" I lick my lips as if I trying to calm myself.

"S-saan ba mabilis lang ah!"

"Ok Then can you lift your skirt for me"He was grinning at me. Napataas ng isang kilay ko i want to asked him why but suddenly I realize what he really meant.

"Ano ka siniswerte!" Singhal ko at mabilis ako tumakbo palabas sa opisina niya rinig na rinig ko ang nakakaasar niya'ng tawa.Agad ko tinungo ang table ko. Ang init tuloy ng pisngi ko. Bwesit talaga siya. Hindi ko tuloy mapigilan ang mabilis na tibok ng puso ko! Kong hahalik lang naman bat kailangan pa magpaalam.  Hayys pati isip ko nagiging mahalay na kaasar. Ganto ba talaga kapag in love ka nababaliw na!