I sighed while staring at the old house. Kong mapapansin ito ay medyo paluma na subalit maganda parin ito pagmasdan. May poso din malapit rito may mga halaman din sa bakuran na nagpapaaliwalas ng ganda ng bahay. Hayys para ba ang peaceful manirahan dito.
"Sino ka?" Napaidlag ako sa gulat agad ako napalingon sa matandang lalaki. Bigla nalang sumulpot sa akin likuran.Walang bahid na emosyon sa mukha niya, may mga dala siya'ng halaman at pala. Nakangiti ang mga labi binati ko siya.
"Mang Ronaldo? Magandang umaga po, Galing po pala ako sa JTC--"
"Umalis kana" may diin niya'ng utos subalit nagmatigas ako at hindi nagpatinag.
"Pero Manong ronaldo kailangan ko lang po kayo makausap" Namumula ang buong mukha niya at magkasalubong ang mga kilay nito. Napalunok ako ng di oras.
"Pang ilan balik niyo na dito! Sinabi ko hindi ko binibinta ang lupa ko!" Singhal niya, nakagat ko ang ibabang labi ko. Nasa labas lamang kami ng bakuran niya at halos humaba ang leeg ng mga kapitbahay niya kakamasid sa'min. Kailangan ko magawan to ng paraan.
"Kahit sandali lang po, may malaking" Panandalian ako napahinto hindi ko aalam kong tama ba itong ginagawa ko.
"O-offer po ang boss ko"
"Ano! kong gaano siya kayaman! Sinabi ko na hindi ko ibibinta ang lupa ko! At kahit ikamatay ko pa hindi niyo makukuha ang lupa ko! Kaya umalis kana!" Singhal niya padabog siya'ng pumasok sa bakuran nito. Bagsak ang balikat na umalis ako sa tapat ng bahay ni mang Ronaldo. Base naman sa reaksyon niya kanina desidedo ito sa pasya niya.
Magdadalawang oras na ko nanatili sa tapat ng bahay ni Mang Ronaldo subalit hanggang ngayon ay wala parin siya balak makipagusap. Nakaramdam ako ng init at uhaw kaya nagtungo ako sa maliit na tindahan malapit lang sa bahay ni Mang Ronaldo.
"Manang isang soft drinks nga po" Nakangiti ibinigay niya ang soft drinks na nasa plastic na may straw.
"Bago ka lang ba dito iha" Usisa ng tindira, nakangiti tumango ako.
"Ah opo magandang umaga po" Nakangiting turan ko.
"Siguro galing ka sa manila? Ang sadya mo ba ay si manong Ronaldo?" Nakagat ko ang labi ko muli tumango.
"Opo pano niyo po nalaman?" Tsismosa siguro tong si Ali.
"Hihi pasensya na nakita ko kasi kayo kanina mukha nagalit muli si Manong ronaldo" napapailing na wika niya. Hayss mahihirapan ako kumbensihen si Mang Ronaldo. Halata naman na napaka-importante ng bahay na iyon.
"May mga dumadalaw kasi sa kanya dito at taga manila, gusto din nilang bilhin ang lupa niya" mabilis ako napalingon kay aling nagtitinda.
"Taga JTC ba iyon? Ahh oo JTC Technology" dagdag nito.
"Ibig po palang sabihin hindi lang ako ang pumipilit sakanya" Nahirapan ang kompanya mapapayag siya kaya naisipan ni Sir Arckeerun idala ako dito para muli ipilit na ibinta ang lupang iyon.
"Hay ganun na nga iha, mahal ng matandang yon ang bahay niya. Simula kasi ng mawala ang pamilya niya ay nanatili parin siya'ng magisa sa bahay nayan" malungkot na kwento nito.
"Nawalan po siya ng pamilya?"Nakaramdam ako ng kirot sa dibdib dahil sa sinabi niya. Mahirap nga naman mawalan ng pamilya. Nakikita ko ang sarili ko sa kanya ang pagkakaiba lang namin ay nasa tabi ko parin ang kapatid ko.
Ang lungkot sa mga mata ni Mang Ronaldo ay pakiramdam ko ay hanggang ngayon ay nahihirapan parin siya.
"Oo, naaksidente kasi ang pamilya niya namatay ang asawa't anak niya at sa kasamaan palad tanging siya lang ang nabuhay, hindi ko din siya masisi kong bakit ayaw niya'ng ibinta iyan"
"Dahil ito lang ang bagay na magpapaalala sa asawa't anak niya" mahina wika ko nanatili nakatitig ako sa lumang bahay ni Mang Ronaldo. Subra siguro siya nasaktan at halos hindi niya na maalagaan ang sarili niya. Halos ibinuhos niya sa bahay na to. Malinis at maliwalas ang lumang bahay ni mang Ronaldo at nang makita ko siya nangangayayat at halos humaba na ang bigote niya. Nagagawa niyang pangalagaan ang bahay na to pero ang sarili niya ay hindi niya magawa.
Malakas ako nabuntong hininga habang nakatitig sa opisina ni Sir Arckeerun. Sana naman ay hindi niya na guluhin pa si Mang Ronaldo dahil sa hindi nito pagbinta ng kaniyang lupa.
"Why didn't even reply me!" Napaidlag ako sa gulat at agad napalingon sa akin likuran! Naroon ang magkasalubong na kilay niya habang masama nakatitig sa akin. Napalahiyang napayuko ako dahil sa mga empleyado nakaagaw ng pansin sa pagtaas ng boses ni Sir!
"Nakalimutan ko sir" tumuwid ako ng tayo at pinagbuksan siya ng pintuan. Mas lalo sumalubong ang kilay niya. Problema ba nito?
"You forgot me!" Ako naman ngayon ang nagsalubong ng kilay bakit may kakaibang laman sa sinabi niya? Hindi ko siya pinansin at hinyaan pumasok ito sa loob ng sarili opisina niya agad ako sumunod sa kanya.
"How's your meeting with him?" Walang emosyon tanong niya.
"Desidedo na si Mang Ronaldo hindi niya ibibinta ang lupa niya" napataas ang isang kilay niya at halos hindi siya makapaniwala sa narinig nito.
"Have you even try to impress him?" I frowned
"Impress him by using your money?" Sakrasmo wika ko. Sumama ang mukha niya. Kaya binago ko kaagad ang expression ko.
"Have you ever said that , I'll double it just named his price" Malakas ako napabuntong hininga.
"He rejected, he don't want to sell his land from you Sir"
"Gusto pa ata triplehin ko, name it" nakaramdam ako ng inis sa sinabi niya. Akala niya siguro mabibili niya lahat basta't may pera siya tssk.
"Wala sa halaga ang bahay na meron siya Sir, importante ang bahay na yon sakanya." Iritable niluwagan niya ang neck tie niya'ng suot.
"Do i need to think it?! This is a business Dahlia! Do everything para ibinta niya" napataas ang kilay ko at nakipagtitigan sa mga mata niya.
"Bingi ka ba sir? Ayaw nga niya at mahalaga ang bahay na yon!" Hindi ko inaasahan ang pagtaas ng boses ko.
"And so hindi din ba mahalaga ang negosyo to!"
"This unfair sir! Kong ayaw wag mo ipilit mahalaga ang bahay na yon sakanya bakit hindi nalang kayo maghanap ng ibang lupa" pinasadahan niya ng kamay ang buhok niya. That make his hair messy.
"You're being out of the line Dahlia! You're just my secretary your opinion is not important !" Bumigat ang hininga ko dahil sa sinabi niya! Hindi ko kaagad magawang makasagot, parang pinipilipit sa sakit ang dibdib ko kulang nalang ay manunubig na ang mga mata ko. Oo nga pala ay need to know my position!
"Yeah you're right I'm just your secretary! So kailangan ko ba magresign dito to make my opinion matters to you?" Seryoso wika ko panandalian siya nagulat sa sinabi ko. Lihim ako napabuntong hininga.
"Hindi ko na uulitin sir, just don't bothering me anymore about that fucking land!"
"Y-You cussed?" I confusedly frowned, his eyes flickered with amusement gave me a wild and dangerous look. Why it sends me shivers down on my spine!
He cleared his throat and look away.
"F-Fine I'll do it in my own plan!"
"Y-You may leave j-just stop wearing that blouse while cussing!" Inis na wika niya. Napakurap ako ng ilan segundo at wala sa sariling bumaba ang tingin ko sa white loose blouse top na suot ko hindi ko namalayan nakabukas ang dalawang butones nito na halos iluwa ang cleavage ng dibdib ko! The fuck?
BINABASA MO ANG
DARK DESIRE 1: Please Harder, Sir!
RomansaArckeerun is a ruthless businessman whose willingness to hurt others just to get what he wants without mercy, he doesn't allow anyone to maneuver his life. He has everything, fame, money, looks and women who's always begging him just to get attentio...
