Ep_37 (zg)

1.3K 19 0
                                    

"!စက္သီဟ လုပ္ပါကြာ
မင္း ေသလို႔မရဘူးေနာ္"

"......."

"!စက္သီဟ ထပါကြာ"

စက္သီဟ အသက္ျပန္ရႉေအာင္
ႏွာေခါင္းကိုလက္ညွိုးနဲ႕လက္မ အသုံးျပဳကာပိတ္ထားလိုက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းေတ့ၿပီး
ေလမႈတ္သြင္းရသည္။
အေျခေနက ထူးမလာပါ။

"!စက္သီဟ မင္း နိုးမွျဖစ္မယ္
အသက္ျပန္ရႉပါကြာ"

"ထြဋ္ပိုင္ဦး မင္း ဖယ္"

"ခင္ဗ်ား က်ဳပ္ညီကို ထိစရာမလိုဘူး"

"ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ ထြဋ္ပိုင္ဦး
စက္ babyငါ့ကို ရယူဖို႔အၾကမ္းဖက္လာတဲ့အခ်ိန္ ငါ့စိတ္ထဲ စက္ babyလို႔မျမင္ေတာ့ဘူး"

"!ခုေလာက္ထိ လုပ္စရာလိုလား"

ဦးဓနဒြန္းကို ေအာ္ဟစ္လိုက္ၿပီး
စက္သီဟရဲ႕ ရင္ဘက္ကိုလက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕ဖိကာ ႀကိဳးစားလိုက္သည္။

"!စက္သီဟ ျပန္နိုးလာပါကြာ"

1.2.3.4

1.2.3

"!အဟြတ္ အဟြတ္"

ေခ်ာင္းဆိုးသံနဲ႕အတူ မ်က္လုံးပြင့္လာသည့္
စက္သီဟကို ျမင္မွ ထြဋ္ပိုင္ဦး သက္ျပင္းခ်မိ၏။

"သတိရလာၿပီလား"

"!ကြၽန္ေတာ္ ဘာျဖစ္သြားတာလဲ အကိုႀကီး "

"အသက္မရႉေတာ့ဘူးေလကြာ ေတာ္ေသးတာ"

စက္သီဟ သတိျပန္ရလာၿပီဆိုမွ စက္သီဟကိုထိမ္းကာ ထိုင္ေစလိုက္သည္။

"ေတာင္းပန္ပါတယ္ စက္ baby
ကိုယ့္ကိုအၾကမ္းဖက္လာေတာ့ စိတ္လႊတ္သြားမိတာ"

"......"

"စက္ babyကို ဘယ္ေတာ့မွ မေတြ႕ဘဲေနပါ့မယ္
က္ုယ့္ေၾကာင့္ မနာက်င္ေစခ်င္ေတာ့ဘူး"

"ခင္ဗ်ား ဘာလို႔ တျခားလူတစ္ေယာက္လိုျဖစ္သြားရတာလဲ"

"Child Sexual Abuse က်ဴးလြန္ခံခဲ့ရတယ္
ကိုယ့္အသက္ဆယ့္ငါးႏွစ္ေလာက္က"

"ဒါနဲ႕မ်ား ခင္ဗ်ားမွာ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္မရွိဘူးေနာ္"

"အဲပုံရိပ္ေတြ ျမင္ေယာင္တိုင္း
တျခားတစ္ေယာက္ရဲ႕နာက်င္တဲ့ေအာ္ဟစ္သံကိုၾကားမွ ကိုယ့္စိတ္ေျပတာမလို႔"

 ရှင်သန်ခြင်း၏အဓိပ္ပါယ်_S1(Completed)Where stories live. Discover now