4.

91 17 107
                                    

උන්හො ඒ වෙලාවෙ කීවෙ බොරුවක් නෙවෙයි කියන්න වොන්හොට තේරුම් ගියේ උන්හොගෙ ඇස්වලින් කඳුළු වැටුනු නිසා.

උන්හො කීවත් වගේ එයාට කිසි දෙයක් හරියට පෙනුනෙ නෑ.

Wonho : පිස්සුද බං ?? උඹ මොනා කරත් මම මේක ඔම්මට කියන්න ඕනි.ඒක මගෙ වගකීමක්.

Eunho : ඩොක්ටර් කීවනෙ ඕක වෙයි කියලා මට.ඔම්මා ඕක දැනගත්තොත් ගියපු වැඩේ පැත්තක දාලා ආයෙ මෙහෙ එයි.

Wonho : එහෙමයි කියලා උඹ මට කියන්නෙ මොකුත් නොකර බලන් ඉන්න කියලද?

Eunho : මං දන්නෙ නෑ !

Wonho : හල්මොනි-ඔම්මා දැනගත්තොත් අනිවාරෙන්ම ඔම්මට කියයි.ෂෙරී නූනට කීවොත් එයා හල්මොනි-ඔම්මට කියයි.වොනී නූනට කියන්නත් බෑ හ්‍යුන්ලා එයා එක්ක ඉන්න හින්දා.මං කියලා මොනා කරන්නද උන්හො??

Eunho : මට රට යන්න බෑ !! මට මෙහෙ ඉන්න ඕනි.

Wonho : හරි හිටහන්කො මම මොනා හරි කල්පනා කරලා බලන්නම්.කෝ දැන් නැගිටහන්කො මම කන්න මොනා හරි අරන් එන්නම්.

වොන්හො එහෙම කියලා උන්හොගෙ කෑම එක අරන් එන්න ගියා.

කොහොමහරි ඉතින් හවස් වෙනකන්ම ගෙස්ට් හවුස් එකේ දේවල් සිද්ධ වුනේ ඒ විදියටමයි.

ගේම් ගහන්න ගිය ත්‍රිබල හවස් වෙලා ආයෙම ගෙස්ට් හවුස් එකට එද්දි ජීයුනුයි ෂෙරියි කතා වුන විදියට එයාලා යන්න බලන් හිටිය රෙස්ටුරන්ට් එකට ගියා.

එයාලා එහෙට ගියේ ඒ රෙස්ටුරන්ට් එකේ ප්ලේ කරන්න එන බෑන්ඩ් එක බලන්න මිසක් කන්න බොන්න නම් නෙවෙයි.

ජීයුනුයි ජීයුන්ගෙ යාලුවයි දෙන්නම පිස්සුවෙන් වගේ එයාලගෙ සින්දු අහන්නෙ ඒකෙ ඉන්න කොල්ලො දෙන්නෙක්ට ආදරේ බෙදන ගමන්.

හරියටම හවස හය වෙද්දි එයාලගෙ වැඩ එයාලා පටන් ගන්න නිසා ජීයුන් නම් පහේ ඉඳන්ම එතනට වෙලා බලන් ඉන්නෙ අනික් කෙල්ලොන්ට වඩා ඉස්සරහ තැනක ඉඩක් අල්ලගන්න ඕනි නිසා.

ඔය වෙලාව වෙද්දි ඒ රෙස්ටුරන්ට් එකේ ඉමක් කොනක් නෑරම කෙල්ලො කොල්ලොන්ගෙන් පිරිලා ඉතිරිලා යනවා.

LoST IN YoUR SoUL | Horror | Fantasy | 🌘Where stories live. Discover now