MASKENİN ARDINDAKİLER (+18)

ORTAK

MERHABALAR ÖNCELİKLE. YAZDIĞIM HİKAYELERDE, CÜMLELERİM YETERSİZ VE EKSİK OLURSA LÜTFEN KUSURUMA BAKMAYIN. ÇÜNKÜ ZİHNİMİ MEŞGUL EDEN BU DÜŞÜNCELERİ KAĞIDA DÖKMEK VE SİZLERE SUNMAK İSTEDİM. UMARIM İLERİDE DAHA İYİ DURUMA GELİR VE KENDİMİ GELİŞTİRİRİM. SADECE DESTEK OLMANIZ YETERLİDİR BANA.

YORUM YAZMAYI, OYLAMAYI VE DİĞER HİKAYELERİME DE GÖZ ATMAYI UNUTMAYIN. TEŞEKKÜR EDERİM ŞİMDİDEN  :)

MASKENİN ARDINDAKİLER

1.BÖLÜM

ORTAK

"Kasım 2023"

"Nida AKEL"

Yatağın ucunda durmadan çalan alarm, uykumdan uyandırmak için beni zorluyordu. Benim ise gözlerimi aralayıp kapatmak için kolumu kaldıracak kadar halim yoktu. Fakat alarmın susmayacağını bildiğim için elim ile komodinin üzerinde susmak bilmeyen telefonumu aramaya başladım. Ses, odanın içinde daha çok artıyordu ve benim bu duruma sinirlerim bozulmak üzereydi. Kafamı koyduğum yastıktan biraz kaldırıp kapanmaya zorlayan gözlerimin sadece tekini aralayarak komodinin üzerinde duran telefona baktım . Telefon tam komodini ucunda duruyordu, biraz daha titreyip çalmaya devam ederse yere düşmesi an meselesiymiş.

Telefonu elime aldıktan sonra, tekte kalan elimle üzerime çektiğim yorganın kenarından tutarak diğer tarafıma doğru attım. Yatağın içinde oturduktan sonra hâlâ çalmaya devam eden alarmı kapatıp bir oh çekerek kafamı arkaya doğru attım. En küçük sesi bile kafam kaldırmıyordu. Tekrardan kafamı öne doğru getirip saate baktım. Her gün saatimi dokuz kırk beşe ayarlıyordum. Ve telefonda kurduğum saati gösteriyordu.

Eğer alarm kurmazsam, uyanmam öğleni buluyordu, hatta öğlen saatini bile geçtiği oluyordu. Çok fazla uyumak istemiyordum, günümün yarısı uyumakla geçtiği için diğer işlerim için vakit kalmıyordu. Vaktim kalsa bile yapacak halim olmuyordu. Bu yüzden her gün alarm kurmak iyi oluyordu benim için. İlaç kullandığım için gece olmadan uykum geliyordu ve geç uyanmamın diğer sebebi de kullandığım ilaçların yan etkisiydi.

Küçüklükten beridir hep aynı ilaçları kullandığım için üzerimde oluşan büyük etkilerini gözle görebilecek kadar fazlaydı. Çöken ve moraran göz altları, cılız bir vücut ve halsiz bir beyin. Yetmediği gibi bir de geceleri kabuslar görüyordum. Bunların arttığını gördükçe daha çok üzülüyordum, üzüldüğüm içinde daha çok artıyordu. Bir nevi kısır döngüye girmiştim. Bir aya yakındır bu ilaçları kullanmayı bıraktım, şimdi de hayatımın düzene girmesini bekliyordum. Çabuk olmayacağını biliyordum ama en azından ben bir adım atmıştım.

Sağ elim ile gözümü avuşturup uyku mahmurluğumun dağılmasını sağladım. Tekrardan bakışlarım elimde tuttuğum telefonu buldu. Ekranın üstünde kullandığım bazı hesaplardan bildirimler gelmişti. Sanırım ülkenin durumuyla ilgiliydi. Bu hesabı takip ettiğim için sıklıkla bildirim geliyordu. Ekranın üzerine tıkladıktan sonra önüme bu sabah yaşanan bir haber düştü.

"iki gün önce, İstanbul'da içinde yirmi öğrencinin bulunduğu okul servisini ateşe veren kişilerin, bugün aynı şekilde yolcularının bulunduğu bir otobüsü ateşe vererek yaktıkları bildirildi. Yanan arabadan sadece bir kişi kurtulabildi. Kurtulan kişinin de durumu çok ağır olduğu, hayati riskin büyük olduğu söylendi. Olay yerinin yakınında sadece bırakılan bir adet siyah maskeydi. Birçok olaydan sonra bulunan bu maskelerin arkasında aynı kişilerin olabileceği düşünüldü. Kimliği belirsiz bu kişiler halkı endişelendirdiği gibi, ülkedeki tüm emniyet güçlerini de seferber etti. İşte olaydan geriye kalan görüntüler."