MASKENİN ARDINDAKİLER (+18)

KAÇIŞ

MASKENİN ARDINDAKİLER

4.BÖLÜM

KAÇIŞ

♫ 2WEI- ALİ CHRİSTERHUSZ  FİRE HUNT

"Nida AKEL"

Sislerle çevrilmiş olan dağın tepesinde gördüğüm, yüzünde bulunan siyah maskeli kişinin, haberlerde bağırarak anons edilenlerden biri olduğuna adım kadar emindim.

"Birini gördüğüne emin misin Nida?" arabanın anahtarını çalıştırmak için çevirmeden önce, elini arabanın ön tarafına yaslayarak, eğilip yüzüme endişeli gözlerle bakan, İlayda'ya çevirdim bakışlarımı. "Bilmiyorum, belki de yanlış gördün sislerden dolayı." bakışlarını arkamdaki cama çevirdi, "sadece sis var orada!" eliyle gösterdi arkamdaki camı.

"Sende, bende bir köpek sesi duyduk! Burada köpeğin ne işi var ha?" kalbim resmen boğazımda atıyordu, bu yüzden bedenimi çoktan ele geçiren korku; sesimin çok fazla yüksek çıkmasına neden olmuştu. "Ve orada birini gördüğüme eminim, yüzünde siyah bir maske vardı. Hangi deli, ormanın içinde maske takarak dolaşır?" diyerek çıkıştım.

Arabayı çalıştırdığımda, yüksek seste duyulan çığlık çamurlu yolun üzerinde motor sesiyle birlikte birbirine karışmıştı. Aslında bu çığlık, can çekişen bir sesten ziyade, eğleniyor gibi gelmişti kulaklarıma. İlayda'ya bakışlarımı çevirdim, o da bu sesleri duydu mu diye, ama o sadece bakışlarını yola çevirmiş, endişeli gözlerle yolun ilerisini inceliyordu.

"Sesi duydun mu?" diye sordum. Kaşlarını hafif çatmış, dokunsalar birazdan ağlayacakmış gibi gözlerimin içine baktı. Kafasını iki yöne doğru olumsuz anlamda sallarken, "sadece arabanın sesini duydum." Dedi korkuyla.

Bakışlarımı tekrar ön tarafa çevirdim. Arabanın ön camına düşen birkaç damla, yağmurun başladığını gösteriyordu. Eğer daha fazla yağmaya devam ederse, bu yolda değil araba sürmek, yürüyerek bile gidemezdik. Çok geçmedi ki yağan yağmur daha fazla şiddetlendi. Gözlerim oradayken, gaz pedalının üstünde duran ayağımı hızla üzerine bastım ve ormanın içinde, arabanın yüksek seste çıkan motor sesi yankılanmasına izin verdi.

Bugün burada ölemezdim!

Bir daha gaz pedalına bastım, bir daha ve bir daha... Araba kendini yoldan çıkarmak için ön tarafa doğru atıyor, ben ise çamura batan tekerini çıkarmak için ayağımı üstünden çekmiyordum. Son kez gaz pedalına bastığımda, çamurun içinde çıkmayı başaran teker yüzünden araba, ön tarafa doğru ilerlemiş, bende durması için frene basmıştım.

Kalbim yerinden sökülürcesine çarparken, yüzümde oluşan gülümsemeyle İlayda'ya baktım, başımı iki kere aşağı yukarı sallarken, dudaklarımı dişlerimin arasına aldım ve etimi koparmak istercesine ısırdım. Kafamın içinde milyonlarca düşünce geçiyordu. Ama hiçbiri, elde tutulacak kadar gerçek değildi. Biri kaybolurken diğeri yerini alıyordu.

"İleriye gidemeyiz!" kurduğum cümleleri sesli söylüyordum. Aslında düşüncelerimi sesli dile getirirken, plan yapmak daha kolay oluyordu. Yolun ilerisi sislerle kaplanmış ve devam eden yol ise sol tarafa döndüğü için bizi bekleyen tehlikenin ne olduğunu göremiyorduk. Yoldan geriye gitmek daha kolay olacağı için, kolumun birisini oturduğum koltuğun başına yaslayarak arabayı geriye doğru sürmeye başladım. Çamura tekrardan batmak olasıydı, ama ilerisi de bizi ölüme götürürdü. İki ucu da boklu değnekti.