Mistakes

pain is my feeling !

Και τώρα τι θα κάνω? που θα πάω ? Άκουσα κάποιον να φωνάζει το όνομα μου όμως είχε τόση φασαρία αποκλείεται . Ο πόνος είχε κατακλύσει κάθε κύτταρο του σώματος μου είχα μουδιάσει , δεν με κρατούσαν τα πόδια μου και τα γόνατα μου λύγισαν πηγαίνοντας με στον πάτο , τα χέρια μου κάλυψαν το πρόσωπο μου .Οι λυγμοί κατέκλυσαν το σώμα μου ένιωσα δύο χέρια να τυλίγονται γύρω από το σώμα μου και να το συγκρατούν από το τράνταγμα που προκαλούσαν οι λυγμοί .

-Μη αγάπη μου μην κλαις , δεν το αξίζω .

-γιατί Jason ? γιατί μου το έκανες αυτό ? γιατί μας το έκανες αυτό ? τι λάθος έκανα ?

-μην το ξαναπείς αυτό εσύ είσαι τέλεια εγώ είμαι μαλάκας , δεν ξέρω γιατί δεν το έκανα ούτε πως κατάλαβα πως έγινε .

οι λυγμοί μου σταμάτησαν και σκουπίζοντας τα μάτια μου σηκώθηκα από την αγκαλιά του , ο θυμός σιγά σιγά έπαιρνε την θέση του πόνου

-ήμουν εδώ όταν εσύ έλειπες , προσπαθούσα να ξεχάσω ότι δεν με μιλάς και παρέβλεπα πράγματα που κανονικά δεν θα έπρεπέ και μου το ξεπλήρωσες με αυτόν τον τρόπο , αυτό όμως δεν μπορώ να το ξεχάσω , γιατί κάθε φορά που με ακουμπάς θα νιώθω .....οοο άστο καλύτερα .

-γαμώτο Emily δεν ένιωσα τίποτα, δεν ήταν τίποτα

-αλήθεια Jason και εγώ γιατί νιώθω ότι ήταν πολλά περισσότερα από αυτό

-ΤΊΠΟΤΑ ΔΕΝ ΓΑΜΏ ΉΤΑΝ.

Του γύρισα την πλάτη για να μην δει ακόμα το πόσο πονάω , πήρα μια βαθιά ανάσα και του είπα

-πήγαινε με σπίτι .

-ρε Emily έλα να μιλήσουμε

-δεν έχουμε τίποτα άλλο να πούμε εμείς οι δύο , πήγαινε με σπίτι και μετά θα φύγω

άρχισε να περπατάει προς το αυτοκίνητο και τότε άκουσα την φωνή του τραγουδιστή να λέει από το μικρόφωνο

''You have to believe ''

και εγώ σαν μαγεμένη , περιμένοντας ένα θαύμα να συμβεί και να τα ξεχάσω όλο του απάντησα , αργά ψιθυριστά .

-i have no faith anymore

και άρχισα να βαδίζω προς το αυτοκίνητο

μπήκα μέσα και ούτε που γύρισα να τον κοιτάξω

έβαλε μπρος και ξεκίνησε για τον δρόμο της επιστροφής , φτάσαμε στο σπίτι και μπήκα με στο ανσασερ ο ένας απέναντι από τον άλλο , δεν τον κοιτούσα , δεν μπορούσα ήξερα πως θα λύγιζα . Έκανε ένα βήμα μπροστά για να έρθει πιο κοντά μου , αλλά δεν κουνήθηκα όταν όμως πήγε να απλώσει το χέρι του και να με ακουμπήσει τραβήχτηκα , δεν μπορούσα να ξέρω πως ενώ έκανε ότι έκανε με κάποια άλλη θα με ακουμπούσε, αηδίαζα σήκωσα το βλέμμα μου και είδα τα μάτια του , θλίψη , πόνος ,στεναχώρια και εκείνο το μαύρο πιο απειλητικό από ποτέ . Τον κοιτούσα με το πιο κενό βλέμμα που μπορεί να είχε άνθρωπος , κενό όπως η καρδία μου . Μπήκα πρώτη μέσα στο διαμέρισμα και με μεγάλα βήματα μπήκα μάσα στην κρεβατοκάμαρα ,μηχανικά βρισκόμουν μπροστά από την ντουλάπα και έβγαλα την βαλίτσα αφήνοντας την πάνω στο κρεβάτι , όση ώρα έκανα την διαδρομή ανάμεσα στο κρεβάτι και την ντουλάπα προσπαθούσα να νεκρόσω κάθε συναίσθημα που ένιωθα γι' αυτόν τον άντρα . Τον άκουσα περπατάει προς τα εδώ ,άνοιξε με δύναμη την πόρτα και μπούκαρε μέσα , σε λίγα λεπτά με κρατούσε από τα μπράτσα και με ταρακουνούσε