Mistakes

give me one reason .

Εδώ που έφτασα τι έχω να χάσω ? Του έδωσα το χέρι μου και ένα αυτάρεσκο χαμόγελο σχηματίστηκε ξανά στα χείλι του , ανέβηκα και χωρίς να με κοιτάξει μου είπε

-κρατήσου

-όχι καλά είμαι .

-καλάα εγώ σε προειδοποίησα . 

 και έβαλε μπρος την μηχανή , βγήκε από το γκαράζ και μόλις βρέθηκε στο δρόμο πάτησε απότομα γκάζι και από τον εφνηδιασμό χωρίς να το καταλάβω τα χέρια μου τυλίχτηκαν σαν φίδια γύρω από την μέση του και σφίχτηκα επάνω του , το άρωμα του τρύπησε την μύτη μου και σαν ναρκωτικό μου έδωσε την αίσθηση ασφάλειας και οικειότητας το κεφάλι μου βρήκε στήριγμα πάνω στην πλάτη του και εκείνος άφησε το χέρι από το τιμόνι και το έβαλε πάνω στο γόνατο μου μιας και τον έσφιγγα . 

Ακόμα και όταν έφυγε το πρώτο σοκ κανένας από τους δύο μας δεν κουνήθηκε , ήμασταν και οι δύο χαμένοι στις σκέψεις μας , ο ένας έβγαζε στον άλλον συναισθήματα και όχι μόνο ερωτικά , αισθήματα οικειότητας και ασφάλειας τουλάχιστον η καρδία μου αυτά με άφησε να καταλάβω και το μυαλό μου έλεγε ότι είμαι τρελή βρίσκομαι πάνω σε μία μηχανή με έναν άνθρωπο που σχεδόν ούτε μια μέρα δεν το ξέρω και μιλάω για ασφάλεια . Καθόλου λογικό και όμως τι από όσα συμβαίνουν γύρω μας είναι λογικά.

 Η μυρωδιά του με είχε κάνει να κλείσω τα μάτια και να φαντάζομαι διάφορα O Jason δεν μιλούσε και δεν μείωνε ταχύτητα και αυτό με έκανε να καταλάβω πως ακόμα δεν φτάσαμε εκεί που ήταν ο προορισμός μας . Άνοιξα τα μάτια μου και έτσι όπως τα χέρια μου ακουμπούσαν το σκληρό του στομάχι άνοιξα τα χέρια μου και τον έσφιξα ακόμα περισσότερο , το σώμα μου είχε πάρει την κυριαρχία και το μυαλό μου ήταν ναρκωμένο, δεν μπορούσε να κάνει τίποτα τότε το χέρι του απομακρύνθηκε από το γόνατο μου και πήγε και ακούμπησε πάνω στα δικά μου χέρια προκαλώντας μου ανατριχίλα, μείωσε λίγο ταχύτητα και γύρισε λίγο το κεφάλι του και μου είπε σχεδόν ψιθυριστά ,σχεδόν συνωμοτικά

-το νιώθεις και εσύ ή μόνο εγώ είμαι τρελός ?

Και τότε γύρισα στην πραγματικότητα κοίταξα γύρω μου και είδα πως ήλιος είχε πέσει και ήμουν μόνη μου στην παράλια σηκώθηκα , τίναξα τα ρούχα μου από την άμμο και κατευθύνθηκα προς το αυτοκίνητο , κάθισα μέσα και κοίταξα εκεί που πριν λίγο καθόμουν και ήταν λες και έπαιζε μπροστά μου σαν ταινία εκείνο το βράδυ που γνωριστήκαμε και με είχε φέρει εδώ καθίσαμε και μου έκανε ερωτήσεις για να μάθει ποία είμαι πραγματικά και όχι αυτή που δείχνω μέσα σε ένα βραδύ με έμαθε καλύτερα από ότι ήξερα εγώ εμένα , μέσα σε εκείνο το βράδυ έμαθα ότι υπήρχαν τόσα πράγματα που έκρυβα ακόμα και από τον ίδιο μου το εαυτό και όμως εκείνος το είχε κάνει όταν τον ρώτησα πως μου απάντησε πολύ απλά 

<<για να επιβιώσεις στο σκοτάδι πρέπει να μάθεις να το ξεχωρίζεις μέσα στους άλλους >> 

, ποτέ δεν μου άρεσε ο ήλιος και η ζέστη πάντα προτιμούσα τις γκρίζες μέρες με βροχή και ακόμα περισσότερο το βράδυ ένιωθα πως ότι να κάνω , ότι και να πω η νύχτα τα κάλυπτε σαν δικά της μυστικά και τα κρατούσε μεταξύ μας. όλα γίνονται πιο αργά την νύχτα δεν υπάρχει εκείνη η βιασύνη του φωτός, στο σκοτάδι δεν φοβάσαι να αποκαλύψεις τον πραγματικό σου εαυτό . 

    Όπως έλεγε και ένα ρητό '' ποίος είσαι όταν κλείνουν τα φώτα ?'' στο φως της ημέρας μας ενδιαφέρει η εικόνα και τίποτα περισσότερο, ο Jason συμφωνούσε σε όλα αυτά που του έλεγα χωρίς να λέει τίποτα μόνο κουνούσε με το κεφάλι και φαινόταν χαμένος στις σκέψεις του λες και κάθε λέξη που έλεγα του έφερνε και μια εικόνα στο μυαλό . 

    Αργά προς τα ξημερώματα που σηκωθήκαμε να φύγουμε έπιασε τα δύο μου μάγουλα και μου είπε ''the sun sees your body, the moon sees your soul'' και φίλησε για τρίτη φορά . 

     Γυρίσαμε στο σπίτι του και με έβαλε να κοιμηθώ στο κρεβάτι του ενώ εκείνος πήγε στον καναπέ το θέμα είναι ότι κανένας δεν έκλεισε μάτι και κάπου στις 6 σηκώθηκα να δω που είναι και μόλις άνοιξα την πόρτα του δωματίου τον βρήκα από έξω τότε κοκκίνισα που τον είδα και εκείνος με έπιασε από το χέρι και πήγαμε στο κρεβάτι έχοντας με στην αγκαλιά του και ακούγοντας τον σταθερό χτύπο της καρδίας του έκανα τον καλύτερο ύπνο της ζωής μου .

       Μεγάλη διαφορά από τον '' ύπνο '' που κάνω τώρα αλλά πως να κοιμηθώ ξέροντας πως αυτός είναι τόσο μακρυά μου και δεν ήταν ασφαλής, αλλά μιλάμε για τον Jason Mccann ποιον να φοβηθεί και είμαι σίγουρη πως είναι ζωντανός ,το νιώθω δεν μπορεί να μην είναι γιατί μόλις αυτός θα πέθαινε θα πέθαινα και εγώ το επόμενο γαμημένο λεπτό ,για τον απλούστατο λόγο πως θα μου κοβόταν το οξυγόνο , γιατί αυτό είναι ο Jason για μένα , είναι η αναπνοή που παίρνω κάθε φορά έτσι αβίαστα από συνήθεια , χωρίς να το σκεφτώ , τόσο απαραίτητος μου είναι και απορώ με τον εαυτό μου πως στέκομαι ακόμα όρθια . 

Αλλά θα γυρίσει γιατί ο Jason Mccann πάντα τηρεί ότι έχει υποσχεθεί και ΠΆΝΤΑ ο Jason θα επιστέφει σε εμένα .