Mistakes

like normal people.

Και εκεί πάνω στην μηχανή ,που ο άνεμος χτυπούσε το πρόσωπο μου ,παρασέρνοντας και καθαρίζοντας το μυαλό μου από οποία σκέψη, κολλημένη πάνω του σαν μαγνήτης ήταν από τις λίγες φορές που ένιωσαν ολόκληρη. Αν και αν σκεφτώ κάθε στιγμή θα είναι με μαζί του . Το χέρι του στο γόνατο μου και εγώ εκεί να έχω το κεφάλι μου ακουμπισμένος στην πλάτη του και τα χέρια μου πάνω στην σκληρή κοιλιά του.

Ταξιδεύαμε ώρες όμως δεν σταματούσαμε μέχρι να φτάσουμε στο προορισμό μας . Πριν ξεκινήσουμε περάσαμε και πήραμε δυο αλλαξιές ρούχα . Μόνο αυτό τίποτα άλλο και όμως ήταν αρκετό .

Το χέρι του πατούσε ακόμα περισσότερο το γκάζι και εγώ χανόμουν ακόμα περισσότερο. Σε λίγο θα έσβηνε κάθε λάμψει που πρόσφερε ο ήλιος και τα φώτα του δρόμου άρχιζαν να ανάβουν .

-κουράστηκες ? θες να κάνουμε στάση?

-όχι. Αλλά αν θες να κάνουμε. Και με αυτό τον φίλησα στον αυχένα

-όχι ας συνεχίσουμε σε κάνα μισάωρο θα φτάσουμε.

Δεν απάντησα απλά έκλεισα τα μάτια . 3 χρόνια είμαστε μαζί και την τελευταία χρονιά έχουν έρθει τα πάνω κάτω . Τα πράγματα άλλαξαν και μαζί τους και εμείς .Αλλά ακόμα και τώρα είμαστε μαζί , δεν μπορέσαμε να χωριστούμε . Ξέρω πως αυτή η εκδρομή είναι μια έξοδος κινδύνου για εκείνον περισσότερο . Σε κάποιον ξένο φαίνεται αδίστακτος και είμαι σίγουρη πως πολλοί απορούν μαζί μου που συνεχίζω να αγαπώ έναν δολοφόνο , ένα πρώην πρεζάκι , έναν άνθρωπο που πάντα είναι τόσο κλειστός , όμως ακόμα και έτσι δεν παύει να είναι ο ένας για μένα σε λίγες μέρες είναι τα γενέθλια του αλλά δεν νομίζω να είναι στις πρωτερεότητες του να τα γιορτάσει .

Νομίζω πως για πρώτη φορά ο Jason χρειάζεται ένα διάλυμα , για πρώτη φορά νομίζω θέλει να είμαστε ένα φυσιολογικό ζευγάρι . Η φωνή του με έβγαλε από την ονειροπόληση μου

-κρατήσου

και αντανακλαστηκά τον έσφιξα ακόμα περισσότερο , ξαφνικά πάτησε το μπροστά φρένο και η αντίστοιχη ρόδα κοκάλωσε κάνοντας το πίσω μέρος της μηχανής να σηκωθεί στον αέρα μαζί με μένα , μια κραυγή φόβου βγήκε σαν λυγμός αφού για λίγα λεπτά νόμιζα πως θα τουμπάρει , η ρόδα ξανά ακούμπησε στο έδαφος και εγώ άρχισα να κλαίω . Δεν το περίμενα και μου ήρθε απότομα , εκείνη την στιγμή μόνο κατάλαβα πως είχε νυχτώσει και οι δρόμοι ήταν άδειοι .