I'm fine . I'm just not happy

209 21 6
                                    


New York 27 Απριλίου 2016 12.00 μ.μ

Η ώρα περνούσε και όσο αυτή περνούσε τόσο εγώ χανόμουν και αφαιρούμουν . Οι φίλοι μου συζητούσαν για τις επερχόμενες εκλογές και εγώ θαύμαζα τα χρώματα που ξεχύνονταν στον καμβά της φύσης , μαγεία σκέτη . Ποίο ον μπορεί να δημιουργήσει τόση ομορφιά ?

Να πω την αλήθεια , σήμερα πέρασα πολύ όμορφα . Γέλασα , αλήθεια γέλασα πραγματικά με την καρδιά μου ώσπου μέχρι και δάκρυα ξεστράτισαν από τα μάτια μου εξαιτίας των αστείων του Nick και του Antoni. Μπορώ να πω πως και για λίγα λεπτά δεν σκεφτόμουν αλλά αυτό δεν κράτησε πολύ . Σιγά σιγά η συζήτηση σοβάρεψε και έφτασε στα πολίτικα και τα οικονομικά . Τότε δεν μπορούσα να γελάσω ,ούτε να ξεχαστώ και χωρίς να το καταλάβω έστρεψα το πρόσωπο και την προσοχή μου προς την τζαμαρία με την απερίγραπτη ομορφιά της φύσης να ξεγελάει το μυαλό μου . Μέσα στην ονειροπόληση μου όμως ένιωσα ένα ζεστό χέρι να τυλίγει το δικό μου , η ζεστασιά που έβγαινε από το άλλο χέρι ερχόταν σε σύγκρουση με την δική μου παγωμένη παλάμη και με έκανε να ανατριχιάσω ,όμως επειδή ήξερα τον ιδιοκτήτη του χεριού δεν γύρισα να τον κοιτάξω . Φοβόμουν.

-που είσαι χαμένη ? με ρώτησε ενώ πρέπει να είχε σκύψει προς το μέρος μου καθώς ένιωθα την ζεστή ανάσα του να σκάει πάνω στην σάρκα του λαιμού μου .

-παρατήρησες πόσο όμορφη είναι η θέα ? του γύρισα την ερώτηση προσπαθώντας να απεγκλωβιστώ από το κράτημα του , όμως δεν με άφησε και αυτό με έκανε να γυρίσω να τον κοιτάξω

-ναι πράγματι είναι πανέμορφη (μου είπε κοιτώντας με μέσα στα μάτια ) η θέα .

-Μην το κάνεις αυτό Travis

-δεν κάνω κάτι περιστεράκι , εγώ απλός είμαι εδώ , δίπλα σου . Ζωντανός . μου είπε ενώ ήρθε ακόμα πιο κοντά μου και ο μεγάλος το αντίχειρας έτριβε το δέρμα της παλάμης μου

-Travis μην μου το κάνεις αυτό

-Τι σου κάνω περιστερακι ?

Δεν μπορουσα να απαντήσω αφού ούτε εγώ δεν ήξερα τι μου συμβαίνει.

-Emily εσύ τι λες να γίνει ? η φωνή της Roula's ακούστηκε σαν από μηχανής θεός

-ορίστε ? ρώτησα ανήξερη για το τι με ρώτησε καθώς δεν είχα ακούσει ούτε μια λέξη από όσα έλεγαν , τέντωσα το σώμα μου πάνω στην καρέκλα κάνοντας τον Trav να τραβηχθεί ελαφρώς από κοντά μου και περίμενα να μου εξηγήσουν τι έλεγαν ώστε να απαντήσω

MistakesDonde viven las historias. Descúbrelo ahora