psykhe-JENLISA

23

Küçük boyuttaki yatın ucuna oturdum ve telefonuma baktım. Yarım saat gecikmişti. Heyecandan yerimde duramazken, zaman dakikalarla beraber akıp gittikçe heyeacnın yerini gerginlik ve stres almıştı bende. 

Sahil kenarında onu gördüğümde ayağa kalktım ve kaptana hazır olmasını ve merdiveni indirmesini gereken birkaç cümle söyledim, beni gördüğünde solgun yüzü anında canlanır ve gülümserken adımları hızlandı. Merdivenden çıkarken elimi uzattım ve yavaşça çıkmasına yardım edip onu kendime doğru çektim. Hareket ederken gemi, kenardan merdiven geri toplanıyordu ve Jennie kollarımdaydı. 

Bu sefer tutuşu sıkıydı ve beni henüz bırakmamıştı, aslında bu hareketi beni çok mutlu ve memnun ederken geri çekilip yanağına öpücük kondurdum ve sırıttı. "Hoş geldin. Bu denizin artık en güzel kızı sensin, derinliklerdeki yaşayan deniz kızı oturup kıskanabilir ve ağlayabilir hemen." yavaşça omzuma vurup dilini çıkardı.

"Abartmayı bırak LaLisa." belini daha sıkı tuttum."Neyi abartacakmışım? Yalan mı? Evrendeki sen en güzel şeysin Jennie." azalırken gülümsemesi yüzümü inceledi ve elleri çenemde gezdi, derin bir nefes alıp dudaklarına sulu ama derin olmayan bir öpücük kondurdu. "Benim şifam Manoban, sensin enerji varlığımın sebebi beni kolayca besleyebilen yegane insan, ruhumun yanındaki o ruh." alt dudağımı ısırıp kendime bastırdım onu, bugün her zamankinden romantik ve eteğiyle çok tatlıydı, Jennie kalbimi uçuruyordu sözleriyle. 

"Seni ailenle tanışıp anlaştığımızda asıl çok doyurduğum olacak Jennie." utanmış ve yanakları kızarmıştı ama moralinin bozulduğunu da hissetmiştim. Tekrardan gülümseyip alt dudağıma parmağını sürttüğünde gözlerim hafifçe kapandı. Sonsuza kadar bu anda kalabilirdim, ayrıca sonsuza kadar bu evre devam edebilirdi. "Hadi masaya oturalım." üst kata çıkıp onun için hazırlattığım masaya oturdu, hava şansımıza oldukça sıcaktı, rüzgar yoktu ve çokta yakıcı olmayan güneşe bakıp gülümsedim benim ışığım yanımdaydı. 

"Beyaz şarap, buyrun hanımefendi." onun şarabını ben doldurduğumda başını yere eğdi. Bugün utangaç bir Jennie vardı anlaşılan. "Lisa beni mahcup ediyorsun ayrıca etek giy ve gel dedin buraya elbise yakışırdı." sırıttım ve karşısında oturdum. "Etek altından seni okşamak ve çıkarmak daha çok kolay olabilir diye aklıma geldi Jennie." Çatalındaki balığı ağzına atmadan eli havada kalmış ve şaşkınca bana yüzüme bakmıştı. Omuz silktim. "Ben dürüst ve özgüvenli biriyim, Kim Jennie." masanın altından bacağıma değen bir şey vardı ve bu şey yavaşça yukarı doğru çıkıyordu, bu sefer beyaz şarap benim öksürmeme sebep olurken karşımda yaramzca kıkırdayan kıza baktım. 

"Eğer gece sonunda bacağını omzuma almamı kabul edersen devam et." boğuk sesim ortamdaki dokunuşu şakadan tahrik etmeye dönerken Jennie memnundu. Oldukça yavaş hareketlerle dudaklarını yalandığında bakışlarımı kaçırdım ve derin bir nefes aldım. 

Yemek hoş sohbetlerle geçti, bana doğduğu yerden ve hoşlandığı aktivitelerden bahsetmişti, ona bende sevdiğim yemekleri doğduğum yeri ve sevdiğim aktivitelerle beraber onu ne kadar sevdiğimden bahsettim. "Sen beni seviyor musun?" yavaşça sordum ve içkimden yudumladım havaya tek kaşım hızlıca kalkarken moralimi bozan şey onun biz ya da benden hiç bahsetmemiş olmasıydı. 

Oturduğu yerde kıpırdandı yavaşça. Birden aklıma keşişin söylediği kolay olmayacak sözü geldi ama zaten ben onu ve beni aslında bizi ne kadar iyi olacağımız görmüştüm, ondan da bu performansı bekleyemezdim tabii ki zor olacaktı. 

"Hayır." sesli bir şekilde yutkunurken güldü ve masadaki elimin üstüne elini koydu yavaşça. "Espri olsun diye söyledim. Bak Lisa," stresle nefes aldığında elimi tuttum ve rahatladım. "Bu ne biçim espriydi?" boşta olan elimi kalbime götürürken elini ' boşver' anlamında salladı boşta olan. "Ben yaşamımda, kendi hayatımın merkezinde olan biriyim. Seni tanıdıktan sonra her şey değişti ve artık o merkezde sen varsın. Lisa bugün ne yapıyor ne yiyor ne giyiyor nasıl hissediyor veya ne ister? Ben ona yetebiliyor muyum?" tam ağzımı açtığım sırada elimi sıktı. "Sadece bekle ve dinle lütfen." anlayışla salladım kafamı.

"Aslında çoğu kişiyi mutlu etmek ve iyileştirmek," biraz duraksadı, kelimelerini seçiyor gibiydi bu hoşuma gitmemişti ama söz verdiğim gibi dinledim konuşmadım. 

"Oldu bir şekilde ama sen Lisa, seni bazen o kadar bencilce seviyorum ki mesela içimde taşımak istiyorum, kalbimin ortasına yerleştirmek veya sürekli omzumda küçük bir şekilde kalman tek ben olayım her saatin her dakikan ve tüm mutluluğun isteğin arzun beklentin, her şeyin olmak ama bazen, o kadar dikkatliyim ki, bir kedi veya çok nadir bir elmas gibi bakıyorum sana elindeki kahve sıcaksa bile elinden alıyorum senin değil beni üstüme dökülsün eğer dökülecekse veya ağzını yakacaksa ben üfleyeyim, bu şifalandırmaktan farklı ve daha öte bir şey önceden düşünmek olduktan sonra iyileştirmekten daha öncedir ve önemlidir biliyorsun." Söyledikleri beni ve kalbimi hislerimi şekilden farklı şekillere sokarken titrek bir nefes alıp avuç içlerini öptüm bu kız gerçekten benim kaderimdi.

-

JENNİE

Yanıma melekler gibi uyuyan kıza baktım ve anlına küçük bir öpücük kondurup sırtımı yataktan ayırdım, gitme vaktim gelmişti. Ruh eşimi bulmuş ondan istediği almıştım. Solgun yüzü, yorgun hali ben onun yanında kaldıkça artacaktı. 

Huzursuzca kıpırdandığında dudağımı büzdüm. "Başka bir evrende LaLisa." aslında bu hariç her evrende. Yavaşça yataktan kalktığımda gözlerimden yaşlar akmaya başlamıştı. Neden bilmiyorum ama onu bırakmam sandığımdan zordu, oysa sonunu bilerek gelmemiş miydim bu şehre? Jisoo'ya durumu özetleyen bir mesaj attım. 

O burada kalacaktı, Rose ile. 

Titrek bir nefes alıp eşyalarımı topladım ve dünden hazırladığım fakat başka odaya koyduğum küçük valizi dikkatlice aldım. Haftalar önce ona bıraktığım not, sakladığım çekmeceden alıp mutfaktaki masaya koydum ve iç geçirdim. "Benden bu kadar." aslında her seven, bir kez olsun bencilce davranır ve giderdi. Aşk sanıldığı kadar paylaşımcı ve karşındakini düşündüğün bir duygu değildi. Burada kalsaydım onu benimle beraber yaşadığım topraklara götürmek için ısrar ederdim.