1-7

132 15 1
                                    

Elinden silahı almak kolaydı çünkü sarhoş ve güçsüzdü Jennie.

Derin bir nefes alıp sakince uzaktaki küçük masaya koydum silahı ve yere çökmüş ağlayan Jennie'nin yanına gittim, kalbim bu hali karşısında üzgündü.

Nazım normale dönerken bende sırtımı duvara yaslayıp onun yanına oturdum. "Her şeyi aşabiliriz Jennie. Eğer beni gerçekten seviyorsan her şeyi yoluna koyabiliriz." Bacaklarını daha çok kendine çekti. Elimi yavaşça onun yumuşak saçlarına koyup iç çektim. Bu kadının sahip olduğu her şey beni kontrol altına sanki alıyordu.

"Çözemeyiz." Fısıldadı. İç çektim. Onu mutlu edene kadar uyumak veya farklı bir evrene gitmek istemiyordum. Her zaman diliminde onu mutlu edip onu yaşamak istiyordum. Başını kaldırdığında , şişmiş ve kızarmış gözlerini gördüm yutkunup kollarımı yavaşça açtığımda bana doğru sokuldu.

Bu his,  ona dokunmak, daha önce tatmadığım farklı ve güzel her şeyi yaşamak gibiydi. Hatta direkt yaşamak gibiydi. Hissetmek,tüm varlığı, yaşamı hissetmek.

Onun narin bedeni kollarımın arasında titrerken benim de gözlerim dolmaya başladı. Bu yoğunluk altında bende güçsüzleşiyordum ama ona bunun tam tersini hissettirmek istiyordum. Kollarımı sıkılaştırdım. "Söz veriyorum çözeceğim."

"Aç kalabiliriz." Dalga geçer gibi konuştuğunda omuz silktim.

"Umrumda değil, Tayland'a gideriz."

"Hayatlarını değiştirecek kararlar verme."

Zihnimdeki ses yüzümü buruşturmama sebep oldu.

"Gerçekten kariyerinden vazgeçecek misin?" Derin bir nefes aldım. "Bugün istifamı vereceğim." Yüzünü kaldırdığında umutla parıldayan o küçük gözleri siktiğiminin karmasını çekmeme yeterdi. Kıkırdayıp daha çok bana sokulduğunda mutlulukla gülümsedim. Benim aslında garsonluktan istifa etmeme sebep olacak kadar bile cesaretim yoktu ama bu kadın tüm kurallarımı çiğnetmişti.

"Lisa, gerçekten sonunda neye değerverebileceğini bilmen çok özel. Ve ben artık karar verdim." Güldüm ve kolunu okşadım. "Neye?"

"Sevişmek istiyorum seninle ilk seviştiğim kişi olmanı istiyorum." Gözlerim açılırken yutkunmakta zorlandım. Anında kalbim heyecanla çarparken içimdeki sevinçle çığlık atan ve mideme kramplar sokan bu hissi umursamamaya mantıklı olmaya çalıştım.

"Sarhoşsun,  Jennie. Yarına erteleyebiliriz değil mi güzelim?"

"Immmhhh, düşüneyim bunu. I ıh." Ne olduğunu anlamadan kollarımın arasından çıktı ve kucağıma yerleşti.

Kasıklarımın üstüne otururken bir anda anlık bir refleksle onu belinden tuttum ve oturuşumu dikleştirdim,  bu oldukça hevesli gözükmeme neden oldu ki öyleydim zaten. Kucağımda hafifçe kıkırdadığında alt dudağımı sertçe dişledim,   ne kadındı ama....

İşaret parmağını çenemde gezdirirken ne kadar güzel olduğu konusunda bir kez daha hayran kaldım.

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
psykhe-JENLISAHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin