psykhe-JENLISA

30

Üstüme şık spor karışımı bir şey giydim ve son kez üstümü başımı düzeltip odamdan çıktım, Jisoo çoktan hazırdı ki hep en çabuk hazırlanan o olurdu. "Ah, çok güzel olmuşsun." giydiği elbiseye baktım ve kısa bir çığlık attım. "Beni boşver Jisoo! Hayranınım senin." utangaçça gülümsedi ve kola girdi. "Hadi gidelim." 

Yolculuk sessiz ve birkaç dedikodu ile geçmişti. Oldukça şık bir restoranda gidiyorduk. "Eğer bir şirkette çalışmasam yazarlık yaparak hayatta geçinemem, sanat bitmiş." Jisoo olumsuz anlamda bir ses çıkardı. "Bu kadar lüks yaşayamayabilirdin ama yaşardın sonuçta." sırıttım. "Tabii, senin gibi tabloları milyarlara satmıyoruz." kaşlarını hayretle yukarı kaldırdı ve bana baktı. 

Onu sinir etmeye bayılıyordum . . . . 

Oldukça şık restoran gözlerimi devirmeme sebep olacaktı. Oldukça şık kahkaların bulunduğu ve masadaki yemekleri bırakın aksesuarların bile 'eğer zengin değilsen senin donuna kadar alırım' dediği bir mekandı. 

Karşısı hemen denizi görüyordu ve arka tarafta da sadece birkaç farklı restoran vardı. "Gerçekten saatler sürmesine değdi mi buraya gelmek Jisoo?" kıkırdayarak elini hafifçe omzuma koydu ve fısıldadı. "Arkadaşın lüksü seviyor Lis." 

"En azından sıkıcı müziklerden çalmıyor."

"Biz ona klasik müzik diyoruz, ne biçim bir sanatçısın." omzumu silktim ve bizim için ayrılan masaya doğru ilerlerken sırıttım. "Ben sadece içimden geçenleri yazan bir insanım sanatsal olmasına veya benim sanatçı olmama gerek yok Jisoo."

-

Lavaboya gidip geldiğimde çoktan masaya Rose ve arkadaşlarını geldiğini görmüştüm, üstünde mini şık ama deri elbisesi bulunan genç ve oldukça sevimli gözlere sahip biri ve yakında oldukça sıradan gözüken farklı birisi vardı. 

"Pekala başlıyoruz."

İnsanlarla sohbet etmeyeli uzun zaman olmuştu. "Lisa!" Rose anında kalkıp beni kucaklarken ona tüm içtenliğimle sarıldım, arkadaşımı özlemiştim, daha sık buluşmalıydık.

"Hey Rose, Tanrım kilo mu aldın?" şakacıktan kaşlarını çatıp omzuma vurduğunda, yeni çocuk ve kız tanışmak için ayaklanmıştı. "Bu iş yerinden ve çocukluk arkadaşım Bong, yanındaki de sevgilisi Ruby." Onlara kısa bir gülümseme sunup ellerini sıktım. Kızın elleri oldukça soğuk ama nazikti. "Bu da o meşhur Lisa." kıkırdadığında gözlerimi devirdim ve kızı süzmeye başladım. "O kadar iyi ve farklı numaralarım yok aslında."

Çekingence gülümsediğinde masadaki yerlerimizi aldık. 

"Çok iyi bir yazılımcı olduğunu duydum ayrıca bizim şirketimizde olmaman beni ayrıca üzdü bayan Lisa."

Seni ahmak yeni tanıştık. "Prensip olarak arkadaşlarımın yanında çalışmıyorum, malum ikisi de milyarder." Masada ufak bir gülüş sundu herkes, Ruby hariç. Biraz daha gözlerimi kısarak onu izledim, sadece masaya bakıyor ve elleriyle oynuyordu. "Aslında bakarsan Ruby ile ortak özelliğiniz var Lisa." kaşlarımı y-hayretle yukarı kaldırıp ilgili gözükmeye çalıştım.

"Hadi canım, umarım sabahlara kadar uyumamam değildir veya dağınık olmam falan."

Rose gözlerini devirdi abartılı şekilde ve güldü bir ona bir bana baktı. "O da uzun süre Kore dışında yaşamış." 

"Ah neresi?"

Bu sefer sorumu yanıtlayan oydu. Çok yüksek olmayan ama kendinden emin bir ses tonu ile konuştu. "Yeni Zelanda, Ruby ismini genellikle orada kullanıyorum bana arkadaşlarım burada Jennie der, lütfen sizde öyle seslenin. Zaten kimliğimde uzun bir paragraf var(!)" herkes onun esprisine kahkaha atarken anlık masadaki elim seğridi. "Pardon, Jennie mi?" hevesle beni onayladı. 

"İşe yaramaz teyzem koymuş."

Masada başka bir konu açılırken yutkundum. Tanrım 1 ay sonra çıkacak hikayemde yeni tanıştığım bir oğlanın sevgilisinin ismini nasıl kullanacaktım. Stresten sırtım ağrımaya başlayınca kıpırdandım ve bakışlarımı masadan kaldırdım, bana bakıyordu. Bende ona baktım. Adeta gözleri parlayan bu kadın zaten bir masaldan çıkmış gibiydi, sizi hataya sürükleyecek bir kadın gibi, hatayı arzulatacak bir mitolojik yaratık misali.

Titrek bir nefes alıp masadaki diğer konulara odaklanmaya çalıştım.