##Unicode##
ဖြူဆီရွာကဖုန်းဆက်လာသည်။ မောင်ဆေးရုံတင်ထားရသတဲ့။အတော်လေး အခြေနေဆိုးေနသည်တဲ့လေ
ဖြူဘာလုပ်ရမလဲ အပြင်လဲထွက်လို့မရဘူး ရှေးဦးနည်းအတိုင်းဘဲစောင်တွေကိုတဲွဲြပီး
ဖြူ ဝရန်တာကနေခုန်ချခဲ့သည်။
ဲကံကောင်းချင်တော့ဘယ်သူမှမမြင်ခဲ့တာဘဲ..
ဖြူဆေးရုံကိုရောက်တော့ မောင့်ဆီအမြန်သွားပြီး
မောင့်ကိုထွေးပွေ့ထားမိသည်။
"မောင်ရယ်ပိန်သွားလိုက်တာ အရိုးတွေကိုထင်းနေတာဘဲ ဘာလို့လဲမောင်ရယ် မမ မရှိလဲ မောင်ကောင်းကောင်းရှင်သန်သင့်တာပေါ့ ဘာလို့ခုလို ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်ထိခိုက်စေတာလဲမောင်ရယ် ။
မောင်.."
'မောင်ပြောထားသားနဲ့မရယ် မောင့်ကိုမထားခဲ့ပါနဲ့လို့ အဟွတ်..မမမောင့်ကိုထားခဲ့တဲ့နေ့က မောင်ထွက်သွားတဲ့နေ့ လို့ဆိုတာကိုအဟွတ်!!.
မမလဲပိန်သွားတာဘဲ ဘာလဲဝိတ်လျော့ထားတာလား
မောင့်ကိုမဖက်စေချင်တော့လို့လား အဟွတ်!!."
*ဟုတ်သားဖြူလဲ မောင့်ဆီက ထွက်သွားပြီး ထမင်းလဲပုံမှန်မစားဖြစ်ခဲ့ဘူး လုံးဝမစားတာတော့မဟုတ်ဘူး မောင့်ကိုတွေ့ဖို့ ဖြူအားတော့လိုတယ်လေ
ဖြူလှဲသွားရင် မောင်နဲ့မတွေ့ရတော့မှာစိုးလို့ ဖြူအားတင်းထားတာ ဒါကြောင့်တစ်ရ်ြကိုအနဲဆုံးတစ်နပ်တော့စားတယ် ဖြူပိန်သွားတယ်စိုရင်တောင် ဖြူကအစကဝတဲ့သူမို့ အရမ်းကြီးပိန်ကျသွားတာမဟုတ်ဘဲ ဝိတ်ကျသလိုဘဲဖြစ်နေတာ
မောင်ကတော့*
"မဟုတ်ပါဘူးမောင်ရယ် မမတောင်းပန်ပါတယ်
မောင် မောင် အားတင်းထားနော် မမရှိတယ်
မောင်ဘာမှမဖြစ်စေရဘူး မောင့်ကိုရအောင်ကယ်မယ်"
'မောင်အရမ်းအိပ်ချင်ပြီ မရယ် အဟွတ်!!"
"မအိပ်ရဘူး မောင်မအိပ်ရဘူး အားတင်းထားနော် မျက်လုံး မှိတ်မသွားပါနဲ့နော် မကိုမထားခဲ့ပါနဲ့
နော် မောင်ရယ် ခနလေးပါဘဲ မကိုချစ်ရင် ခနလေးဘဲအားတင်းထားပါကွာ.."
ဖြူမောင့်ကိုခနထားခဲ့ပြီး အပြင်ထွက်ကာ ဆရာဝန်တွေလှမ်းခေါ်ခဲ့သည်။
"ဆရာဝန်တွေ ဘယ်ရောက်ကုန်ကြတာလဲ မောင့်ကိုလာကယ်ပေးကြပါ"
ဆရာဝန်နဲ့ သူနာပြုနှစ်ယောက် ဖြူ့အနားကိုရောက်လာသည်။
YOU ARE READING
ဒေါက်တာမမ(Ongoing)
Short Storyမောင်ပြန်လာမည်မဟုတ်လား။ မမ ဒီကဘဲစောင့်နေမယ်နော်။ ေတာ်ကြာ မမ လိုက်လာမှ မောင်လာခိုက်နဲ့ကြုံနေရင် မမတို့လွဲရချည်ရဲ့။ အစက S-2ဆိုပြီးပြန်ရေးမလို့ပါဘဲ။ဒါပေမယ့် ဒါလေးကအပိုင်းနည်းနေတော့ ဒီမှာဘဲဖြည့်ရေးလိုက်တော့မယ်။(ongoingလိုက်ပေးကြပါနော်) နောက်တစ်ဘဝအနေနဲ...
