##Unicode##
မောင် ဒေါ်သင်းဖြူလှိုင်နှင့် သေချာဆွေးနွေးမှဖြစ်တော့မည်။သူမပြန်ကောင်းဖို့က မောင့်အဖြစ်ချင်ဆုံးဆန္ဒတစ်ခုဖြစ်သွားပြီ။သူမပြန်ကောင်းလာဖို့မောင်အတတ်နိုင်ဆုံးကြိုးစားမည်။ဘာဘဲလုပ်ရလုပ်ရပေါ့။
"မမ"
မောင့်ခေါ်သံကြောင့် မောင့်ရင်ခွင်ထဲက
သူမကခေါင်းလေးထောင်လာသည်။
"ပြောလေမောင်"
"မောင်တို့အပြင်ထွက်ကြမလား။အိမ်ထဲမှာဘဲနေရတာ မမငြီးငွေ့နေရောပေါ့။"
"ကောင်းသားဘဲ။"
"မမဘယ်သွားချင်လဲ"
"မောင့်သဘောလေ မောင်ဘယ်သွားချင်လဲ"
သူမအပြောကြောင့်မောင်တစ်ချက်စဥ်းစားမိသည်က
ဒီချိန်ဆို မိုးကုတ်မှာတောင်နေကြာတွေဝေဆာနေရောပေါ့။
"ခုကဆောင်းရာသီဆိုတော့ တောင်နေကြာတွေပွင့်ပြီ။
သွားကြည့်ကြမလား။"
"မောင့်သဘောလို့.."
"ဟုတ်ပါပြီ။ဒါဆို မမပြင်ဆင်ထားလေ။မောင်အဝတ်စားသွားလှဲလိုက်အုံးမယ်"
"ဟုတ်ကဲ့ပါရှင့်။အော် ဒါနဲ့မောင် ဘာလို့တစ်ခန်းသပ်သပ်နေတာလဲ။မမနဲ့တစ်ခန်းထဲနေလဲရသားကို"
သူမအပြောကြောင့် မောင်လဲသူမအမေကိုသာလွဲချမိသည်။
"မမမေမေ မောင့်ယောက်ခမကြီး မကြိုက်မှာစိုးလို့ပါဗျ"
"သူမကြိုက်လဲနေပေါ့။မမကြိုက်တယ်လေ။မရဘူး မောင့်ပစ္စည္းတွေယူပြီး ခုချက်ချင်း မမအခန်းထဲရွေ့ခဲ့။"
ကြည့်ပါအုံးဘယ်လောက်ချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့မမလဲ။
သူမရဲ့မောင်ဆိုသူက ကံကောင်းလိုက်တာ။
"ဟုတ်ပါပြီဗျာ။မမအလိုကျပါ။မောင်သွားလိုက်အုံးမယ်နော်"
မောင်အခန်းဝနားရောက်တော့ သူမကခေါ်သည်မို့
မောင်ပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။
"အင်း။ မောင်..."
"ဗျာ..."
"မြန်မြန်ပြန်လာနော်"
"ဟုတ်ပါပြီဗျာ..."
မောင်ပြောပြီး မောင့်အခန်းဆီသို့ ခပ်သုတ်သုတ်လေးထွက်လာတော့သည်။
YOU ARE READING
ဒေါက်တာမမ(Ongoing)
Short Storyမောင်ပြန်လာမည်မဟုတ်လား။ မမ ဒီကဘဲစောင့်နေမယ်နော်။ ေတာ်ကြာ မမ လိုက်လာမှ မောင်လာခိုက်နဲ့ကြုံနေရင် မမတို့လွဲရချည်ရဲ့။ အစက S-2ဆိုပြီးပြန်ရေးမလို့ပါဘဲ။ဒါပေမယ့် ဒါလေးကအပိုင်းနည်းနေတော့ ဒီမှာဘဲဖြည့်ရေးလိုက်တော့မယ်။(ongoingလိုက်ပေးကြပါနော်) နောက်တစ်ဘဝအနေနဲ...
