##Unicode##
မောင်နဲ့ဖြူ ေရွှလိပ်ြပာဟိုတယ်ကိုရောက်တော့ မောင်က ဖြူ့ကိုဓာတ်ပုံရိုက်ပေးချင်တယ်ဆိုလို့ရိုက်ဖြစ်ကြသေးသည်။
ဟိုတယ်ရေှ့မျက်နှာစာ တွင် ရွှေရောင်လိပ်ပြာပုံအကြီးကြီးက လှပစွာနေရာယူထားပြီး သူ့ကိုနောက်ခံထားကာရိုက်ထားသည့် ဖြူ့ပုံလေးကပိုလှသည်။
အတော်ကြာ ဓာတ်ပုံရိုက်ပြီးမှ ဟိုတယ်ထဲဝင်ခဲ့ကြသည်။အဝတ်စားလှဲဖို့ မောင်ကအိမ်ကို တခါတည်း ဝင်ယူခဲ့သေးသည်။မောင်နဲ့ဖြူတစ်လှည့်စီ ရေချိုးအဝတ်စားလှဲပြီး ဟိုတယ်ကစီစဥ်ပေးသည့် ညနေစာအတူသွား
စားခဲ့ကြသည်။
မောင်ဖြူ့မေမေကို စောနကအဝတ်ဝင်ယူတော့အကြောင်းစုံ ပြောခဲ့ပေမယ့် သိပ်တော့သဘောမကျပုံ။
မောင်တို့အခန်းတွင်းတွင်...
"အန်တီ..."
ကုတင်ထက်တွက်လှဲလျောင်းနေသည့်အန်တီက ထလာကာမောင့်ပုခုံးလေးပေါ်လာမှီသည်။
"ပြောလေမောင်"
"မောင့်ကိုအန်တီတို့အကြောင်းပြောပြမယ်ဆို"
"ဘာတွေလောနေတာလဲရှင်ရယ်"
"မဟုတ်ပါဘူး။စိတ်ဝင်စားနေလို့ပါ။"
ထိုစဥ်ပိုက်ဆံအိတ်ထဲက မောင့်ဖုန်းမြည်လာသည်မို့ မောင်ကြည့်လိုက်တော့ ဒယ်ဒီပင်။
"အန်တီ ခဏနော် ဒယ်ဒီနဲ့ဖုန်းပြောလိုက်အုံးမယ်"
"အွန်း"
မောင် အန်တီ့ကိုထားခဲ့ကာအပြင်ထွက်ဖုန်းပြောခဲ့သည်။
ဖြူ့အရှေ့တွင်ပြောလို့မဖြစ်ပေ။ဒယ်ဒီဖုန်းဆက်ရင် မပြောမဖြစ်ပြောတတ်သည်က...
"သက္ကရာဇ္ေမာင္!!..."
"ဗျာ..ဖြည်းဖြည်းပြောပါဒယ်ဒီရာ"
"မင်းပြန်မလာတော့ဘူးလား"
"ဟာဘာလို့လဲဒယ်ဒီ။"
"မင်းလူနာကကောင်းပြီမလား။ဒီကဆေးရုံမှာ မင်းကိုလိုတယ်လေကွာ။"
"ဒယ်ဒီ!!ဒီကိုအတင်းလွှတ်တာဘယ်သူလဲ။ခုတော့လဲအတင်းပြန်ခေါ်နေပါ့လား။"
YOU ARE READING
ဒေါက်တာမမ(Ongoing)
Historia Cortaမောင်ပြန်လာမည်မဟုတ်လား။ မမ ဒီကဘဲစောင့်နေမယ်နော်။ ေတာ်ကြာ မမ လိုက်လာမှ မောင်လာခိုက်နဲ့ကြုံနေရင် မမတို့လွဲရချည်ရဲ့။ အစက S-2ဆိုပြီးပြန်ရေးမလို့ပါဘဲ။ဒါပေမယ့် ဒါလေးကအပိုင်းနည်းနေတော့ ဒီမှာဘဲဖြည့်ရေးလိုက်တော့မယ်။(ongoingလိုက်ပေးကြပါနော်) နောက်တစ်ဘဝအနေနဲ...
