##Unicode##
မောင် မောင်းနှင်လာသည့်ကားလေးဟာ ဖြူ့အိမ်ဝန်းထဲ၌ရပ်တန့်သွားခဲ့သည်။မောင်ကားပေါ်မှ ဆင်းကာအိမ်ထဲအပြေးလေးဝင်လာခဲ့သည်။
"မင်းဘာလာလုပ်တာလဲ "
ဒေါ်သင်းဖြူလှိုင်မှမောင့်အားမြင်သည်နှင့် မကျေမချမ်းဖြစ်နေသည်။
"အန်တီဖြူ ဆီလာတာပါ။"
"ငါ့သမီးကမင်းနဲ့တွေ့ချင်မှာမဟုတ်ဘူး"
"ဒါကိုသူဘဲဆုံးဖြတ်ပါလိမ့်မယ်"
မောင်ပြောကာ အန်တီရှိမည့် အပေါ်ထပ်က အခန်းသို့ခြေလှမ်းကျဲတွေနှင့်တက်လာခဲ့သည်။ဒေါ်သင်းဖြူလှိုင်လည်း တားမရေတာ့ လွှတ်ပေးရှာသည်။
အန်တီ့အခန်းရောက်တော့ မောင်တံခါးခေါက်လိုက်သည်။
ဒေါက်!!...ဒေါက်!!
"ဘယ်သူလဲ"
အထဲမှအန်တီ၏အသံဟာတိုးဖျော့ဖျော့ မောင်အန်တီ့ကိုစိတ်ပူမိသည်။အန်တီကိုပြစ်ထားခဲ့မိတာဘဲ။
တံခါးဂျက်မချထားသည်မို့ ဖွင့်ဝင်ခဲ့လိုက်သည်။
မောင်အထဲရောက်တော့ အန်တီကကြမ်းပြင်တွင်လှဲ
ေလျာင်းနေသည်။
"အန်တီ!!"
မောင့်ကိုမြင်တော့ အန်တီမျက်နှာမှာ
ဒေါသတွေအပြည့်။
မောင်အန်တီကိုတွဲထူပွေ့လိုက်သော် အန်တီကမောင့်လက်တွေကိုဖြုတ်ချသည်။
"သွားစမ်းပါ ငါ့အသားကိုလာမထိနဲ့"
"အန်တီ"
"မခေါ်နဲ့!!"
"မောင်တောင်းပန်ပါတယ်အန်တီ"
"မင်းအခုချက်ချင်းငါ့ရှေ့ကထွက်သွား"
"ဘာလို့လဲအန်တီ။မောင့်မှာဘာအပြစ်ရှိလို့လဲ။"
"မင်းကိုယ့်အမှားကိုယ်မသိဘူးလား"
"မောင်အမှားလုပ်မိတာဆို အန်တီကိုမပြောဘဲအိမ်ပြန်သွားမိတာဘဲရှိတယ်။ဒါကလဲ ဒယ်ဒီအတင်းခေါ်လို့ပါ။ခုမောင်ပြန်ရောက်လာပြီလေ"
"ဘာလဲ တစ်ကြိမ်ထဲသတ်တာအားမရလို့။အော်မဟုတ်ဘူး။တစ်ကြိမ်သတ်ပြီးပြီ ဒုတိယအကြိမ်ထပ်သတ်တာအားမရသေးလို့ တတိယအကြိမ်ပြန်သတ်ဖို့ရောက်လာတာလားမောင်"
YOU ARE READING
ဒေါက်တာမမ(Ongoing)
Short Storyမောင်ပြန်လာမည်မဟုတ်လား။ မမ ဒီကဘဲစောင့်နေမယ်နော်။ ေတာ်ကြာ မမ လိုက်လာမှ မောင်လာခိုက်နဲ့ကြုံနေရင် မမတို့လွဲရချည်ရဲ့။ အစက S-2ဆိုပြီးပြန်ရေးမလို့ပါဘဲ။ဒါပေမယ့် ဒါလေးကအပိုင်းနည်းနေတော့ ဒီမှာဘဲဖြည့်ရေးလိုက်တော့မယ်။(ongoingလိုက်ပေးကြပါနော်) နောက်တစ်ဘဝအနေနဲ...
