##Unicode##
"မမနွယ် မောင်ဆေးခန်းသွားတော့မယ် နေ့ခင်းမမနွယ်တစ်ယောက်ထဲပျင်းနေရင် မမနွယ်မိဘတွေဆီအလည်လေးဘာလေးသွားပေါ့။"
"နွယ် မောင့်ဆေးခန်း လိုက်ခဲ့လို့ရမလားဟင်"
"ဘယ်ရမလဲမမနွယ်ရဲ့ လူနာတွေနဲ့ရှုပ်နေမှာ ဆေးနံ့တွေနဲ့မမနွယ် နေရခက်နေပါလိမ့်မယ်"
"ဟွန့် မောင်မခေါ်ချင်လို့မဟုတ်လား"
"အမှန်တိုင်းပြောရရင်တော့ မောင်မခေါ်ချင်ဘူး
မောင်တို့ကလက်ထက်ထားပြီးတော့ မောင့်မိန်းမက မောင့်ကိုဘဲကပ်နေတယ်လို့ လူတွေပြောကြမှာမျိုးအဖြစ်မခံနိုင်ဘူး။အဲ့လိုလဲမောင်သဘောမကျဘူး။"
"အွန်းပေါ့လေ ဘယ်သဘောကျပါ့မလဲ နွယ်က မောင်ချစ်လို့ယူထားတဲ့မိန်းမမှမဟုတ်တာ"
"မမနွယ် မောင့်ကိုနားလည်ပေးစေချင်ပါတယ်"
"နွယ်နားလည်တာမို့ မောင် သွားစရာရှိတာသွားပါ နွယ်အပေါ်တက်ပြီးနားတော့မယ်"
"ဒါဆို မောင့်ကိုခွင့်ပြုပါအုံး"
"အွန်း"
မောင်ပြောပြီးထွက်သွားခဲ့သည်။ ကျန်ခဲ့သူအဖို့တော့
ဝမ်းနည်းစိတ်တွေဖုံးလွမ်းနေပြီ။နွယ်ဘာမှအများကြီးမမျှော်လင့်ပါဘူး။ကိုယ်ချစ်ရသူဆီကရတဲ့ဂရုစိုက်မှု နွေးထွေးမှုနဲ့အချစ်ခံရမှုပါဘဲ။ဒါဘဲနွယ်လိုအပ်တာပါ။
ဒါတွေကိုမောင်နားလည်နိုင်မည်မထင်။
....
မောင်ဆေးခန်းသို့ရောက်သော်..
"ဟင် အန်တီဖြူ.."
"မောင် ဆေးခန်းလာပြတာလား။
ဒါမှမဟုတ်..."
အန်တီကမောင့်လက်ဆွဲအိတ်လေးမြင်တော့ နားလည်သလိုအနေအထားမို့..
"ဟုတ်တယ် ဒီမှာဆေးခန်းလာထိုင်တာ"
"အော်"
"အန်တီကကော"
"မင်းလိုဘဲ"
"အော်"
မောင်တို့စကားစပျက်သွားပြီး အကြည့်တွေလဲမရှောင်လွှဲနိုင်သေးခင်မာပင် လူတစ်ယောက်မှအမောတကောပြေးလာပြီး စကားဆိုသည်။
YOU ARE READING
ဒေါက်တာမမ(Ongoing)
Short Storyမောင်ပြန်လာမည်မဟုတ်လား။ မမ ဒီကဘဲစောင့်နေမယ်နော်။ ေတာ်ကြာ မမ လိုက်လာမှ မောင်လာခိုက်နဲ့ကြုံနေရင် မမတို့လွဲရချည်ရဲ့။ အစက S-2ဆိုပြီးပြန်ရေးမလို့ပါဘဲ။ဒါပေမယ့် ဒါလေးကအပိုင်းနည်းနေတော့ ဒီမှာဘဲဖြည့်ရေးလိုက်တော့မယ်။(ongoingလိုက်ပေးကြပါနော်) နောက်တစ်ဘဝအနေနဲ...
