##Unicode##
မောင် မောင်းနှင်လာတဲ့ကားလေးဟာ ဖြူတို့ခြံဝန်းထဲသို့ရောက်ခဲ့ပြီ။
မောင်တို့အိမ်ထဲဝင်လာတော့ ဒေါ်သင်းဖြူလှိုင်ကဧည့်ခန်းတွင်မောင်တို့ကိုစောင့်နေတယ်ထင်ပါရဲ့။
"သမီးဖြူ!!"
ဒေါ်သင်းဖြူလှိုင်၏ခေါ်သံကိုအန်တီကဂရုမစိုက်ဘဲ အပေါ်ထပ်ရှိသူမအခန်းဆီခြေလှမ်းတွေဦးတည်နေသည်။
"အန်တီ"
ေမာင်တားလိုက်မိသည်။
ထို့နောက်အန်တီလက်ကိုဆွဲကာ ဒေါ်သင်းဖြူလှိုင်ဆီခေါ်ခဲ့သည်။
"ဘယ်သွားကြတာလဲမပြောမဆိုနဲ့။"
"ပြောဖို့လိုလို့လား။"
ဒေါ်သင်းဖြူလှိုင်၏အမေးကိုအန်တီက သရော်သလိုဖြေနေသည်မို့။
"မောင်တို့ လျှောက်လည်ကြတာပါ။"
"ဘယ်သူ့ခွင့်ပြုချက်နဲ့ငါ့သမီးကိုခေါ်သွားချင်တိုင်းခေါ်သွားနေရတာလဲ။"
"ဟို...။"
"မောင်အပေါ်တက်မယ်။"
"အန်တီတက်နင့်နော်။"
"ကျစ်!!"
အန်တီက စိတ်ပျက်ဟန်နှင့် အေပါ်ထက်သို့ ခြေဆောင့်ကာတက်သွားခဲ့သည်။
မောင် ဒေါ်သင်းဖြူလှိုင်မျက်နှာချင်းဆိုင်တွင်ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။
"ငါ့သမီးလည်းကောင်းနေပြီဆိုတော့မင်းပြန်လို့ရပြီ"
ဒေါ်သင်းဖြူလှိုင်ဆီကထွက်ပေါ်လာတဲ့စကားကြောင့်
မောင့်ရင်ထဲစို့နင့်သွားရသည်။မောင်မပြန်ချင်သေးပါ။မောင်အန်တီနဲ့နေချင်သေးသည်။ဒါပေမယ့် အိမ်ရှင်ခွင့်မပြုရင် ဧည့်သည်ကနေခွင့်မှမရှိဘဲ။မောင်ပြန်ရမှာပေါ့။
"ဟုတ်ကဲ့ မောင် မနက်ဖြန်ပြန်ဖို့စီစဥ်ထားပါတယ်"
"ကောင်းပြီလေ။ ညနေစာစီစဥ်ထားတယ် ခဏေနသမီးကိုခေါ်ပြီးဆင်းခဲ့လိုက်။"
"ဟုတ်ကဲ့"
မောင်ပြောကာ အန်တီရှိတဲ့အပေါ်ထပ်သို့ ခြေလှမ်းတွေဦးတည်လိုက်သည်။မောငိ့ခြေလှမ်းတွေဟာအရင်လိုမပေါ့ပါးဘဲ လေးလံနေသည်။မောင် အန်တီတို့အကြောင်းတွေကိုဒီထက်ပိုသိချင်သေးတာ။
YOU ARE READING
ဒေါက်တာမမ(Ongoing)
Short Storyမောင်ပြန်လာမည်မဟုတ်လား။ မမ ဒီကဘဲစောင့်နေမယ်နော်။ ေတာ်ကြာ မမ လိုက်လာမှ မောင်လာခိုက်နဲ့ကြုံနေရင် မမတို့လွဲရချည်ရဲ့။ အစက S-2ဆိုပြီးပြန်ရေးမလို့ပါဘဲ။ဒါပေမယ့် ဒါလေးကအပိုင်းနည်းနေတော့ ဒီမှာဘဲဖြည့်ရေးလိုက်တော့မယ်။(ongoingလိုက်ပေးကြပါနော်) နောက်တစ်ဘဝအနေနဲ...
