Το κακό παιδί...

Κεφάλαιο 8

Έμενα στην σουίτα ενός ξενοδοχείου για εκείνες τις μέρες γιατί είχαμε αποφασίσει με τον Αντρέα να τηρήσουμε όλα τα ανόητα έθιμα των γάμων. Εκείνος λοιπόν θα γιόρταζε με τους φίλους του την τελευταία του νύχτα σαν ελεύθερος και εγώ με τις δικές μου φίλες.

Είχαμε επιστρέψει στην σουίτα αφού είχαμε περάσει όλη την ημέρα στο σπα με μασάζ και διάφορες περιποιήσεις και τώρα πίναμε σαμπάνια και χαζογελούσαμε σαν κοριτσάκια. Δεν σκόπευα να περάσω την ημέρα μου σε μπουζούκια ούτε βλέποντας αντρικό στριπτιζ, όπως παρακαλούσαν οι φίλες μου. εγώ ήθελα, μια χαλαρωτική, απόλυτα γυναικεία μέρα με τις φίλες μου. Κατά βάθος, είχα τον φόβο πως όπου και να πηγαίναμε ο Αντρέας θα το μάθαινε και μετά θα είχα γκρίνια.

Είχαμε ήδη μεθύσει όλες όταν έλαβα μήνυμα στο κινητό μου. «Γιατί το κάνεις;» αποστολέας ήταν ο Φίλιππος και τόσο καιρό μετά μου είχε στείλει ένα ξερό, ηλίθιο, γεμάτο ερωτηματικά, μήνυμα. Δεν απάντησα , το διέγραψα αμέσως σε μια προσπάθεια να το διαγράψω και από το μυαλό μου. Δύο λεπτά μετά το τηλέφωνο ξαναχτύπησε, «Αφού δεν τον αγαπάς, γιατί τον παντρεύεσαι;», ξανά διαγραφή. Επόμενο μήνυμα «Μην το κάνεις!!!!», παραλίγο ανακοπή καρδιάς, διαγραφή... τα κορίτσια να φωνάζουν και να γελάνε και εγώ να έχω το μυαλό μου κολλημένο στο κινητό. «Θέλω να σε δω, για λίγο, για μια στιγμή.», ήμουν έτοιμη να πατήσω για ακόμα μια φορά διαγραφή αλλά αντίθετα αυτή την φορά πίεσα το πλήκτρο που έλεγε απάντηση «Άφησε με ήσυχη.»

«Θέλω να σε δω, που είσαι;»

«Γιορτάζω τον γάμο μου.»

«Είπα που είσαι;»

«Δεν σε αφορά.» του έστειλα και όταν πέρασε μια ώρα και δεν είχε έρθει απάντηση απογοητεύτηκα κάπως. Αυτό ήταν; Τόσο αποφάσισε να πολεμήσει για εμένα, για τόσο να με διεκδικήσει, για μερικά μηνύματα μόνο άξιζα; Πέταξα το κινητό κάτω νευριασμένη και γύρισα στην κουβέντα με τις φίλες μου. Λίγο αργότερα το κινητό μου χτυπούσε ξανά. Κοίταξα την οθόνη, δεκαπέντε κλίσεις και ένα μήνυμα. «Αν δεν κατέβεις στην υποδοχή τώρα θα ανέβω επάνω εγώ!» είχαν περάσει δέκα λεπτά από την ώρα που είχε στείλει το μήνυμα. «Έρχομαι.» Απάντησα βιαστικά και αφού βρήκα μια χαζή δικαιολογία στα κορίτσια τις παράτησα για να πάω να τον βρω.

-Τι θες εσύ εδώ;

-Τι κάνεις; Γιατί δεν απαντούσες;

-Μμμ... ναι πάμε πάλι από την αρχή... τι θες εδώ Φίλιππε. Του είπα και απομακρύνθηκα από κοντά του γιατί το αλκοόλ που είχε καταναλώσει μύριζε από χιλιόμετρα.