Το κακό παιδί...

Κεφάλαιο 4

-Τι κάνεις Μαράκι; Πως είσαι; Σου έφερα τα πράγματα... είπε χαλαρός εκείνος και η μάνα μου όσο της μιλούσε τόσο άνετα ο Φίλιππος ταραζόταν όλο και περισότερο

-Καλά, αγόρι μου. Α... σε ευχαριστώ, α ναι είναι αυτά που είχα ζητήσει από την μητέρα σου. Πολύ ευγενικό που μου τα έφερες... σε ευχαριστώ.

-Όχι ρε Μαρία, είναι αυτά που λέγαμε για...

-Ναι, ξέρω βρε παιδί μου, έχω κανονίσει με την μάνα σου. Τι κάνεις εσύ; Έχω τόσο πολύ καιρό να σε δω, τον διεκοψε αποτομα και είπε βιαστικά η μητέρα μου. Τον κοιτούσε τόσο έντονα στα μάτια που πίστευα ότι προσπαθούσε να του μεταφέρει τηλεπαθητικά τις σκέψεις της. Σίγουρα κάτι έκρυβε, κάτι δεν ήθελε εγώ να μάθω αλλά τι; Αυτοί οι δύο δεν είχαν καιρό να βρεθούν όπως ήθελε να πιστεύω. Αντίθετα όλα έδειχναν ότι τα έλεγαν πολύ συχνά και αυτό φαινόταν από την άνεση την δική του και την ταραχή της μάνας μου, επιπλέον της είχε φέρει κάτι που του είχε ζητήσει. Αλλά τι, πότε; Και γιατί η μάνα μου βιαζόταν να του κλείσει το στόμα; Τι είχε συμβεί, δεν μπορούσα να καταλάβω.

-Η Ελένη ξέρει ότι ήρθες από εδώ;

-Μπα... πριν λίγο γύρισα και δεν ήταν σπίτι.

-Πάρε την τηλέφωνο και πες της ότι είσαι εδώ. Είπε αυστηρά.

-Ρε μάνα, μίλα λίγο πιο όμορφα στον άνθρωπο, τι έπαθες;

-Τίποτα δεν έπαθα; Τι να πάθω; Με βλέπεις να έπαθα κάτι; Είμαι μια χαρά, απλά να... εγώ ξύπνησα ξαφνικά και έχουμε κόσμο και δεν έχουμε τίποτα να βγάλουμε να προσφέρουμε.

-Σιγά ρε Μαρία, πρώτη φορά έρχομαι σπίτι σου; Θα σε παρεξηγήσω εγώ;

-Αγόρι μου, δεν έχει σημασία, έχω ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ να σε δω, τόνισε ξανά και από το ύφος της κατάλαβα πως τον παρακαλούσε να συμφωνήσει με το ολοφάνερο ψέμα της,... και δεν θα σου προσφέρουμε ούτε ένα γλυκό;

Πριν της απαντήσουμε καν, πήγε τρέχοντας προς την κουζίνα. Μέχρι να επιστρέψει ο Φίλιππος δεν είπε ούτε λέξη και εγώ απλά προσπαθούσα να καταλάβω τι τρέχει. Όταν εμφανίστηκε ξανά, μετά από πέντε λεπτά, ήταν μαζί της και η Ελένη, η μητέρα του Φίλιππου έχοντας την ίδια ακριβώς έκφραση. Και τότε άρχισα να συνδέω τα κομμάτια του πάζλ.

Φυσικά και η μητέρα μου τον έβλεπε συχνά τον Φίλιππο, αφού η μάνα του ήταν κολλητή της πια, για αυτό και ήταν τόσο άνετος μαζί της. Απλά επειδή η μάνα μου με ήξερε, και γνώριζε ότι έναν τέτοιο άντρα σίγουρα θα τον ερωτευόμουν δεν έλεγε τίποτα για να μην της κουβαληθώ εκεί. Για αυτό και δάγκωσε την γλώσσα της ξαφνικά και προσπαθούσε να δείξει ότι δεν τον έχει δει, γιατί όσες φορές την είχα ρωτήσει εγώ μου έλεγε ότι δεν ήξερε τίποτα. Φοβόταν πως αν μάθαινα για τον Φίλιππο, αν τον συναντούσα θα έπεφτα με τα μούτρα πάλι σε έναν ίδιο με τους προηγούμενους έρωτα και θα είχαμε τα ίδια ξανά. Το έκανε κατά κάποιο τρόπο γιατί μέσα της πίστευε ότι με προστάτευε, για αυτό και δεν της θύμωνα. Αυτό όμως που δεν μπορούσα να καταλάβω, ήταν η ταραχή της Ελένης. Εκείνη γιατί είχε κάνει κόμμα μαζί με την μάνα μου; Στο κάτω, κάτω εγώ ήμουν κελεπούρι για τον γιό της. ... ή μήπως όχι;