Το κακό παιδί...

Κεφάλαιο 7

-Το ήξερα, το ήξερα ότι θα γυρίσεις πίσω. Ήμουν σίγουρος ότι με αγαπάς ακόμα όσο και εγώ. Αλίκη μου, με κάνεις τόσο ευτυχισμένο που γύρισες. Είχα τελειώσει, είμαι ένα τίποτα χωρίς εσένα. Δε με νοιάζει τίποτα άλλο, θα κάνω ότι μου ζητήσεις εσύ, θα τα παρατήσω όλα αν θες... μόνο μη μου ξαναφύγεις ποτέ. Είχε τυλιχτεί γύρω από τα πόδια μου και τα φιλούσε σαν να ήμουν η Θεά του ενώ έκλαιγε με λυγμούς.

-Αντρέα δεν γύρισα, να πάρω τα πράγματα μου ήρθα. Του είπα απότομα και τον έσπρωξα από τα πόδια μου, σαν να ήταν σκουπίδι.

-Όχι, όχι σε παρακαλώ... σε ικετεύω, μη φύγεις. Μείνε εδώ μαζί μου, σου ζητάω συγνώμη για όλα. Θα είμαι καλός, δεν θα σε αγγίξω ποτέ ξανά, δεν θα σηκώσω το χέρι μου επάνω σου στον λόγο μου, δεν θα ζηλέψω ποτέ ξανά, σε παρακαλώ κοριτσάκι μου, μη μου το κάνεις αυτό...

-Παρακάλια και υποσχέσεις Αντρέα; Κάτι καινούριο δεν έχεις; Νομίζεις δεν τα έχω ακούσει όλα αυτά τόσες φορές; Να γυρίσω γιατί; Πες μου έναν καλό λόγο, ένα σοβαρό λόγο που θα μπορούσα να ξεχάσω όλα αυτά που μου έκανες.

-Σε αγαπάω, δεν σου φτάνει αυτό; Αλίκη είσαι η ζωή μου, δεν μπορώ χωρίς εσένα. Εγώ.... θέλω... εεε θέλεις να με παντρευτείς; Να κάνουμε οικογένεια μαζί, να είμαστε για πάντα οι δύο μας, να κάνουμε και ένα παιδάκι και να είμαστε ευτυχισμένοι, εγώ και εσύ να γίνουμε οικογένεια. Να φύγουμε αν θες, θα τα παρατήσω όλα αν αυτό σε πείσει ότι μπορώ να αλλάξω, δεν με νοιάζουν ούτε τα λεφτά, ούτε τίποτα, αρκεί να είμαι μαζί σου.

Ο κακόμοιρος, ήταν σε άθλια κατάσταση, του είχε στοιχήσει πολύ και δεν τον ένοιαζε να μου δείχνει πια την άγρια πλευρά του, δεν τον ενδιέφερε η εικόνα του σκληρού, για πρώτη φορά είχε τέτοια συμπεριφορά, είχε αφήσει όλες τις άμυνες του και είχε παραδοθεί έρμαιο στον έρωτα του, απόλυτα απροστάτευτος μπροστά μου και έμοιαζε να πιστεύει και να εννοεί όσα λέει.

Αν αυτό γινόταν λίγο καιρό πριν τώρα θα ήμασταν αγκαλιασμένοι και ευτυχισμένοι και θα σχεδιάζαμε τον γάμο μας, αλλά όχι τώρα, όχι πια. Τον τράβηξα στο σαλόνι και καθίσαμε μαζί στον καναπέ. Έγειρε επάνω μου και χώθηκε στην αγκαλιά μου σαν μικρό παιδάκι.

-Δεν γίνεται Αντρέα μου, συγνώμη αλλά δεν μπορώ πια. Έσπασαν τα πάντα μέσα μου, με χτύπησες, με πόνεσες, με κυνήγησες, με απείλησες, με φόβισες, με τρόμαξες. Δεν μπορώ να ζω έτσι. Φοβάμαι πως δεν είμαι καν ερωτευμένη μαζί σου πια. Κάναμε και οι δύο λάθη σε αυτή τη σχέση και τώρα δεν γίνεται τίποτα. Δε μπορώ να είμαι μια ζωή με τον φόβο ότι αν κάνω κάτι που δεν σου αρέσει θα τρέχω να κρυφτώ και θα φοβάμαι πάλι για την ζωή μου.