Το κακό παιδί...

Κεφάλαιο 17

Τι είχε πει; Τι ακριβώς είχα ακούσει; Δεν ήταν ιδέα μου, όχι, ήμουν σίγουρη, απόλυτα σίγουρη. Αλλά τι είχε κάνει και σε ποιόν; Το μυαλό μου πήγε στον Αντρέα κατευθείαν. Ναι, αν κάποιος είχε όφελος από τον θάνατο του Αντρέα ο πρώτος από όλους ήταν ο αδερφός του. Πήρα αμέσως τηλέφωνο τον Σάκη ξεχνώντας ότι είναι ακόμα χαράματα. Εκείνος απάντησε φοβισμένος πως κάτι είχε συμβεί για να τον καλώ τέτοια ώρα.

-Σάκη, πριν αλλάξει ο Αντρέας την διαθήκη του ποιος τον κληρονομούσε; Τον ρώτησα χωρίς να του πω ούτε ένα «γεια».

-Ρε Αλίκη τι λες; Έχεις ιδέα τι ώρα είναι;

-Σάκη απάντησε μου...

-Δεν... κάτσε να δω, δεν θυμάμαι...

-Σήκω τώρα, δες και έλα από το μαγαζί, θα σε περιμένω.

-Αλίκη τι έγινε;

-Ξύπνα μωρέ και έλα από εδώ που σου λέω, τώρα.

Ήμουν σε αναμμένα κάρβουνα, τόσο καιρό ο Χρηστάκης ήταν για εμένα υπεράνω πάσης υποψίας. Ήξερα ότι λάτρευε τον αδερφό του και τον είχε σαν θεό. Επιπλέον δεν τον είχα και ικανό να κάνει κάτι τέτοιο. Αλλά ξαφνικά σαν να είχε ανοίξει το μυαλό μου, λες και τόσο καιρό ήμουν τυφλή και τώρα έβλεπα επιτέλους ξεκάθαρα.

Ο Σάκης επιβεβαίωσε τις ανησυχίες μου όταν μου δήλωσε πως πριν αλλάξει την διαθήκη του ο Αντρέας τα άφηνε όλα στον αδερφό του. Μου είπε επίσης πως ο Χρηστάκης το γνώριζε αυτό, αλλά δεν ήξερε ότι μετά την είχε αλλάξει. Για εκείνον ο πρώτος ύποπτος ήταν ο Χρηστάκης αλλά τον είχε απαλλάξει γιατί θυμόταν πόσο ταραγμένος ήταν όταν είχε δει το αμάξι να σκάει. Ούτε αυτός τον είχε ικανό για κάτι τέτοιο. Ναι, ήταν παράτολμος, και αντιδραστικός και νευρικός αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να φτάσει στο σημείο να σκοτώσει τον ίδιο του τον αδερφό, ο Σάκης ήταν απόλυτος. Αλλά εγώ τον είχα ήδη καταδικάσει μέσα μου.

Χρειαζόμουν κάποιες ακόμα πληροφορίες, κάτι χειροπιαστό για να σιγουρευτώ, ένα στοιχείο, οτιδήποτε. Ο Λάμπρος κάποτε μου είχε πει πως είχαν ενδείξεις για το ποιος μπορεί να κρυβόταν πίσω από τη δολοφονία του άντρα μου αλλά δεν μου είχε πει τίποτα γιατί δεν ήταν κάτι σίγουρο. Φοβόταν πως αν μου έλεγε κάτι εγώ θα αντιδρούσα υπερβολικά και σπασμωδικά και ήταν κρίμα να τα διαλύσω όλα για κάτι που δεν ήταν καν σίγουρο. Και ο Ηλίας κάτι ήξερε, είχε πει πολλές φορές ότι γνώριζε ποιος και γιατί αλλά δεν μου έλεγε. Επέμενε και αυτός πως δεν χρειαζόταν να ξέρω. Αυτός άλλωστε ήταν και ο λόγος που συνέχιζα την παρωδία με τον γάμο μας. Πίστευα πως αν γινόμουν γυναίκα του θα με εμπιστευόταν και θα μου έλεγε επιτέλους ποιος το είχε κάνει. Είχα θυμώσει με όλους, εκείνοι γνώριζαν και εγώ τόσο καιρό ήμουν στον κόσμο μου, έπαιζα με τα παιχνιδάκια μου και είχα χάσει την ουσία, είχα ξεχάσει αυτό που αρχικά ήθελα να κάνω. Με έπιασε μανία, ήθελα να μάθω εκείνη την στιγμή. Ξαφνικά δεν άντεχα να περιμένω άλλο, ήμουν τόσο σίγουρη ότι για όλα έφταιγε ο Χρηστάκης και χρειαζόμουν μόνο κάτι τόσο δα για να μου το επιβεβαιώσει και επίσημα.