Το κακό παιδί...

Κεφάλαιο 19

Τόσα ψέματα, τόσος πόνος, τόση ανάγκη για εκδίκηση για τι; Για το τίποτα, για ένα ψεύτικο θάνατο από έναν εγωιστή που δεν υπολόγισε το κακό που θα μου έκανε. Δεν ήξερα τι έπρεπε να κάνω από εδώ και πέρα. Εγώ είχα μπλέξει σε όλο αυτό εξ αιτίας του. Και μπορεί να απολάμβανα την δύναμη και τα λεφτά που έβγαζα αλλά ξαφνικά όλα μου έμοιαζαν κενά, ανούσια. Τι τα ήθελα όλα αυτά αν δεν μπορούσα να είμαι ευτυχισμένη, αν δεν μπορούσα να ζήσω την ζωή μου όπως εγώ θέλω; Πως όμως ήθελα; Ήξερα; Είχα αφήσει τον εαυτό μου να νιώσει πράγματα τον τελευταίο καιρό; Μόνο δίπλα στον Φίλιππο ήμουν ο εαυτός μου, το χαζό κοριτσάκι που ήμουν πάντα. Μόνο απέναντι του έδειχνα τον πραγματικό μου εαυτό, εκείνος ήξερε τις αδυναμίες μου και τις αγαπούσε και αυτές.

Αφού εκείνος ήταν στο μυαλό μου και τώρα... σε μια στιγμή που θα έπρεπε να είναι το τελευταίο που με απασχολεί κάτι σήμαινε αυτό. Πριν αφήσω την λογική να με παρασύρει σε λογικές κινήσεις του έστειλα μήνυμα και του ζήτησα να βρεθούμε. Απάντησε αμέσως και λίγη ώρα μετά ήταν στο σπίτι μου.

Ήταν ανήσυχος, κατάλαβε πως για να τον ειδοποιήσω έτσι κάτι είχε συμβει.

-Μου είχες πει κάποτε πως αυτή η υπόθεση είναι η ζωή σου. Πως δεν μπορείς να κάνεις τίποτα άλλο αν δεν κλείσεις αυτή την υπόθεση. Και θέλω να σε ρωτήσω κάτι... αν τελειώσει τι θα κάνεις; Αν εγώ σου υποσχεθώ, σου εγγυηθώ ότι αύριο θα έχεις ότι χρειάζεσαι για να τελειώσεις, τι θα κάνεις μετά;

-Δεν είναι έτσι απλά τα πράγματα....

-Και εγώ σου λέω ότι είναι πιο απλά από όσο φαντάζεσαι. Απάντησε μου Φίλιππε σε παρακαλώ....

-Δεν ξέρω.... Δεν.... Έχω σκεφτεί πολλά πράγματα....

-Εγώ... υπάρχω πουθενά σε αυτά τα πολλά που έχεις σκεφτεί;

Με κοίταξε και χαμογέλασε, ήρθε δίπλα μου και με αγκάλιασε.

-όλα αυτά που έχω σκεφτεί υπάρχουν εξ αιτίας σου, όλα είναι γύρω από εσένα.... Είναι δυνατόν να με ρωτάς κάτι τέτοιο;

-και αν.... αν μάθεις για εμένα πράγματα άσχημα; Αν αποδειχτεί ότι είμαι ίδια με αυτούς; Θα έχεις ακόμα τα ίδια σχέδια;

-Αλίκη τι έχει γίνει; Τι έκανες; Τι προσπαθείς να μου πεις.

Άναψα ένα τσιγάρο και ξεκίνησα να του μιλάω για την ημέρα που είχα περάσει, με όλες τις λεπτομέρειες. Για τον Χρηστάκη, τις υποψίες μου, τον Ηλία, τον Αντρέα, για τον φόνο που είχα κάνει, για όσα είχα μάθει. Του μιλούσα για ώρα και αυτός με άκουγε με προσοχή δίνοντας μεγάλη σημασία σε κάθε μου λέξη. Όταν τελείωσα με την αφήγηση μου, του αποκάλυψα και τι είχα αποφασίσει να κάνω από εδώ και πέρα. Δεν συμφώνησε μαζί μου, δεν σχολίασε τίποτα από όλα τα υπόλοιπα, το μόνο που είπε ήταν πως δεν υπήρχε περίπτωση να με αφήσει να κάνω ότι ήθελα γιατί έτσι θα βρισκόμουν και εγώ μπλεγμένη.