Το κακό παιδί...

Κεφάλαιο 16

Δεν μπορούσα να κοιμηθώ και ας ήταν νωρίς. Σηκώθηκα και πήγα από το μαγαζί, αυτό που είχαν αρχίσει όλα και που ήταν και το μοναδικό στο οποίο είχα ακόμα γραφείο. Για κάποιον λόγο μου άρεσε ακόμα να πηγαίνω εκεί μέσα και να περνάω ώρες. Μου θύμιζε τον Αντρέα και τις τόσες στιγμές που τον είχα συναντήσει εκεί. Ο χώρος αυτός ήταν το μοναδικό που με συνέφερε κάθε φορά που ξέφευγα και που μου θύμιζε τον αρχικό μου στόχο. Δύο χρόνια τώρα όλες μου οι δραστηριότητες πήγαιναν καταπληκτικά. Παράνομο εμπόριο, λαθραία ποτά και τσιγάρα, νυχτερινά μαγαζιά, προστασία. Στο μόνο που είχα μείνει απέξω ήταν τα ναρκωτικά. Μπορεί να είχα έναν στόχο αλλά η ηθική μου δεν μου επέτρεπε να ξεπεράσω και αυτό το κομμάτι. Μπορεί να είχα γίνει ίδια με αυτούς, αλλά ακόμα είχα λίγη ψυχή μέσα μου, και δεν σκόπευα να φορτώσω την συνείδηση μου με τον θάνατο τόσων παιδιών από τα ναρκωτικά. Όχι, όλοι είχαν τα όρια τους και αυτό ήταν το δικό μου.

Έφτασα στο μαγαζί την ώρα που μάζευαν και έκαναν ταμείο. Με ενημέρωσαν για τις εισπράξεις, οι οποίες όπως κάθε βράδυ ήταν ικανοποιητικές και πήγα προς το μπαρ. Ο μπάρμαν, παρόλο που είχε μαζέψει το πόστο του όταν με είδε και κάθισα μου έβαλε το ποτό μου και έμεινε κοντά μου.

-Προβλήματα; Μου είπε, ήξερε να ακούει τον άλλο, αυτή ήταν η δουλειά του. Και αφού με έβλεπε να πίνω τόσο πρωί λογικά με είχε ρωτήσει αν ήταν όλα καλά.

-Προβλήματα! Αλλά τι να πεις... σκίσατε απόψε... οπότε τουλάχιστον εδώ όλα καλά.... Χαμογέλασα και κατέβασα όλο το ποτό μονορούφι. Του ζήτησα ένα ακόμα και αυτός με σέρβιρε χωρίς να σχολιάσει. Ήπια και αυτό το ποτό και σηκώθηκα έτοιμη να πάω στο γραφείο μου.

-Αλίκη... είπε διστακτικά ενώ έβαλε ένα ποτό για τον εαυτό του.... Δεν μου πέφτει λόγος, αλλά.... Θα στο πω γιατί όλοι το σκεφτόμαστε αλλά κανείς δεν τολμάει να σου μιλήσει για αυτό το θέμα...

-ΤΙ; είπα αν και κατά βάθος ήξερα τι επρόκειτο να ακούσω.

-Ο Ηλίας... Αλίκη... μας έχεις φερθεί σε όλους πολύ σωστά και μην το πάρεις στραβά, εμείς για σένα το λέμε...αλλά...

-Θα μου πεις ή θα δικαιολογείσαι καμιά ώρα πρώτα; Τον διέκοψα εκνευρισμένη.

-Είσαι σίγουρη ότι θέλεις να παντρευτείς τον Ηλία; Είπε και πήρε μια ανάσα σαν να έβγαλε από μέσα του επιτέλους κάτι που τον βάραινε πολύ. Γέλασα και επέστρεψα μπροστά του πιάνοντας το ποτό από τα χέρια του.