Ahenk (TAMAMLANDI)

12

Aras

Bu evden gitmek istemiyordum. Erkan'a çok alışmıştım. Bu kadar kısa süre içerisinde bu nasıl olmuştu bilmiyordum ama sanki hep evim burasıymış gibi hissediyordum.

Ama birde olması gereken gerçekler vardı. Artık iyileşmiştim.  Evinde kalmak için daha fazla bahanem kalmamıştı.

İnkar edemem bir ara tamamen bu evin sadece  ikimize ait olduğunu bile düşünmeye başlamıştım.

Kendimi duruma kaptırmaya başladığımı fark ettiğimde gitme vaktimin çoktan gelip geçtiğini anlamıştım.

Aramızda hiç bir şey yoktu ve ikimiz de sadece ev arkadaşı olacak yaşı çoktan gelip geçmiştik.

Hem amcamı da daha fazla oyalayamzdım. Her gün eve artık dönmem gerektiğini söyleyip duruyordu .

Bende bu kaçınılmaz durumu daha fazla uzatmak istemediğim için Erkan'la artık konuşmaya karar vermiştim.

Aramızda bu konu sessiz bir giz gibi hiç açılmadan bekliyordu ama kutuyu aralamak benim görevimdi.

Erkan çok kibar biriydi. Gitmemi istiyorsa bile bana asla git demezdi . Bense bir gecede yeterince başına bela olmamışım gibi, uzun sürede yanında kalmıştım.

Yıllardır tek yaşayan adamın , bir anda düzenini dağıtmıştım.

Konuşmalarına bakarsam sanki asla gitmemi istemiyormuş gibi duruyordu, ama asla emin olamazdım.

Kararımı vermiştim ve şimdi gitmem gerektiğini söyleyecektim. Kendimi hazırlayıp konuşmaya başladım.

" Erkan gördüğün üzere ben iyileştim."

" Evet şükürler olsun iyisin." Dedi o güzel gülümsemesini bana sunarak.

" Evet ve ben artık gitmeliyim. Sana da yeterince yük oldum zaten."

" Aras normalde sen konuşurken , benim içim huzur doluyor. Hatta sen sabaha kadar konuşsan seni sıkılmadan dinlerim. Ama bazen bu tarz konularda böyle konuşuyorsun ya ben deliriyorum. Bak sana nasıl yansıytıyorum bilmiyorum ama senin evde oluyor olmanın benim için tarif edilemez Bir mutluluk kaynağı olduğunu anlaman lazım. Daha sana bunu nasıl anlatırım bilmiyorum. Gitmek istersen tabi ki gidebilirsin.  Ama kalıyorum dersen ben dünyanın en mutlu insanı olurum." Dediğinde duyduklarımla çok mutlu olmuştum.

Tabi ki Erkan'ın benden hoşlandığını anlamayacak kadar salak değildim. ama biriyle sevgili olmakla , aynı evde yaşamak birbirinden bağımsız şeylerdi.

Erkan söylediğine göre yıllardır tek yaşıyordu. Bu kolayca değiştirebileceği bir şey olamaz diye düşünüyordum ama yine beni şaşırtmayı başarmıştı.

Söyledikleri içimi biraz da olsa rahatlatmıştı.

" Aslında bende kalmak isterim Erkan . Yani beni öyle güzel ağırladın ki , kendimi evimdeyim gibi hissettim. Ama gitmek zorunda olduğum da bir gerçek . Amcam biliyorsun her gün arıyor. Artık gündelik hayatıma dönmem gerekiyor. "

" kalmak istediğini bilmek bile bana iyi geldi. Kalmanı da isterim ama gitmen gerekiyorsa yapacak bir şeyim yok. Yine de arada bir kalmaya gelsen fena olmaz . Film gecelerim sensiz kalacak." Deyip gülümsediğinde benim de içime burukluk oturmuştu.

" haftada bir film gecesi sözümüz olsun ozaman ."

"Olsun o zaman. Artık seni  görmek için sık sık dükkana gelirim bende ne yapalım."

" Evet ben daha sana mantı yapacağım."

" Evet doğru. Bak ben bunu unutmuşum . En yakın zaman da istiyorum mantı mı?"