Schim & schaduw | Deel 3

Hoofdstuk 21 - CEO van Sidersafe

Het was de dag van Dominique's verjaardag en Melody scrolde nerveus door Instagram. Dominique had al drie foto's geplaatst. Een van haar kamer vol ballonnen, een ander van haar ingepakte tassen en een derde van haar met hun vrienden. De lachende gezichten van Noah, Dianne, Evan en Vincent staarden Melody aan. Wisten ze niet wat Dominique straks ging doen?

Luciles schouder botste tegen de hare. 'Heeft ze al iets geplaatst?' fluisterde ze. Haar ogen gleden kort het lokaal in.
Melody volgde haar blik. Lis was druk met haar uitleg. De vrouw leek niet op hen te letten. 'Nee, denk je dat ze het via social media gaat doen?'

'Dat of een hele persconferentie, niks anders.'

Melody grinnikte hoofdschuddend. Ze had gelijk. Dominique wilde al het drama of niks. Er was geen tussenweg. 'We zullen zien.'

'Dames, als jullie iets te bespreken hebben, dan moeten jullie ergens anders gaan zitten,' riep Lis hun richting uit.

'Sorry.' Melody liet haar telefoon in haar zak glijden. Ze zou haar hoofd bij de les moeten houden. Ze wisten niet eens zeker of Dominique het Niverium vandaag al zou laten weten dat ze geen geld meer van haar kregen. Al kon Melody niet voorstellen dat ze er lang mee ging wachten.

'Waar was ik gebleven,' de vrouw keek de anderen aan. 'Oh ja, de opdracht. Wat ik wil is dat jullie in viertallen gaan oefenen met wat ik zojuist verteld heb. Drie van jullie proberen zich te concentreren op een herinnering die heel sterk voor ze is of als dat niet lukt een liedje of wat dan ook. Wat mij betreft mag je je slaapkamer muur in gedachten houden.' Ze keek met een glimlach de groep rond. 'De laatste probeert de anderen af te leiden. Aan het eind van de les ga ik kijken hoe jullie het hebben gedaan. Dus doe goed je best.'

'Dit was wat Jesper kon, niet?' Lucile sprak de naam zacht uit.

Melody knikte. 'Dit is heel belangrijk om te kunnen.' Haar ogen gleden het lokaal door. Geen van de anderen leek zich te beseffen hoe serieus dit was. Lachend gingen ze in groepjes zitten. Sommige trokken gekke bekken om anderen uit hun concentratie te halen. Andere groepjes voerden hele gesprekken en probeerden het niet eens.
Ze kon een zucht niet onderdrukken. Een deel van haar was jaloers op hun onbezorgdheid, maar haar andere helft was bang voor hen. Dit was een harde les om in de praktijk te leren.

'Hoe doe jij het?'

'Op verschillende manieren. Ik gebruik meestal het eerste wat in me opkomt.' Ze keek haar aan. 'Sluit je ogen en denk terug aan het aquarium.'

Lucile's ogen vielen dicht. Er verscheen een glimlach op haar lippen. 'Is dat alles?'

'Niet helemaal, als iemand je hoofd probeert te komen voelt het koud. Dan moet je je concentreren op die herinneringen. Wat ze ook proberen.'

Lucile knikte langzaam. Stilletjes bleef ze staan, haar ogen bleven gesloten.

'Boe!' Xaviers stem galmde door de ruimte.

Lucile kromp ineen.

Melody draaide zich met een ruk om. 'Moest dat?'

Hij grinnikte. 'We mochten elkaar toch afleiden?'

Lucile glimlachte. 'Dat was gemeen.'

Xavier haalde zijn schouders op. 'Jullie mogen het ook bij ons doen, toch Lex?'

Lex knikte langzaam. Zijn angstige ogen ontmoetten de hare, alsof hij haar wilde smeken om dat aanbod niet aan te nemen.

Melody schonk hem een glimlach. 'In dat geval... Nou, laten we aan de slag gaan.'

'Hé eerst is het jouw beurt,' protesteerde Xavier.

'Prima,' ze vouwde haar armen over elkaar en staarde hem aan. 'Zo goed?'