Hazan Vakti| Asker&Doktor

Hazan Vakti| 45

🖇️ Umarım severek okuduğunuz bir bölüm olur, keyifli okumalar dilerim..

🖇️Satır arası yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın lütfen..

Bu bölümü bebetoooom ithaf ediyorum..

45.Bölüm

Duştan çıkmış ıslak saçlarımın nemini havluyla alırken bakışlarım terasta elindeki telefonla oyalanan kocama takıldı. Bu sıralar hiç olmadığı kadar telefonla ilgileniyordu, sürekli telefon geliyor ve benim meraklanmama neden oluyordu. Balayında bile işle ilgileniyor olması kötüydü.

Bornozumun iplerini sıkıca bağlayarak gardıropa doğru ilerledim. Denizde biraz daha vakit geçirip odaya gelmiştik ve biraz da etrafı gezecektik. Plajda gördüğüm adamları bir daha görmemiştik ama yine de gerici bir durumdu. Onlar öylesine biri mi yoksa gerçekten bizi mi takip ediyorlardı bilmiyorduk.

Dolaptan şort ve crop çıkartarak odadaki kanepenin üzerine bırakırken bornozun ipini çözerek iç çamaşırlarını giydim. Ardından şortu giyerek düğmesini iliklerken duyduğum ıslık sesiyle birlikte bakışlarım ıslığın sahibi kocama doğru döndü.

"Bu ne güzel bir manzara böyle." sözleriyle birlikte gülerken Alparslan yanıma doğru gelerek elini belime sardı. Ardından derin bir nefes alarak konuştu. "Oda yine kokunla dolmuş."

Elini saçlarıma götürerek parmaklarını saçlarımın arasından geçirip geriye doğru itti. "Senin bu güzelliğini ne yapacağız?"

"Bilmem, ne yapmak istersin?" diyerek gözlerine baktığımda Alparslan küçük bir tebessüm etti. Gözleri tüm yüzümde dolaşırken sesini duydum. "Kendime saklamak isterdim ama ne yazık ki mümkün değil. Girdiğin her ortamda dikkat çekiyorsun."

Elimi ensesine doğru sararak konuştum. "Bence sen beni öyle görüyorsun, yoksa öyle abartılacak kadar bir şey yok." dediğimde Alparslan cevap verdi. "Benim için dünyanın en güzel kadını sensin ama zamanla ikinci sıraya da düşebilirsin."

Söylediği şeyle birlikte kaşlarım çatıldı anında. "O ne demek?" Alparslan verdiğim tepkiyle birlikte büyükçe gülümsedi. "Kızımızdan bahsediyorum, annesi kadar güzel olursa birinci sıraya o yükselir."

İster istemez tebessüm ederken zihnimde canlanan görüntülere karşı koyamadım. Düşüncesi bile güzeldi. Alparslan çok iyi bir baba olurdu, hele ki bir kız çocuğunun babası olmak ona çok yakışırdı. Beni bu kadar güzel sevip koruyup kollayan adam kim bilir kızına veya oğluna karşı nasıl olurdu.

"O zaman oğlumuzu birinci sıraya koyarsam kızmak yok." dedim dalga geçerek. Alparslan kaşlarını çattı hafifçe. "Kıskanırım ama ben, şimdiden söyleyim."

Söylediği şeye gülerek konuştum. "Bak oyalıyorsun beni hazırlanmam lazım, çıkıp gezelim biraz sonra da yemek yeriz."

Dediğim şeyle birlikte Alparslan konuştu. "Bence ilk önce tatlı yiyebiliriz." diyerek dudaklarımızı birleştirirken gözlerimi kapatarak ona uyum sağladım. Ellerimi ensesindeki saçlara götürerek okşarken o da beni kendine iyice çekti.