Artık Geçmişiz | HYUNİN

Yeonjun

Sınıfa varmıştık ve sıralara oturmuştuk. Başımın ağrıması ile kafamı sıraya koymuş bizimkilere de uykum olduğunu söylemiştim. Onlar da şu an dışarıya hava almaya çıkmışlardı. Dersler bugünde işlenmiyordu. Keşke okula gelmeseydim. Zaten şu arka 4lü başımı patlatacaktı yakında ama onları da bu halimle başıma toplamak istemem.

Biraz daha uzanınca artık ortam çok sıcak gelmeye başlamıştı ve sınıf ahır gibi kokuyordu. Yanımdaki pencereye uzandım açamak için ama orta sırdaradaki o kız
"ÜşÜyoRuz AçmA ŞU CamııĞğ"
diye zırlamasıya en iğrenmiş bakışlarımı atmıştım.

Yanlız şaka maka bir yana midem kötüleşmişti. Kusma hissinin gelmesi ile sınıftaki ve koridordaki insanların dikkatini çekmeden lavaboya gittim. Bir kabine girdim ve midemdekileri çıkarmaya başladım. Midem boşalınca biraz daha iyi olmuştum. Hepsi o Songkang'ın iğrençliği yüzündendi. Gözümden bir yaş geldi ama elimin tersi ile sildim ve çıktım.

Kapıyı açınca daha önce görmediğim bir çocuk bana sırıtarak bakıyordu. Piç gülüşü atıyordu bana. Onu umursamayıp yüzümü yıkadım ve çıkacakken kapıyı tuttu. Ona duygusuz bir şekilde bakınca surat ifadesi ciddileşmiş ve kızgın bir hal almıştı. Nedense bu bana çok korkutucu gelmişti.

"Şeyy geçebilir miyim?"
demiştim. O da bana yaklaşarak
"Sen kimsin de bana bu şekilde davranıyorsun ve beni gömezden geliyorsun. Küçük piç. Hayır efendim geçemezsin"
demesiyle beni duvara yapıştırması bir oldu. 3 tane yumruğu yüzüme geçirdi ve beni yere attı.
"Hah biriniz de ezik olmayın be."
Bana doğru eğilerek
"Bir daha karşıma çıkarsan seni altımda bir böcek gibi ezerim. Anladın mı!!"
demesiyle yerimde zıplamıştım.

Hayır yine aynı şeyleri yaşayamam bu sefer kaldıramam. Lüütfen.

Bir de bu çıkmıştı başıma pek az derdim varmış gibi. Sonrasında da kapıyı sertçe çarpıp gitti. Ayağa kalktım. Gözümden gene istemsiz bir yaş aktı. Aynaya doğru ilerleyip yüzüme baltım hafif bir morluk vardı. Üstümü başımı temizleyerek sınıfa doğru gittim. İçeri girdiğimde neredeyse bütün sınıf buradaydı.

Bizimkiler de gelmiş sohbet ediyorlardı. Lanet olsun ki çocuk yumruğunu sol tarafıma atmıştı ve sırama giderken bunu bütün sınıf görecekti. İçimden bir 'siktir' çekip içeri girdim. Herkesin gözü bana dönmüştü. En öndeki kız
"Amanınn bizim minik burslumuz dayak mı yemişş, kıyamam" dedi dudak büzerek. Sınıf benim yanağıma baktı. Gayet de anlaşılıyordu dayak yediğim. Bütün sınıf sadece bizimkiler hariç kahkaha atıyorlardı.

Hızlı adımlar ile sırama geçtim. Üç meraklı göz bana çevrilince sonra anlatacağımı söyleyim uyumaya çalışmıştım. Benim uykum çok ağırdır. Son saate kadar uyumuştum. Jisung'un beni sallaması ve tokatlaması eşiğinde uyanmış ve otobüse binmiştim.

Hala bana meraklı bakan gözler yerindeydi ben de neler olduğunu anlattım. Seungmin
"O herifi bana göstereceksin yarın onun hesabını beraber keseceğiz. "
dediğine gülmüş ve buna gerek olmadığımı anlattım. Onları zorla ikna ettikten sonra sırasıyla evlerinde gitmelerini izlemiştim. En son kendimi eve attım. Evde kimsenin olmamasını umursamayarak odama çıktım ve kendimi yatağa bıraktım.

Hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım. İçimden ne kadar çığlık atmak geldiyse yaptım sesim kısılana kadar. Bağıra bağıra acı içinde ağlıyordum. Bu bana genelde iyi gelirdi.

'YİNE YAPTIN O MALLIĞI. YİNE EZİLMEYE BİŞEY DEMEDIN. ÇÜNKÜ SEN HEP EZİK KALMAK İSTİYORSUN. ENAYİ. TEK YAPTIĞIN KARŞINDAKİ İNSANIN SURATINA BAKMAK BAŞKA BİŞEY YOK. SEN BUSUN YANG JONGİN SEN BUSUN...'

Kafamda yine o sesler dolanmaya başladı. Artık bıktım usandım. Hayat hiçbir şekilde acımıyordu. İlaçlarımı aldım ve ağzıma attım. Sesler artık başımı ağrıtmaya başladı. Uyku ilacı da alıp uyumaya çalıştım.

Kaç saat o yatakta hareketsiz kaldım ve ağladım bilmiyorum ama uyumaya başladığımı biliyordum. Gözlerim yavaş yavaş ağırlaştı ve kapandı.

Artık Hyunjin ile Jeongin'in yolları kesişse mi jakkssmlsş
Jeongin'in neler çektiğini anladınız sanırım. Gerçekten bir desteğe ihtiyacı var.

Oy vermeyi u utmayın. 🩷🩷