Birkaç psikolojik sorun biraz taciz biraz yetersizlik biraz kaybetme biraz da zorbalık belki ucundan da Hyunjin. Acaba araya karışan Hyunjin hayatımı değiştirecek mi yoksa beni daha da mı bilinmezlere sokacak...
~Angst? Karar veremedim.
Annemin alnıma koyduğu öpücükler ile uyanmıştım. Her ne kadar 17 yaşıma gelsem de annem hala üzerime titriyordu. Arkadan küçük kız kardeşim de gelmiş ve bana sarılmıştı. Onu kucağıma almış anneme dönmüştüm. "Ahh Jeongin acele et üniversitenin ilk gününe geç kalmak istemezsin değil mi." Aklıma gelen şey ile hemen yataktan fırlamış ve duşa girmiştim. Annem de kahvaltı hazırlayacağını söyleyip gitmişti. Evde hizmetçiler de olsa annem onlara yardım etmeyi severdi.
Duştan çıktıktan sonra pembe saçalarıma biraz çekidüzen vermiş ve üstüme siyah bir sweet ile gri bir eşofman giymiştim. Okulun ilk günü forma ile gitmek istememiş rahat takılacaktım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
{Giydikleri}
Aşağı inip yemek masasına oturdum ve kahvaltı yapmaya başladım. Annem ve babam sohbet ediyor kardeşlerim kendi halinde takılıyordu. Tabağımı bitirip evden çıkıyordum ki annem gelip yanağıma sulu bir öpücük bıraktı ve güzel bir gün geçirmemi söyledi.
Otobüs ile 10 dakika içinde üniversitemin önüne gelmiştim. Buraya girebilmek için çok çalışmıştım. Gerçekten iyi bir üniversite idi. Kolej gibi olmasına karşın ben burslu katılmıştım. Ailenin durumu gayet iyidi ve beni 4 yıl burada okutacak paraları vardı ama ben hem onlara yük olmak istemedim hem de kendi kendime başarıya ulaşabileceğimi göstermiş oldum. Kendimle gurur duyuyorum.
Okula girip sınıfımı bulmaya çalıştım. 3 kata geldiğimde sonunda bulmuştum. Zil henüz çalmamıştı ve sınıfta herkes kendi halindeydi. Boş olan cam kenarı 4. sıraya oturdum. Hem dışarıyı izliyor hem gelen sınıf arkadaşlarıma bakıyordum. Sınıf yavaş yavaş dolmaya başladı. Yanıma bir çocuk geldi ve " Ah şey burası boşmu oturabilirmiyim?" demesiyle gülümsedim ve "Tabii ki oturabilirsin" dedim gerçekten tatlı bir çocuktu.
"Adın ne? " diye sordum o da "Han Jisung. Ya senin? " gülümsedim ve " Jeongin, Yang Jeongin " diye cevap verdim.
Biraz sonra sohbete başladık onun hakkında çok şey öğrendim mesela o da annesini kaybetmiş ve babası ile yaşıyormuş. Yakın zamanda babası bir evlilik yapmış ve bir kardeşi olmuş. Babası sonrasında bir şirket açmış ve işleri büyütmüş. Biz bunlardan bahsederken içeri bir grup girdi. Serseri tipleri vardı. 4 kişilerdi. Aralarından kısa ama yapılı olan yanındaki sarı saçlıya gülerken "Ahh Hyunjin hiç akıllanmayacakmısın. Babanın odasına girip üst sınıfları bahçeye çağırmak ve sonra 'okuldan atıldınız' demek ne" O bunları söyledikçe diğer üçü de daha fazla gülmeye başladı.
Anladığım kadarıyla sarı saçlıya çocuğun adı Hyunjin ve babası da okul müdürü. Harika!. Genelde hep şımarık ve kendini başkalarından üstün görürler. Ama ben onlara bulaşmadan burada arkadaşlarımla takılacağım.
10 dakika sonra zil çaldı. Öğretmen sınıfa girdi ve klasik kendimizi tanıtmamızı söyledi. Herkes kendini tanıtıyordu. Sıra bana gelmişti. Ayağa kalkarak "İsmim Yang Jeongin. Buraya *********** Lisesi'nden %100 burslu olarak geldim. " dediğimde sınıfın çoğu gülmeye başladı. Yanlış bişey mi söyledim.
Oturdum. Okulun ilk gününden moralim bızulmuştu. Jisung onları kafama takmamamı ve unutacaklarını söyledi.
Sıra arka 4lüye gelince Hyunjin ayağa kalktı ve "Beni tanımayanız yoktur. Ben Hwang Hyunjin. Okul müdürü ve sahibi babam olur. " dedi. Kendini beğenmiş bir şekilde sırasına oturdu.
Sıra yanındakindeydi. "Ben Seo Changbin.Buraya 4ümüz ******* Lisesi'nden geldik" O lise de paralı ve mükemmel bir liseydi. Oraya gitmek istemiştim ama başaramamıştım. Arkalarındaki uzun ve güzel yüzlü mor saçlı çocuk da kalktı.
Aynı diğerlerinin edasıyla "Adım Lee Minho. (Bize bakarak) umarım iyi anlaşırız." demesine ürkmüştüm.
Minho'nun yanındaki çocuk da kalkarak "Ben Bang Chan. Avustralyalıyım. Umarım iyi geçiniriz." Avustralyadan gelmiş olmasına rağmen gayet iyi bir şekilde Korece konuşuyordu.
Herkes kendini tanıttığında hoca bizi serbest bıraktı. O grubun bana baktığını hissediyordum. Umarım bişey olmaz.
Arkadaşlar fici nasıl devam ettirelim. Birkaç fikrim var ama siz nasıl devam etmemi istersiniz. Sonraki bölümde gürüşmek üzere 🩷
