Artık Geçmişiz | HYUNİN

Haber

Bir haftayı daha geride bırakmıştık Hyunjin ile birlikte. Bu bir haftada önceki hafta gibi sürekli yanımda olmuş, benden uzaklaşmamıştı.

Bugün annemler gelecekti. Bundan dolayı ikimiz de okuldan erken çıkmıştık. Babam daha gelmeyecek olsa da sonuçta annem ve kardeşlerim gelecekti.

Şu an Hyunjin'in arabasında havalimanına doğru gidiyorduk. Yol uzundu ve ben heyecandan yerimde duramıyordum.

Bana döndü
"Jeong bu kadar heyecanlı olma az kadı sabret. "
Gülümseyip ona döndüm.
"Bilmiyorum Hyunjin gerçekten içimde büyük bir heyecan var. Annem sonunda geliyor. "

Gülüp bana döndü.
"Az daha dişini sık o zaman çünkü biraz daha böyle tatlı hareketler yaparsan arabayı kenara çeker seni her yerinden ısırırım. "
diyip yanağımdan makas aldı.

Harika bu heyecanın arasında bir de utanç gelecekti. Kızarmıştım eminim. Kalbim heyecandan zaten hızlı atıyordu şimdi daha da hızlanmıştı.

Benim için çok uzun geçen 15 dakikanın ardından havalimanındaydık -kesinlikle Hyunjin'i daha hızlı sürmesi için zorlamamıştım-

Arabadan indiğimizde etrafta bir telaş vardı. Herkes normalden daha fazla telşalıydı. İnsanlar havalimanını boşaltıyordu. Ne olduğunu anlamamıştım. Birden etraf ambulans sirenleri ile doldu. Yanımızdan geçip gittiler. Anlamamış bir şekilde Hyunjin'e bakıyordum o da bana.

Bir ambulans durdu yanımızda. Güvenlik içeriden baygınlık geçiren bir kadını çıkardı. Arkasından da ağlayan onlarca kişi çıktı. Aralarında fenalık geçirenler vardı.

İçeriye girmek için bir adım attım ama güvenlik yasak olduğunu söyledi. Saat 11'de annemlerin uçağı inecekti ve 10 dakika kalmıştı.

"Bakın lütfen uçak inecek ve benim annemi karşılamam lazım. Neden giremiyoruz? "

"Henüz bana bilgi verilmedi beyfendi. Üzgünüm içeri kimseyi almıyoruz. "

Oflayıp tekrar Hyunjin'in yanına dönmüştüm. İçimde garip bir his vardı korku gibi, endişe gibi.

"In hadi bu kalabalıkta durmayalım burada bekleyeğimize arabada bekleyelim. "

"Ama Hyun annem... "

"Eminim annen gelecektir. Hadi lütfen gidelim bak hava da serinledi."

"Tamam o zaman. "

Gülümseyip nazikçe bileğimden tuttu ve arabaya doğru getirdi beni. Cidden bu adam benim hayattaki şansımdı. Az önce hissetiğim endişe duygusu bile onun yanında havaya uçuyordu.

Arabanın kapısını açıp oturttu beni sonra da kendisi oturdu. İçeride bir sessizlik oluştu. Bu beni germişti.
"Hadi şarkı açalım. "
Söylediği şeye hafifçe gülüp
"Açalım."

Uygun bir şarkı ararken bir haber radyosuna denk geldik. Havalimanının adı geçince Hyunjin'in elinden tuttum.
"Sesini açarmısın? Buradan bahsediyor. "

İçimi tekrar bir endişe kapladı. Hyunjin sesi açtığında tüm dikkatimi vererek dinledim.

Kendimi tutamayıp burayı da yazdım.
Kısacık oldu ama yarın uzun bölüm gelecek. Üzerindeki yükü hafiletmek için yazdım ve de az heyecenlanın.
Hehehehhe.
Teşekkür ederim
🩷🩷