Everyday, Every moment, Every You.

Emptiness in Memory

"Babe, ayos ka lang ba?"

Napapitlag ako, bigla akong bumalik sa realidad nang maramdaman ko ang mainit na palad ni Airo na humawak sa kamay ko.

Nasa harapan kami ng TV pero ni hindi ko naman iniintindi kung ano ang palabas. Tulala. Malalim ang iniisip.

"Mukhang ang lalim ng iniisip mo. Kasama ba ako d’yan?" Pabirong tanong niya habang nakaupo sa tabi ko.

Natawa ako nang mahina. "Babe, naaalala mo ba 'yung unang araw na umamin ka na gusto mo ako?" tanong ko nang hindi man lang siya nililingon.

Biglang kumunot ang noo niya. Tila hindi makapaniwala sa narinig. "Anong umamin sa'yo? Ikaw kaya ang unang umamin sa'kin! At babe, huwag na huwag mong kakalimutan 'yun. Iyon ang araw na, para bang... nabuhayan ulit ako. Ikaw ang dahilan kung bakit bumalik ang sigla ko."

Tumabi siya nang mas malapit sa akin. Hindi ko alam kung may balak pa siyang magsalita pero ang sumunod niyang ginawa, binuksan ang TV. Agad na bumungad sa amin ang paborito naming palabas—Tom and Jerry.

"Tom and Jerry talaga, babe. Classic. Ikaw si Jerry, ako si Tom." Natatawa niyang sabi.

Ngumiti ako, pero pumasok sa isip ko ang simula ng lahat. Ang lahat ng ito.

June 2013.

"Airo, may naisip ka na bang idea para sa essay natin?" tanong ko habang kumakain ng tanghalian.

Simula nang sabay kaming umuwi, nagkaroon na rin ng kasunduan na magkasama kumain. Hindi ko alam kung bakit, pero parang natural na lang. Mas nagiging close ko siya kaysa kay Roanne—na palaging inaabala ang wallet ko.

"Wala pa eh. Ikaw?" sagot niya habang isinubo ang isang kutsarang kanin.

Tinitigan ko siya habang kumakain. Ewan ko, pero nakakaaliw siyang panoorin.

"Jar of Aldren." sabi ko.

Napakunot ang noo niya. "Jar of Aldren? Ano 'yun?"

Hinawakan ko ang baso ng Coke at sumimsim bago sumagot. "Parang title ng essay ko. Marami kasi akong iniisip ngayon. Siguro isusulat ko na lang lahat sa kwento. Parang therapy, ganun."

"Hmm. Ano bang magiging takbo ng kwento mo?"

Napasandal ako sa upuan. "Hindi ko pa alam. Pero gusto ko 'yung tungkol sa pagbangon ulit kahit ang bigat na ng buhay. Siguro inspirasyon na lang din."

Ngumiti siya nang bahagya. "Pwede naman kitang tulungan—" Hindi na niya natapos ang sinasabi niya nang biglang may malamig na tubig na bumuhos sa ulo ko.

"Malandi ka talaga! Alam mo bang may girlfriend si Airo?" sigaw ni Lucky habang hawak pa ang pitsel. "Kanina pa namin siya hinahanap, ‘yun pala nandito kayo! Nilalandi mo siya?"

Hindi agad ako nakasagot. Nanginginig ako sa lamig at sa gulat. "Anong nilalandi? Lucky, ano bang sinasabi mo?" tanong ko habang pinupunasan ang mukha ko gamit ang manggas ng uniform ko.

Humalakhak siya. "Haliparot ka! Kilala ko ang galawan mo. Gagamit ka ng kaibigan tapos dadakmain mo kapag nagkaroon ka ng pagkakataon. Akala mo ba hindi ko alam? Para kang ahas, Aldren!"

Napatulala ako. Nakaramdam ng bigat sa dibdib. Pero bago pa niya ako maabot para sampalin, hinawakan ni Airo ang braso niya.

"Lucky, ano bang problema mo?" kalmadong tanong ni Airo. "At anong girlfriend ang pinagsasasabi mo?"

Nagulat si Lucky. "Si Tricia. Girlfriend mo siya, 'di ba?"

Napailing si Airo. "Tricia? Kapatid ko siya, Lucky."