OLVİVE // TK

OLVİVE 1

Yeni bir maratona selamlar siz siz olun fic yazarken öncelikle tek bir fice baslayin diğer türlü çok zor oluyor iyi seyirler.

__

"Geç, geç hızlı ol.." diye emir yağdıran hastane polisi dahada korkutuyordu küçük olanı zaten çok zarar görmüştü yoldayken bir de bu adamın ona kaba bir şekilde bağırması onu küçültükçe küçültüyordu..

"Hızlı ol jeon jungkook.." diye tekrardan bağırdı polisler ellerinde kelepçe olan küçük çocuğu Hastanesi'ne getirdiler..

Küçük çocuk yanına gelen hastane hemşirelerinden dahada çekindi ona zarar verebilecek kadar iri yarıydılar, hastane hemşireleri ona doğru yürürken küçük olan sağ kulağında bir ses hissetti,
"Neden o odaya girmek zorundayız'ki hadi buna engel olalım.." diye konuşuyordu küçük olanın nefesleri hızlanırken kulaklarını kapattı..

Hastane hemşireleri onun iki kolundan sıkı bir şekilde tutarken küçük çocuk dahada panikledi, onu tekrardan boş beyaz bir odaya kapatıp gideceklerdi çocuk buna bir defa daha katlanamazdı, kolunu tutan hemşirenin kolunu sertçe tavşan dişleri arasına alarak kanatacak şekilde ısırdı..

Hemşireden büyük bir çığlık koparken küçük olan bundan yararlanıp diğer hemşireyi ittirdi ve hızlı bir şekilde koşmaya başlamıştı bile, arkasından koşan polis memurlarını fark ettiğinde dahada hızlandı küçük çocuk..

Polisler telsizleriyle tüm hastaneyi donatmalarını ve tüm çıkışları kapatmalarını emretmişti işte şimdi bu küçük çocuk kapana kısılmıştı.

Polislerden ziyade hastane görevlileri koşuyordu peşinde çoğu gençti bu küçük çocuğun işini zorlaştırıyor'du, "Jeon Jungkook Durmanı emrediyoruz.." peşinden gelen sesleri umursamadı karşıdaki acil çıkış kapısı gözüne ilişti evet artık kurtuluyordu bu lanet hastaneden..

Acil çıkış kapısını açtı ve içeri girip kapıyı kilitledi küçük olan rahat bir nefes vermişti artık, polisler ve hastane çalışanları kapıyı yumruklamaya devam ederken küçük olanın gözüne tahta kutular ilişti tün kutuları kapının ardına yerleştirdi daha sağlam olmuştu işte, küçük olan rahatladı..

Ama henüz işi bitmemişti..

Küçük olan üst kata çıkmaya başladı aşağı katta sorun olduğu barizdi aşağıdan gelen sesler onu uyarmış ve gelmemesini söylemişti çocuk ise bunu dinleyip hızlanabildigi kadar hızlanmış merdivenleri ikişer ikişer çıkmaya başlamıştı bile..

Altı kat çıkmış hâlâdâ çıkıyordu küçük çocuk çıktığı katlardaki kapıların kilitli olup olmadığına bakıyordu ama hepsi kilitliydi, çocuk en üst kata gelmiş ve çıkış kapısını açmıştı, yüzüne değen soğuk hava onu titretirken duvardaki kat planından plastik cerrahi katına geldiğini anlamıştı küçük olan..

Buradan başka bir hastaneye teşrif edilmemeliydi burası çocuğun son şansıydı ve bunu kendiside çok iyi biliyordu kendisine sorun çıkarmayacağına dair söz vermişti ama bu adamlar onu çok fazla ürkütürken küçük çocuk verdiği sözü tutamamıştı yine ve yine..

Elindeki kelepçenin zincirini sertçe duvara vurdu küçük çocuk kelepçe elinde patlarken kelepçenin zinciri bileğine gelmiş ve bir kırbaç darbesi yemiş gibi kıvrandırtmıştı küçük çocuğu..

Ama en azından kelepçeden kurtulmuştu..

Şimdilik..

Hızla koşmaya başladı küçük çocuk polisler ve hastane çalışanları peşinde değildi büyük ihtimal hastanenin ilk katında olduğunu düşünüyorlardı, küçük çocuk zaferle gülümsedi..

"Neden öldürmedin jeon onlar sana zarar verecekti.." küçük çocuk onu umursamadı yine beyni ona oyun oynuyordu ama küçük olan bunlara alışmıştı bile hayatının uzun bir süresinde yer alıyordu bu sesler herkes alışıyordu küçük çocukta alışmıştı..

Dördüncü katta biri binmişti asansöre jungkook onu tanımaması için dua etmeye başladı tanrıya ama bu daha bir azarlama gibiydi

Gelen kişi ilk kat düğmesine basmış ve asansörü haraket etmesini sağlamıştı..

Küçük çocuk ilk katta geldiğinde dışarı kapısına doğru koşturmaya başlamıştı bile Arkasından gelen "Yakalayın onu.." seslerine kulak asmamaya çalışıyordu ama nafile, tekrardan kollarından tutulan çocuk sertçe sürüklenmeye başlamıştı bile çocuk ağzını şapırdattı ve konuşmaya başladı boğazı yırtılana kadar..

"BIRAKIN BENİ DOKUNMA O ODAYA GİTMEYECEĞİM, SANA BANA DOKUNMA DEDİM.." diye bağırmaya başladı küçük çocuk bağırışları hastaneyi doldururken tüm gözlerin ona dönmesini sağlamıştı..

"BIRAKIN ONU" diye gürleyen sese doğru kafasını çevirdi küçük olan, siyah dağınık saçlarıyla doktor olduğu üniformasından belli olan adamın kucağında dinlenmek isterdi küçük olan..

Hemde günler boyunca adamın kucağında dinlenmek isterdi..

.

.

.