OLVİVE // TK

OLVİVE 3

"Merhaba ben jeon jungkook için gelmiştim.." diye konuşmuştu kırk yaşlarındaki adam, Doktor taehyung'un içine hiç sinmemişti bu adam, kaba ağır bakışlarıyla taehyung'u süzüyor cevap vermesini bekliyordu..

"Kusura bakmayın bizde jeon jungkook adında hasta y-" yandan gelen kırılma sesleri iki adamında bakışlarını oraya sürüklerken, ikiside kaşlarını çatmıştı..

Uzun koridorda koşan jeon jungkook'u görmesiyle taehyung'un gözleri büyümüştü bile yanındaki adamda jungkook'u fark etmiş olacak'ki kollarını iki yana açarak ona sarılmasını bekliyordu, ama küçük çocuk ona yapmacık bir ifade ile gülümseyip kollarını açan adamı umursamadı bile, koşarak geldi ve büyüğüne sanki uzun zamandır sarılmıyormuş gibi sarıldı hemde sıkıca sarılmıştı..

Büyüğünün uzun ve kıvrımlı kolları onun belinin iki yanını bulurken, gözleri kısılana kadar gülümsedi, büyüğü küçük çocuğunun gözlerini takip ederek nereye baktığını görmek istemişti ve öğrenmiştide, jungkook yandaki kaba görünümlü adama bakıyor ona tiksinç bakışlar atıyordu..

Kaba adam onlara doğru usul adımlar ile yaklaştı, doktor taehyung temkinli davranmak istedi küçüğünü arkasına alarak önüne bariyer oldu ve onun geniş omuzlarının arkasında görünmemesini sağladı..

"Onu, sendemi görüyorsun..?" Diye fısıldadı küçüğü, taehyung bunları duyduktan sonra içine bir burukluk hissetti, küçük çocuğa doğru döndü, iri dudaklarını aralayarak konuşmaya başladı..

"Hayır, hayır görmüyorum, görmüyoruz onu hadi jungkook odamıza gidelim.." diye fısıldadı taehyung küçüğünün kulağına..

Küçüğü gelen huylantı hissi ile kulağını omzuna sürttü, ufakça mırıldanarak kıkırdarken taehyung daha mutlu hissediyordu küçük çocuğu artık daha iyi durumdaydı..

"BENİM OLANI BENDEN ALAMASSIN.." diye gürledi kırk yaşlarındaki adam Doktor taehyung ise gülmeye çoktan başlamıştı bile, ama bu gülme adamın belindeki silahı görmesi ile son buldu..

Adam silahı ona doğrulturken jungkook'u ona vermesini emir etti, taehyung sahte bir üzüntü ile konudan alakasız konuşmaya başlamıştı bu bir dikkat dağıtma yöntemiydi çokça işe yarar düşmanı alt etmek için bire birdi..

Jungkook korkudan ve üzüntüden büyüğünün tişört'ünü sıkarken bir bebek gibi hissetiriyordu, başı dönüyor kanı fokur fokur kaynadığını rahat bir şekilde hissediyordu..

Adam ikisine dahada yaklaşabileceği varmışcasına yaklaşmış küçük çocuğu dahada fazla korkutmuştu, silahın namlusu taehyung'un anlına değerken küçük çocuk nefesinin kesildiğini hissediyordu..

"Desene doktor kim taehyung şu zamana kadar bir çok kişiyi kurtardın söylesene bundan sonra kendinide kurtarabilecek misin..?" Diye sordu adam doktor taehyung'dan ses çıkmıyor sadece keskin kedi gözleri ile karşısındaki oldukça aptal adamın gözlerini deliyor aynı zamanda küçük çocuğun belini sıkıyordu..

Küçük çocuk gözlerinden yaş veya yaşların aktığını hissedebiliyordu, oldukça korkmuş küçüldükçe küçülmüştü..

Rahatsız hissettiriyordu bu ortam ona kim olursa olsun onuda rahatsız hissetirdi, nefesleri tekliyor, kalbi sıkı bir maratondaymış gibi çarpıyordu..

Taehyung üslubuna dikkat edecek şekilde konuşuyor ve kurnaz haraketler ile karşısındaki kişiyi alt etmeye çalışıyordu, başarmıştıda adamı üstün hamleleri ile adamı silahı yere bıraktırmaya zorlamış kendisine ittirmişti..

Yere eğilerek silahı almış bu sefer karşısındaki adama doğrultmuştu, adam sinirle tıslarken kafasını yere koyarak eğilmiş bir vaziyetteydi, bu ikisininde hoşuna gidiyor ve ikisininde kırırdatıyordu..

Adam yalvarırken hastane ekipleri gelmiş taehyung onlara buraya gel komutu ile yanına çağırmış ve kulağına özel olabilecek birşey söylerek  taehyung'un elindeki silahı kapalı bir torbaya koyup adamı kollarından bağlayarak götürmeye başlamıştı bile..

Küçüğüne döndü, büyük olan onun güzel saçlarına burnunu yerleştirerek kokladı güzel dalgalı saçlarını "bebeğim.." hırıltılı bir ses nidası ile konuştu "herşey geçti bitti, korkmana gerek yok artık.." söylediği şeyler jungkook'u tatmin ediyor ve utanmasına sebep oluyordu..

"Evet, evet tete herşey bitti, değilmi..?" Diye söylendi küçük çocuk, büyüğü çocuğun gözleri içine bakarken, büyüğü tekrar söze girdi..

"Tetemi hmm, sevdim bunu.." diye söylendi büyüğü, bu sözler Küçük olanın kalbini delip geçerken midesinin teklediğini hissedebiliyordu..

Küçüğünü bir bebek nidasıyla kucağına aldı çocuk kendini salarken sıkıntıyla nefes verdi odasından kaçmıştı, bunu inkar edemezdi ama ona göre hepsi hastane yönetiminin suçuydu,
ne var yani bir televizyon bile koyamacak kadar düşük bütçeyemi sahiptiler diye düşündü küçük olan ama bu düşünceyi sesli söylediğini bilmiyordu, büyüğü kıkır kıkır gülerek konuşmaya çalıştı..

"Hmm odandan kaçtın demekki bu küçük çocuğa bir ceza vermekte bir sakınca yok sanki.." diye konuştu büyüğü jungkook duydukları ile şaşırmış gibi bir yüz ifadesi ile büyüğüne bakarak güldü ve kafasını omuzuna koydu..

Kıkırdarken ağzından çıkan nefesler büyüğünü rahatsız etmiş olmalıydıki boynunu döndürdü ikiside durumlarına fazla tepki vererek gülerken etraftaki insanlar normal olmadıklarını düşünüyordu ama kısmen

Onlar normalin tam kendileriydi..

.

.