5

658 34 16
                                    


Günün ikinci bölümü. Diğerini atlamayın...

**********

" yorgun musun?" Diye sordum iyice koltukta mayışıp kalmış çocuğa.

" Evet biraz. Okula gelmek için sabah çok erken uyanıyorum. Sonra eve gitmem de geç olunca dinlenmeye pek vaktim kalmıyor."

" Hadi gidine kadar biraz uyu. Navigasyona adresi yazalım ,gelince ben seni uyandırırım."

" gerek yok hocam iyiyim böyle."

" Hadi ama Kenan sürekli böyle her şeye itiraz edersen nasıl ilerleyeceğiz biz seninle."

" Pekala." Dedikten sonra adresi yazmıştı.

Cama çantasını dayayıp kafasını yasladı.

Sessizlik içinde geçen yolculuktan sonra dediği mekana yakın bir yere gelmiştik. Arabayı bir yere bırakmam gerekiyordu.

Buralar, bıraktığım zamana göre daha beter haldeydi. Her yer iyice üçüncü sınıf barlara dönmüştü.

Bu çocuğun burada iyi başına bir şeyler gelmiyordu.

" Kenan geldik." Dedim uyanmasını bekleyerek.

"Hı." Dedi uyanmaya çalışırken

" Kenan. " Dedim bu sefer elimle dürterken

Gözlerini hafifçe aralayıp bana baktı . Sonra nerede olduğunu fark ettiği gibi

" pardon hocam." Diyerk doğruldu.

" arabayı park edebileceğim güvenli bir otopark söyle bana. " Dedim

" Tabi ki hocam." Diyerek tarif etti.

Arabayı bırakıp birlikte yürümeye başladık.

" en son yurt dışına gitmeden önce gelmiştim buraya seneler olmuş." Dedim sağa sola bakarak.

" çok şanslısınız." Dedi bana bakarak

" öyle miyim neden ?" Dedim öylece yine bakınırken

" buradan çıkıp gitmişsiniz. Eminim zaten iyi bir ailede de yetişmişsinizdir.  İşte bazıları doğuştan şanslı." Dedi elleri cebinde bıkkınca konuşarak.

" bütün yeteneğim senin dediğin şeye göre çöp yani öyle mi?" Dedim gülerek.

" Hayır öyle demek istemedim. Yetenekli olduğunuzu biliyorum ama para da her kapıyı açıyor . Çünkü bende yetenekli olduğumu düşünüyorum ama hala buralarda sürünmek zorundayım." Dedi ve dediği şeyde haklı olduğunu biliyordum.

" ama güzel bir okulda okuyorsun hemde burslu ,bak yeteneğin sana bir şeyler kazandırmış."

" ne olacak sanki.  Okul bittikten sonra birileri beni keşefedecek mi sanıyorsun . Üçüncü sınıf müzisyenler gibi çürüyüp gideceğim. Belki yine buralarda çalmaya devam ederim."

" böyle olabilirdi inkar edemem ama benimle tanıştın artık böyle olmasına izin vermem." Dedim gülümsemeye devam ederek.

" hocam bana boş yere umut vermeyin."

" senin burada çürümene izin vermem. Sana boş yere ümit vermiyorum. Ben yapamayacağım şeyler konusunda boş boş konuşan insanlardan değilim. Sadece hırsını elinde tut. Senden başka bir şey istemiyorum." Dediğimde

Yüzünde sevdiğim gülümsemesi belirmişti.

" size inanmak istiyorum. "

" dene bakalım bir şey kaybetmezsin." Dedim
Biraz daha yürüdükten sonra

YASAKHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin